زندگی بهتر در سایه آرامش

شاید شما نیز بارها و بارها مشاهده کرده‌اید که وقتی حال خوبی دارید و در زندگی به شما خوش می‌گذرد وقت چقدر سریع می‌گذرد و زمانی که زندگی با سختی و مشکلات فراوان همراه است هر روز مانند یک سال سپری می‌شود.
وقتی که ناراحت و غمگین هستید انگار شب نمی‌خواهد به صبح برسد، به‌ویژه زمانی که بیمار باشید یا در کنار شخص بیماری شب را به صبح برسانید زمان طولانی‌‌تر می‌شود.در چنین مواقعی، منظور از زمان و سپری شدن آن، درک مفهوم و معنای زمان است، نه آن چیزی که روی ساعت مشاهده می‌کنید. از آلبرت اینشتین درباره زمان پرسیدند، وی گفت: «روی یک اجاق بسیار داغ بنشینید تا بفهمید که هر ثانیه چه معنایی دارد!» از این رو چنین به نظر می‌رسد که زمان یک پدیده فیزیکی و مادی صرف نیست بلکه کیفیتی کاملا روحی و روانی دارد.
اما چه چیز باعث شده است که مردم نسبت به زمان اهمیت فراوانی قائل شوند؟
در پاسخ به این پرسش شاید بتوان گفت زندگی ماشینی و مدرن امروزی و ورود تفکر غربی به تمام جوامع بشری، شیوه جدیدی را وارد زندگی مردم کرده است و آن هم عجله فراوان مردم در هر کار و برنامه است. مردم، صبر و حوصله خود را از دست داده‌اند و تحمل انتظار را ندارند اما هر چه بیشتر عجله می‌کنند نمی‌توانند جریان زندگی را به روال عادی درآورند و جلوی سرعت زندگی را بگیرند. زیرا درست در زمانی که یک برنامه دقیق و حساب‌شده برای خود در نظر می‌گیرند شرایطی پیش می‌آید که نقشه‌ها را نقش بر آب می‌کند. یا مساله ترافیک است یا مسائل و عوارض پیش‌بینی‌نشده و مشکلاتی که دیگران وارد زندگی می‌کنند.
برنامه‌ها و در نتیجه آرامشی را که همراه آن برنامه پیش‌بینی‌شده بود، به هم می‌زنند. در تفکر شرقی، عجله‌ای در کار نیست. اینکه احساس کنیم اگر فلان کار فلان موقع انجام بشود یا نشود دنیا به آخر می‌رسد یعنی پایان زندگی!! در حالی که تفکر شرقی به مردم می‌آموزد که حیات و زندگی همانند همه هستی، ماندگار و جاودانه است. بنابراین انسان‌ها نیز به عنوان اجزای عالم همین کیفیت را دارند. پس عجله برای چیست؟به مردم دور و بر خود خوب نگاه کنید. در خرید کردن و پرداخت پول، سوال کردن در مورد قیمت چیزی یا آدرس جایی، نوع زندگی، راه رفتن در خیابان و به‌ویژه مکان‌های شلوغ، عجله‌ای دیوانه‌وار و کشنده دامنگیر همه شده است. در تعالیم راهب‌های تبتی دستوری وجود دارد که می‌گوید: «اگر لازم است عجله کنی حتما یواش برو چون با عجله ممکن است هرگز نرسی!»
تفکر شرقی بر این مبنا استوار است که همه چیز عالم حرکت دورانی دارد. همه سیارات، همه ستارگان در مسیرهای دایره‌وار حرکت می‌کنند. زندگی نیز دوره‌های نشیب و فراز دارد. تمام سختی‌ها و خوشی‌ها و نتایج هر کاری را که انسان‌ها در زندگی شخصی و اجتماعی خود انجام می‌دهند به آنها برمی‌گردد.
● عجله کردن ما را از طبیعت دور می‌سازد
عجله کردن در زندگی باعث از دست دادن لذت‌هایی می‌شود که از کارهایی مانند مراقبه کردن، نشستن و گوش کردن به صدای طبیعت، سکوت و شنیدن صدای پرندگان، صدای آب، صدای باد و برگ‌های درختان و... از دست بدهیم؛ کارهایی که باعث آرامش انسان می‌شود.اما وقتی به زندگی افرادی که مخالف این نوع تفکر هستند می‌نگریم، می‌بینیم که چقدر وقت خود را برای سیگار کشیدن،‌ حرف زدن با تلفن، گوش کردن به اخبار و برنامه‌های غیرمفید صرف می‌کنند.
اما در پی همه این عجله‌ها و دویدن‌ها و تحمل سختی و دشواری‌ زندگی، تلاش (طمع) برای آینده‌ای راحت است. در تمام مدت عمر خود برای بازنشستگی تلاش می‌کنند. خیلی به خود سخت می‌گیرند،خود را از بسیاری از نعمات زندگی محروم می‌کنند تا به آن روز موعود برسند.
روزی که دیگر توان، انگیزه و حال و حوصله‌ای برای استفاده بیشتر و بهتر از زندگی برایشان باقی نمی‌ماند و همه آنچه را که جمع کرده‌اند (لوازم لوکس زندگی که کمتر از آن استفاده کرده و برای روز مبادا نگاه داشته‌اند و همانند یک خدمتکار فقط وظیفه تمیز نگه داشتن آن را به عهده گرفته یا مثل یک سرایدار از آن مواظبت کرده‌اند که به سرقت نرود) در دوران بازنشستگی یک زندگی شلوغ برای آنها فراهم آورده با وسایلی ازمدافتاده و آشغال‌هایی که عمری به دور خود جمع کرده‌اند و جای خود را تنگ کرده و حالا نمی‌دانند با آن چه کنند. زیرا که حالا دیگر نگهداری آنها دردسر است.
گرد و غبار زمان، زرق و برق آنها را زایل ساخته به‌ویژه که با پیشرفت تکنولوژی و زندگی آسان ماشینی کاربری خود را نیز از دست داده‌اند‍‍‍!؟اگر قصد دارید با آرامش زندگی کنید کارها را با آرامش و علاقه انجام دهید.هیچ کاری را کوچک نشمارید.
نظافت کلی منزل و محیط کار را با چنان توجهی انجام دهید که لذت‌بخش باشد. رقابت‌های احمقانه را در کارها فراموش کنید و خودتان را برای آن به زحمت نیندازید. خیلی از رقابت‌ها به خاطر آن است که قدر خود را نمی‌دانید و ارزش‌های وجودتان را دست‌کم می‌گیرید.از هر فرصتی استفاده کنید و با هر ابزار و روشی که می‌دانید مراقبه کنید.هنگام رفتن به دامن طبیعت، با سکوت به چیزی گوش کنید که در روزهای عادی از شنیدن آنها محروم هستید.

روانشناس بالینی و پژوهشگر

منبع : روزنامه تهران امروز