مقایسه فراوانی موارد کارسینوم سلول بازال در بیمارستان رازی تهران در سال های ۶۹-۱۳۶۸ و ۷۹-۱۳۷۸

● زمینه و هدف:
کارسینوم سلول بازال شایع ترین سرطان در سفید پوستان است. از آن جایی که مهم ترین عامل ایجاد کننده این سرطان پوستی، اشعه فرابنفش موجود در نور آفتاب است و کشور ما در بیش تر مناطق دارای آب و هوای گرم و آفتابی است، میزان ابتلا به کارسینوم سلول بازال در کشورمان بالاست. در این مطالعه تغییر فراوانی این کارسینوم را در فاصله زمانی یک دهه مورد بررسی قرار دادیم.
● روش اجرا:
این تحقیق به روش مطالعه داده های موجود و با بررسی پرونده تمامی بیماران با تشخیص کارسینوم سلول بازال در بخش آسیب شناسی بیمارستان رازی تهران در سال ۱۳۶۸-۶۹ و ۱۳۷۸-۷۹ و مقایسه این دو دوره زمانی صورت گرفت.
● یافته ها:
در مجموع ۱۵۰۳ مورد کارسینوم سلول بازال مورد مطالعه قرار گرفت که ۵۰۷ مورد به سال های ۱۳۶۸-۶۹ و ۹۹۶ مورد به سال های ۱۳۷۸-۷۹ مربوط بود. فراوانی نسبی کارسینوم سلول پایه ای از ۱۱.۱ درصد کل نمونه ها در سال ۱۳۶۸-۶۹ به ۱۵.۲ درصد کل نمونه ها در سال ۱۳۷۸-۷۹ افزایش یافت اما این افزایش به جنس وابسته نبود. در طول این دوره زمانی در فراوانی کارسینوم سلول بازال در گروه سنی ۲۰ تا ۳۹ سال، کاهش معنی دار و در گروه سنی بالای ۶۰ سال، افزایش معنی دار مشاهده شد. در بین انواع مختلف پاتولوژیک کارسینوم سلول بازال، نوع ندولار افزایش داشته که این افزایش در ناحیه صورت معنی دار بوده ولی به جنس وابسته نبوده است. در جنس مذکر، کاهش فراوانی در ناحیه صورت و افزایش فراوانی در ناحیه سر و گردن معنی دار بوده ولی در جنس مونث، مکان تومور تغییر معنی داری پیدا نکرده است.
● نتیجه گیری:
کارسینوم سلول پایه ای در این فاصله زمانی ده ساله افزایش قابل ملاحظه ای داشته است که به منظور آموزش اقدامات پیش گیرانه و تشخیص و درمان زودرس به توجه بیشتری نیازمند است.

معصومه برزگری
زهرا صفایی نراقی
مریم اخیانی
امیرهوشنگ احسانی
رضا محمودرباطی
سپیده باقری نژاد

منبع : پایگاه اطلاعات علمی