مربیگری بدون تضمین در پرسپولیس

استعفای افشین قطبی از سرمربیگری تیم فوتبال پرسپولیس و رفتن او از ایران تا حد زیادی قابل پیش بینی بود. دلیل اصلی این اقدام او این بود که می دانست به عنوان مردی که به۶ سال قهرمان نشدن سرخ ها پایان بخشیده، موظف به تکرار آن تجربه در فصل آینده است و تازه، باید در جام باشگاههای آسیا هم بدرخشد و تضمینی نداشت که از عهده این کار بر آید. او از یک سو به توانایی فنی مردانش برای این مهم تردید داشت و چون قدرت فراوان رقبا را دیده بود، مطمئن نبود که چنین توانی برای تکرار ماجراهای این فصل در فصل آینده کفایت کند. درخشش در جام باشگاههای آسیا ابزاری اضافی و شاخص تر را می طلبید و او حتی ازاین نیز مطمئن نبود که باشکاه بتواند نفرات مورد نظر وی را جذب کند. به واقع قطبی احتمال می داد که فصل بعد برای او همراه با ناکامی هایی باشد و بدین شکل شیرینی بزرگ این فصل نیز زایل می شد و خاطرات خوش کنونی رنگ می باخت و همان هایی که این فصل او را امپراتور خوانده بودند، قاعدتا به وی پشت می کردند.
قطبی لابد به تمامی این موارد فکر کرده و تصمیم گیری اش نیز بر اساس آن بوده است. ناملایمات در فصل گذشته و برخی ستیزهای آشکار و پنهان در جمع سرخ ها به شکل و حدی بود که قطبی ترجیح داد ریسک نکند و با ماندن در پرسپولیس برای خود دردسر نخرد. او از یاد نبرده بود که تا قبل از روزهای پایانی نیم فصل اول همه چیز برای او و پرسپولیس به شکلی مساعد پیش رفته و در۱۸ مسابقه نخست حتی یک باخت هم به حساب قرمزها نوشته نشده بود. اما از وقتی اولین ناکامی ها به سراغ آنان آمد، حاشیه ها هم بیشتر در باشگاه سر بر آورده و تنش های نیم فصل هم به حدی بود که قطبی در نهایت عطای ماندن را به لقایش بخشیده و بار سفر بربندد و پس از حدود۱۰ ماه حضور و کار در جامعه فوتبال کشورمان رفتنی شود. او نمی خواست با ابقاء در باشگاهی که به گمان وی تضمین های حمایتی لازم را به وی نمی دهد، خودش را دچار مخاطرات جدید کند و حداقل قضیه این است که هواداران قرمز در آینده از او به نیکی یاد خواهند کرد و اگر تیم در آینده ناکام شود،پیوسته خواهند گفت چنانچه قطبی می ماند، شرایط این گونه نمی شد و شکست ها شکل نمی گرفت و پیزوزیها استمرار می یافت(حتی اگرزمینه چنین امری وجود نمی داشت واین پیروزیها واقعا بدست نمی آمد).
● قول و قرارها
قطبی برای گریز از تمام این معادلات بود که بار سفر بست و رفت. او فهمیده بود که حتی قول و قرارها و وعده های سران سرخ برای تضمین آینده نیز لزوما او را از تکرار تجربیات گذشته رهایی نمی بخشد و کافی است یکی دو نتیجه نامساعد دیگر بدست آید تا تنش ها دوباره از راه برسند و اگر این بار او از آن ماجراها جان سالم بدر برد، ضمانتی در کار نبود که نجات وی در فصل بعدی نیز شکل گیرد و قربانی شدن او در روند نتایج احتمالا منفی فصل بعدی آن قدرها هم رویداد دور از انتظاری نبود. در فاصله دو ماه تا شروع فصل آینده مسابقات لیگ برتر فوتبال کشور، نه قطبی وقت داشت تضمین های لازم را برای همراهی سایر اعضای باشگاه با خود بگیرد و نه پرسپولیسی ها می توانستند یا می خواستند چنین کنند. بنابراین بحث قطبی با پرسپولیس نه مسئله پول، بلکه ضمانتی بود که او در درجه اول بابت همراهی و همدلی تمام نفرات باشگاه از جانب باشگاه می طلبید و سران سرخ نمی توانستند آن را به وی ارزانی دارند. البته در تلاش فراوان این نفرات شکی وجود نداشت اما بعد از دو دستگی هایی که اواسط فصل پیش بروز کرد، آنالیزور سابق تیم ملی کره جنوبی حق داشت از خود بپرسد که امکان تکرار آن قضیه در این فصل وجود ندارد و اگر دارد وی چه باید کند و البته هیچ کس نمی توانست جواب صریح را در این خصوص به وی بدهد و او قادر نبود روی چیزی حساب کند که ذاتا قابل حساب نبود و وقوع خلاف آن نیز محتمل نشان می داد.
● گزینه ای عاقلانه تر
در حالی که انواع توضیحات در باره دلایل رفتن قطبی طی روزهای اخیر از زبان سران «قرمز» و سایر افراد مطرح شده و روی مسایل خانوادگی وی نیز تاکید قابل توجهی صورت پذیرفته است، می توان این گونه گفت که تجربیات فصل نخست برای قطبی آن گونه نبود که وی را ماندنی سازد و هر چند قهرمانی در لیگ برتر بسیار شیرین بود، اما مشکلات توام با آن چنان زیاد بود که رفتن و تجربه نکردن مجدد آن را گزینه عاقلانه تری، لااقل از دیدگاه قطبی نشان می داد. حالا کار دشوارتر فراروی جانشینان او این است که چگونه باشند تا از قطبی کمتر و ناموفق تر جلوه نکنند و در ترازوی قیاس به رده دوم فرو نیفتند و با همه مهارتی که حمید استیلی دستیار نه چندان راضی فصل پیش قطبی در این امر کسب کرده ( و تیم فصل پیش پرسپولیس را نیز باید دستپخت او دانست) این کار آسان نخواهد بود.

منبع : روزنامه جوان