پایان «پروینیسم»؟

این پایانی کاملاً دراماتیک بود برای مردی که آرزوهایش سقفی نداشت.
«کهن ستاره» پس از سالها درخشیدن و توجه و اقبال مردم، پنج شنبه عصر احتمالاً برای همیشه بر روی «زمین واقعیت»ها فرود آمد. برای پروین دیگر شاه راهی برای ادامه سلطنت وجود ندارد. «سلطان» اگر چه یکی دوبار دیگر در طول افتخارآفرینی مجبور به زانو زدن مقابل نامرادی های روزگار شده بود، اما زانو زدن در غروب پنج شنبه ۱۶ خرداد ۸۷، دگرگونه بود. سلطان در یک قدمی بهشت به خاک افتاد تا کاخ آرزوهای او و دلدادگانش فرو ریزد.
شکست استیل آذین، شکست سه دهه پروینیسم بود. لشکر متمول و پرطمطراق سلطان که به قله نرسید، کمر تمامی آنانی که شبها رؤیای تولد سوگلی دیگری در کنار سوگلی های سرخ آبی را می دیدند، شکست.
انگاره ها براین بود که پروین با تیم خودش در مغناطیس دو قطبی فوتبال ایران، قطبی جدید با هوادارانی سرسپرده را شکل خواهد داد. آمدن استیل آذین به لیگ برتر به گمان بسیاری مصادف می بود با شکسته شدن صف تیفوسی های سرخ و تقسیم شدن آنها در میان پرسپولیس و استیل آذین.
حضور بیش از ده هزار تماشاگر در بازیهای استیل آذین در لیگ یک، البته این گمانه را غلظتی دو چندان می بخشید.
ناکامی پول خوارترین تیم پروین اما خط بطلانی بود بر تمامی خوش بینی های سرسپرده هایش.
او که یک بار با «آذربایجان» و یک بار در بازگشت به پرسپولیس آخرین شانسها را برای حکومت دوباره بر قلوب پرسپولیسی ها آزموده بود، پس از این ناکامی به کدامین بازگشت دل خوش دارد؟ این اساسی ترین سؤال در مورد پروین و اصولاً پروینیسم است. او که در تیمداری هرگز ره به جایی نبرد، به احتمال فراوان عطای گرداندن چرخ استیل آذین را به لقایش خواهد بخشید.
چه او مرد پروژه های دیربازده نیست و حال و حوصله یک فصل زندگی دیگر در لیگ دسته اول را ندارد. پروین دنبال سرمربیگری و حتی مدیریت فنی هم نخواهد رفت؛ نه در پرسپولیس و نه در هیچ باشگاه دیگری.
محتمل ترین پست برای او در آینده حضور در هیأت مدیره پرسپولیس خواهد بود که این یعنی پایان یک عمر افتخار و مسندنشینی.
سلطان با جنگجویان فرتوت و حامیان متمولش شکست تلخ دیگری را به چشم دید تا سرانجام به این باور برسد که در فوتبال مدرن هزاره سوم، عواملی ورای محبوبیت و پول ضامن موفقیت هستند.
جمله طعنه آمیز او در واپسین روزهای حضور در پرسپولیس که عنوان می کرد با ۳ میلیارد پول می شود قهرمان ایران شد، حالا و در پی این ناکامی بیشتر بر آنانی که فقط و فقط پول را اکسیر قهرمانی می دانند، طعنه زد.
پروین حالا با گاو صندوقی پر از پول هم نتوانست گلیمش را از آب بیرون بکشد تا آخرین ویرانه های به جای مانده «پروینیسم» هم فرو ریزد.
آیا واقعاً عصر او به پایان رسیده؟ یا باز او را در قامت و هیأتی جدید در گوشه ای از این فوتبال عاشق اسطوره خواهیم یافت؟ پروین بارها نشان داده که منهای فوتبال آرام نمی گیرد و البته فوتبال هم بدون او انگار چیزی کم دارد!

جواد رستم زاده

منبع : روزنامه قدس