گائوچیه هروقت خطر می‌کند به موفقیت می‌رسد!

اگر یک جاده پرتردد که عبور در آن با آسایش و ایمنی کامل انجام می‌گیرد، در جائی چند شاخه شود و هر راه علائم اخطار مربوط به خود را داشته باشد، گائوچیه قطعاً مسیر خطرناک‌تر را انتخاب می‌کند، جیه همیشه شاداب و خندان با ۱۵۰ سانتیمتر قد و ۴۸ کیلو وزن به‌عنوان یک قهرمان متبحر ووشو بسیار متواضع است. او روحیه خطرپذیری را به نمایش درمی‌آورد!
جیه که از جت‌لی الهام گرفته است و برای او احترام قائل است می‌گوید: ”من ابتدا با دیدن یک فیلم تلویزیونی محبوب با نام افسانه قهرمانان قلعه به هنرهای رزمی علاقمند شدم. در شش سالگی آموختن ووشو را شروع کردم و به سرعت دریافتم که این کار به آن سادگی‌ها هم که در تلویزیون به نظر می‌رسید نیست. واقعاً کار دشواری بود“
در حالی‌که اغلب بچه‌های ۹ ساله تازه بازی‌های بچگانه را یاد می‌گیرند جیه در این سن در مدرسه‌ای حاضر شد که در آن نیمی از روز صرف آموختن کونگ‌فو می‌شد. این دختر اهل لیوز هوچین در ۱۴ سالگی، برای نام‌نویسی در مؤسسه ووشو مرکزی به نانجینگ عزیمت کرد تا مهارت‌هایش را صیقل دهد.
جیه که روزهایش در مؤسسه ووشو صرفاً به خوردن، تمرین کردن و خوبیدن سپری می‌شد می‌گوید: ”هرسال تنها تعداد خاصی از شاگردان در این مدرسه پذیرفته می‌شوند. رقابت بر سر ماندن در این مدرسه به اندازه تلاش برای ورود به مدرسه دشوار است.“
همین حس رقابت بود که به جیه کمک کرد تا اولین مقام قهرمانی‌اش را در سال ۱۹۹۶ در مسابقات ورزشی نوجوانان که توسط منطقه خودمختار گوانگسی زوانگ برگزار شد را به‌دست آورد. او به‌عنوان نماینده گروه نژادی‌اش با نام گروه وونگ (یکی از ۵۶ گروه نژادی در چین) در این مسابقات حاضر شده بود.
به‌خصوص پیروزی او با یک چوب‌دستی ساده در برابر یک چوب‌دستی سه تکه مورد در جریان رقابت اسلحه در برابر اسلحه مسابقات بسیار شورانگیز بود. بعدها چوب‌دستی سه‌ تکه مورد علاقه اول جیه قرار گرفت. (مربی او او را از استفاده از این سلاح نهی می‌کرد) جیه می‌گوید: ”او فکر می‌کرد که من به اندازه کافی مهارت ندارم“.
به این ترتیب شعله‌های آتش این جوان خطرپذیر روی به عرصه دیگری آوردند و این اسلحه مهیب و وحشتناک را برای او تبدیل به یک دوست صمیمی کردند. جیه اظهار می‌دارد: ”وقتی اوایل با چوب‌دستی سه تکه تمرین می‌کردم، مکرراً به خودم به‌خصوص به‌سرم ضربه می‌خورد و چندباری بدنم آسیب دید. الان دیگر می‌توانم با چشمان بسته با آن تمرین کنم.“
همانند داستان بروس‌لی یکی از بزرگ‌ترین ریسک‌هائی که جیه کرد، رفتن به آمریکا در سن پائین بود.
لغات: ”thank you“,“hello“ و ”good - bye“ تنها لغات انگلیسی بودند که او بلد بود. با این‌حال او این زمان جهانی را فرا گرفت و با کسب عناوینی چون قهرمان بزرگ زنان در مسابقات ووشو برکلی ۲۰۰۵، قهرمان بزرگ مسابقات بین‌المللی سان دیگو ۲۰۰۵ و چندین عنوان دیگر در طی شش سال گذشته، مرتباً به اعتبار و شهرت خود افزود. اینک جیه به‌عنوان یک مبارز نیمه بازنشسته و برسی هنرهای رزمی برای کودکان، اولویت کاری خود را بر روی یک ماجرای جدید متمرکز کرده است: ازدواج.
امسال یک آسیب‌دیدگی پا مانع شد که جیه از عنوان قهرمانی‌اش در برکی دفاع کند. هرچند که این شیر کوچک سرانجام بهبود خواهد یافت و به سراغ قهرمانی بعدی خواهد رفت. اما او هم‌اکنون هدف دیگری را در سر پروراند: یک مربی پیش‌مدرسه‌ای شدن.
جیه که به‌صورتی خلاقانه برنامه‌ریزی کرده است تا از اصول ووشوی خود در کلاس‌های پیش‌مدرسه‌ای خود در آینده استفاده نماید اظهار می‌دارد: ”من می‌خواهم تا از تجربه ۲۰ ساله‌ام در هنرهای رزمی برای آموزش دادن اعتماد به نفس، استقلال و احترام به بزرگ‌ترها به کودکان استفاده نمایم. من می‌خواهم به بچه‌ها، به‌خصوص دختربچه‌ها نشان دهم که اگر شخص کوچکی مانند من می‌تواند یک رزمی‌کار خوب شود، آنها هم می‌توانند.
▪ نام: گائو جیه
▪ تاریخ تولید: دوم فوریه ۱۹۸۱
▪ محل تولد: لیوزهو، چین
▪ محل اقامت فعلی: فرمونت، کالیفرنیا
▪ قد: ۱۵۰ سانتیمتر
▪ وزن: ۴۸ کیلو
▪ تحصیلات: دانشگاه جینان، چین ـ لیسانس مدیریت گردشگری
▪ خانواده: گائو هوی (خواهر)
▪ شروع هنرهای رزمی: ۱۹۸۷
▪ سبک: ووشو
▪ مربیان: چن سو پینگ، سو رونگ زو، چن زو هونگ
▪ افتخارات (۲۰۰۵ ـ ۱۹۹۵): قهرمان مسابقات ورزشی گوانگی ـ ۳ مدال طلا، قهرمانی مسابقات ووشوی نوجوانان در گوانگی ـ ۲ مدال طلا، مسابقات ووشو بین‌المللی هنگ‌کنگ ـ ۳ مدال طلا، اولین قهرمان ووشو گوانگ دونگ ـ ۲ مدال طلا، دومین قهرمان ووشو گوانگ دونگ ـ ۵ مدال طلا، قهرمان ووشو کشور چین، قهرمان بزرگ مسابقات ووشو زنان در برکلی، قهرمان بزرگ مسابقات بین‌المللی سان دیه گو.
▪ حقایق: ”نام انگلیسی من حنا است. من تلفظ‌های بسیار مختلفی از نام چینی‌ام شنیده‌ام و فکر کردم بهتر است یک نام انگلیسی انتخاب کنم.“
▪ ده سال بعد: ”امیدوارم یک مربی بسیار خاص پیش‌دبستانی باشم و شاید به بچه‌های آینده‌ام کونگ‌فو یاد بدهم؛ البته اگر آنها علاقه داشته باشند که راه مادرشان را ادامه دهند.“

نویسنده: مایک لیزاراگا
مترجم: مهدی تسلی‌بخش

منبع : مجله‌رزم‌آور