«سی ان ان» و رقابت های مقدماتی حزب دموکرات

اعتباری نیست، اگرچه حداکثر سعی خود را در این ستون هفتگی بکنیم تا عقب کنیم از آنچه اصطلاحاً «شتاب حوادث» می خوانند، خصوصاً سروکارمان با «خبر» باشد که در بسیاری از این ستون ها بناست باشد لاجرم.
القصه خانم هیلاری کلینتون با نطق اختتامیه خود خطاب به خیل هواداران، در ساختمان موزه ملی، در واشنگتن، عجالتاً بر تلاش های خود برای کسب نامزدی حزبش نقطه پایان گذاشت، درحالی که فصل ناخوشایند و حقیقتاً پیش بینی ناپذیری را در انتخابات جاری امریکا پیش روی سیاستگذاران حزب دموکرات، از «زیادی لیبرال ها» گرفته تا سیاستمداران محافظه کار به اصطلاح grassroots، بازکرد؛ انتخاباتی که تا همین چند ماه پیش انگار مقدر بود هموارترین و آسان گوارترین انتخابات چهل سال گذشته برای دموکرات ها باشد. خانم کلینتون در مراسم تودیع خود یادآورشد در این چهار دهه ۱۰ بار در امریکا رئیس جمهور انتخاب شده و سه بار، آری فقط سه بار از حزب متبوع و دلبند کلینتون ها و آنگاه با گزندگی و زیرکی تحسین آمیزی ضمن اشاره به شوهرش که در گوشه یی از تالار لابه لای هواداران و اعضای ستاد ایستاده بود، کنایه زد که برنده دو انتخابات از آن سه تا امروز اینجاست. کافی است در نظر بگیریم سومی را، جیمی کارتر، که در عرصه حزب و در افکار عمومی، دوره ریاستش یک اتفاق بسا ناگوار و در هر حالتی یک اتفاق تلقی می شود، تا زهر تیری را که ناطق نیمروز شنبه به سوی دوربین های سی ان ان پرتاب می کند دریابیم. کلینتون به سی ان ان که حقاً عمده ترین رسانه حزب دموکرات محسوب می شود، دم رفتن، یادآوری کرد که کلینتون ها مهم ترین سرمایه این حزب اند و تلویحاً مسوولیت تاوانی را که بابت تضییع این سرمایه پرداخت خواهد شد و توفانی را که در راه دروکردن آمال و آرزوهای دور و دراز بزرگان حزب است، متوجه این رسانه دانست؛ رسانه یی که تخریب سیمای این زوج را از آغاز رقابت های مقدماتی به تدریج به راهبرد اصلی خود در پوشش سنگین این رقابت ها بدل کرد.
در همان اولین نظر، شبکه تحت مالکیت تد ترنر و نگین حلقه رسانه یی تایم وارنر، برای بدرقه نامزد دموکرات خود تا کاخ سفید تدارک فراوانی از همان ابتدای فصل دیده بود. تعبیه بخش ویژه انتخابات تقریباً در هر یک از بخش های پرشمار اخبار و اختصاص حجم عظیمی از ساعات برنامه هایی از قبیل میزگردها و مصاحبه ها. از اتاق وضعیت تا ویراست آخر هر دو با اجرای ولف بلیتزر، از برنامه عام پسندتر لری کینگ به طریق زنده تا ای سی۳۶۰ با اجرای اندرسن کوپر و طنز سیاسی جان استوارت در برنامه روزانه. و علاوه بر این همه باید از ویژه برنامه کلیدی مسیر کارزار اسم برد که به یک معنا آن را برآیند آرای دبیران ارشد شبکه و در حقیقت، «رای غالب» بر آن محسوب می توان کرد.
اما جشن بی کران سی ان ان دیری نپایید و با شروع فصل رقابت های مقدماتی و در حقیقت از همان شب اول در ایالت آیوا، سایه شک بر سرانجام دموکرات ها در این کارزار به ظاهر اطمینان بخش آشکار شد. در آیوا به ترتیب اوباما، ادواردز و کلینتون حائز رتبه های اول تا سوم در میان امیدواران به نامزدی حزب دموکرات شدند. با اعلام نتایج نیوهمپشایر و بازگشت کلینتون به صدر جدول، بزرگان حزب که با پایان دوران رقیبی که نامحبوب ترین رئیس جمهور تاریخ امریکا تلقی می شود، هیلاری کلینتون، سناتور محبوب ایالت نیویرک و همسر رئیس جمهور بسیار محبوب اسبق را برگ برنده انتخابات جاری تلقی می کردند و برای هفت، هشت نامزد دیگر ازجمله اوباما و حتی ادواردز بخت چندانی قائل نبودند، دچار چنان سردرگمی شدند که تا هم امروز هم گریبان ایشان را رها نکرده است.اولین جرقه توجه جدی به اوباما همان فردای اعلام نتایج آیوا و نیوهمپشایر، در اتاق وضعیت زده شد، وقتی که مجری زیرک برنامه با طرح «تیم رویایی» خواستار وحدت زودهنگام این دو تن در قالب نامزدی برای ریاست جمهوری و معاون اولی شد. در مناظره تلویزیونی نامزدهای دموکرات اوباما در جواب مجری که نظرش را درباره این «تیم رویایی» جویا شد تصریح کرد که میان دو تیم اوباما- کلینتون و کلینتون- اوباما فرق بسیاری هست و به این ترتیب بر ماندن در دور مسابقه تا خود خط پایان بی پرده تاکید ورزید. سناتور جذاب و جوان ایلینوی در چهل و شش سالگی برابر دوربین ها متولد شده بود و در سرزمینی که گاهی، بیش و پیش تر از هر چیزی، به نظرمان ساخته پرداخته سحر رسانه های ریز و درشتش می رسد، در برابر دیدگان مجذوب رای دهندگان و تماشاگران پرشمار افسون گری آغاز کرد. چهره سیاه و فن بیان درخشان و جوان پسند که ترکیب آگاهانه یی از لحن پرشور مارتین لوترکینگ با فصاحت روشن فکرانه جی اف کی، از کپیتل هیل با نیوارلینز وهارلم بود، شوری عظیم در رای دهندگان و علی الخصوص جوانان به پا کرد و با غروب آفتاب سه شنبه بزرگ در اردوگاه دموکرات ها و بیرون آمدن نام اوباما از سبد، آرایش نیروها درون حزب دموکرات و البته میان بازوهای مستقیم و غیرمستقیم رسانه یی آن به هم ریخت. درحالی که بعضی از دیگر رسانه های هوادار حزب دموکرات از قبیل شبکه ای بی سی و مجری برجسته آن، جرج استفانوپلوس، تا همین اواخر احتیاط بسیار خود را در قبال رقابت های مقدماتی از دست نداده بودند و درحالی که روزنامه یی با وزن و اعتبار نیویورک تایمز در ابتدا بلیت خود را خرج کلینتون کرد و به تدریج و با تامل بیشتری به باراک اوباما نزدیک شد، با خروج ادواردز از دور رقابت ها، سی ان ان نیز سعی کرد به صورتی تکلیف خودش را با دو نامزد به جا مانده مشخص کند.هفته آینده در بازی های سی ان ان و نقش آن در بازی انتخابات امریکا از نزدیک تر نظر خواهیم کرد.

هوشیار انصاری فر

منبع : روزنامه اعتماد