چون زنها فرشته اند، حتما مردها ابلیس اند!

با توجه به فصل تابستان و تعطیلی مدارس و بیکاری قشر عظیمی از دانش آموزان (و دیگر بیکارانی که طی فصول دیگر هم، کاری برای انجام دادن نداشته اند) که طبیعتاً برای گذران اوقات فراغت خود، نیاز به جا و مکان فرهنگی خاصی دارند، بدین وسیله دستور طبخ یک نوع غذای فصل ( که البته طبخ آن در بقیه فصول سال هم امکان پذیر است ) را تقدیم می کنیم . امیدواریم این غذا ، به مذاق و مزاج شما خوش آید.
● مواد لازم
▪ کارگردان نچندان وارد : ۱ عدد
▪ فیلمنامه آبگوشتی : ۱ عدد ( نسخه های کپی برداری شده از فیلمهای هندی هم قابل قبول است)
▪ بازیگر مرد ( ترجیحاً امین حیایی ) : ۱ عدد
▪ بازیگر زن خوش بر و رو ( اگر وجاهتی باقی مانده باشد ، در سنین بالا هم مورد قبول است ) : ۵ عدد
▪ فیلمبردار: ۱ عدد
▪ گریمور (حتما) : ۱ عدد
▪ تدوینگر ( به علت اهمیت این بخش ، حتما از نسخه حرفه ای آن استفاده کنید ): ۱ عدد
▪ آهنگساز (آشنا با مقوله فیلم فارسی و با قدرت انطباق تم های ملودی های فیلم فارسی با ملودی های ▪ موسیقی پاپ امروز): ۱ عدد
▪ وانیل و بکینگ پودر برای گریم بازیگران زن : به مقدار کافی
▪ تهیه کننده حرفه ای فیلمفارسی : ۲ عدد
▪ ماشین های مدل بالا: به مقدار فک افکن
● دستور طبخ
ابتدا تهیه کنندگان را بر سر یک میز نشانده و به آنها می گویید که باید فیلمی را تهیه کنند که «بفروشد». احتمالاً آنها به شما پوزخند خواهند زد که این کار را از شما بهتر بلدند و نیازی به توصیه شما نیست. پس منتظر می مانید تا آنها با یکدیگر مشورت کرده و فیلمنامه ای که دست فیلمنامه های در پیت هندی را از پشت بسته، برای ساخت انتخاب کنند. پس از آن، موقع اضافه کردن بازیگر مرد به فیلمنامه است. همان گونه که گفتیم، یکی از عوامل خوشمزگی غذا، وجود نمک آن به مقدار کافی است و طبیعتاً پیشنهاد اولیه ما، استفاده از بازیگری مثل امین حیایی است که علاوه بر داشتن نمک به مقدار کافی، قدرت جذب مخاطب فراوانی هم دارد.
پس امین حیایی را، همراه با مقدار معتنابهی ادا و اطوار به فیلمنامه در حال پخت اضافه می کنید. سپس نوبت به اضافه کردن مواد خوش طعم کننده غذا به آن می رسد.
برای این کار می توانید از بازیگران زنی استفاده کنید که می دانید مخاطب نسبت به آنها حس خوبی دارد. مهم نیست که سن و سالی از آنها گذشته باشد و دیگر نشود به آنها «جوان» گفت. همین که بتوانند جلوی دوربین ادا و اطوار در بیاورند و مخاطب را دلخوش کنند، کافی است.
برای وجیه تر نمودن آنان، می توانید از مقدار زیادی رنگ و لعاب استفاده کنید. ضمناً، «گریم» را هم که برای دل درد اختراع نکرده اند! هر جا متوجه شدید وجاهت بازیگرانتان دچار افت کیفی شده، می توانید با مالیدن کمی رنگ قرمز، صورتهای آنان را شبیه بازیگران تئاترهای «کابوکی» ژاپنی کنید که گریمشان از پرده بیرون بزند. ضمناً، در صورت عدم دسترسی به گریمور حرفه ای سینما، می توانید از همین آرایشگرهای محترمه ای استفاده کنید که دم دست همه هستند و اصلاً هم مهم نیست که بدانند تفاوت گریم سینما و فرضاً آرایش عروس چقدر است.
شما در مراحل دیگر طبخ غذا، به چند بازیگر حاشیه ای که بتوانند با خل بازی های خود، مخاطب را در سالن سینما بخندانند هم نیاز خواهید داشت که در موقع لزوم، دستور اضافه کردن آن به غذای در حال پخت، ذکر خواهد شد.
اصولاً چون برای طبخ این نوع غذا، حضور تهیه کننده آگاه به مقوله فیلم فارسی کفایت می کند، اضافه کردن کارگردان به این غذا، معمولاً در مرحله آخر کار قرار می گیرد. حتی اگر امکان آن بود که بشود فیلمی بدون کارگردان ساخت، حتماً تهیه کنندگان محترم، از این روش استفاده می کردند تا در هزینه تولید فیلم، صرفه جویی شود.
● مراحل پخت
فیلم را با زنها شروع کنید و آنها را در حالی نشان بدهید که بشدت در حال کار و فعالیت اجتماعی اند، طوری که مثلا اگر آنها کار نکنند، چرخ دنیا از حرکت می ایستد. با این کار، شما نشان خواهید داد که زنها، چقدر موجودات کاری و پرتلاشی هستند و اضافه وزن بیشتر آنها، مربوط به فعالیت بیش از حد آنان است، نه چیز دیگر. زنهای فیلم شما می توانند در محلی کار کنند که دارای پرستیژ هم باشد.
مثلاً می توانند کارمند دفاتر آژانسهای توریستی باشند، با لباس فرم قشنگ و جذاب. اگر طی روز هم، توی کافی شاپ یا جایی دیگر هم، آنها را با هم نشان دادید که دور هم نشسته اند و گل می گویند و گل می شنوند و برای یک سفر، برنامه ریزی می کنند، این را به هوای «سر به هوایی» آنها نگذارید، بالاخره وقتی آن همه کار و فعالیت اجتماعی دارند، باید فرصتی هم برای تفریح به آنها داده شود. می توانید گروه آنها را برای تفریح به جزیره کیش بفرستید (از فرستادن آنها برای استراحت به کشورهای دیگر، بخصوص کشورهای حاشیه خلیج فارس خودداری کنید که بدآموزی دارد و احتمالاً در موقع سرو کردن غذا، با ممانعت وزارت ارشاد مواجه خواهید شد).
حالا موقع اضافه کردن مرد ماجرا به غذاست. هر چقدر می توانید او را سر به هوا و علاف نشان بدهید. حتی می توانید او را تا حد یک مرد فلک زده که همیشه چشمش به دست زن پولدارش است، نشان بدهید که با کلاشی، بخش اعظمی از ثروت زنش را هم به نام خود کرده.
حالا و همین جوری و بدون دلیل خاصی، می توانید یک زن دیگر را به زندگی مرد بیچاره اضافه کنید تا ماجرای فیلمتان خوب قوام بیابد. تکنیک اضافه کردن یک شخصیت زن به زندگی یک زن و مرد دیگر، از تکنیکهای مرسوم فیلم فارسی است که نباید در جریان پخت، نقش تهیه کنندگان محترم فیلم را نادیده گرفت. حالا فیلمتان را روی گاز بگذارید و صبر کنید با حرارت زیاد بجوشد تا روابط بین زنهای ماجرا و مرد بیچاره به مرحله پخت برسد.
زن را در موقعیتی قرار بدهید که وقتی ناغافل به خانه برمی گردد، زن دیگری را در خانه می بیند و متوجه می شود که مرد بد داستان، در غیاب او رفته و زن گرفته. حالا موقعی است که باید زنهای پر کار و فعال داستان، دور هم جمع بشوند و با همفکری هم (دقت کنید: «همفکری»!)، دمار از روزگار مرد داستان در بیاورند و با دوز و کلک، همه دار و ندار مرد بدبخت را بگیرند و بروند. (احتمالاً با پولهای مرد بیچاره، سفر خوبی هم در پیش خواهند داشت). طی مراحل پخت، می توانید از ادویه های مختلفی مثل اتومبیلهای گرانقیمت که می تواند مخاطب را در هنگام سرو غذا در سالن سینما، انگشت به دهان نگه دارد هم استفاده کنید . بالاخره ما که از ملت هند کم نیستیم . حداقل می توانیم بخشی از آرزوهای دست نیافتنی مان را روی پرده سینما ببینیم! برای تنوع بیشتر غذا، می توانید از بازیگران مردی هم استفاده کنید که با شیلنگ تخته انداختن و شعرهای روحوضی خواندن و گیتار زدن با شن کش باغچه، لبخندی را هم به لبان تماشاگر بیاورند و بیشتر بر این تاکید کنند که : چون زنها فرشته اند (لابد که نه، حتماً) مردها ابلیس اند.
حالا غذای شما آماده است. می توانید آن را با استفاده از رانت و لابی های آن چنانی در انجمن تهیه کنندگان، زودتر از موقع و خارج از نوبت، تزیین کرده و بر پرده سینماها سرو کنید. مطمئن باشید با توجه به سلیقه نازلی که طی این سالها در مخاطب محترم شکل گرفته، غذای دستپخت شما، به مزاج مخاطب خوش آمده و فیلمتان با فروش میلیاردی مواجه خواهد شد.خوب عزیزان! تا اکران بعدی یک فیلم فارسی/ هندی دیگر، همه شما را به خدا می سپاریم.

میلاد کیانی

منبع : روزنامه قدس