خوشحالم که نگاه کارگردانها تغییر کرده است

نسرین مقانلو بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون کشورمان در سال ۱۳۴۷ در تهران به دنیا آمد. او دانش آموخته رشته های امور مالی و کامپیوتر است. پدرش در عرصه موسیقی فعالیت داشت و مادرش از بازیگران نامدار تئاتر بود.
اما با علاقه و انگیزه های درونی اش بازیگری را شروع کرد و از سال ۶۹ تا به امروز در این عرصه هنرنمایی کرده است. او در کنار کارهای سینمایی همکاری با تلویزیون و حضور در آثار تلویزیونی را دنبال کرده که از آن جمله می توان به آثاری چون: لبخند زندگی، قربانی، دختری در قفس، مسافری از هند، نابخشوده، مهمان مامان، حس سوم، همنفس، مختارنامه و در انتهای سال ۸۶ به سریال تأثیرگذار ساعت شنی اشاره کرد.
با او تماس می گیرم و ضمن تبریک روز تولدش از او می خواهم که از فعالیتهایش بیشتر بگوید.
مقانلو در این باره می گوید:« سال ۶۹ به دنیای حرفه ای سینما وارد شدم و اولین کارم به نام قربانی به کارگردانی رسول صدر عاملی رقم خورد. همزمان کار برای تلویزیون را هم شروع کردم و در سریالهای مختلفی ایفای نقش داشتم، اما احساس می کنم سریال حس سوم و نمایش زنی به نام شیرین که از حس بویایی قوی برخوردار بود و سادگی آن شخصیت بیشتر در ذهن مخاطبان ماندگار شدم.
یادم هست بعد از گذشت مدتها از پخش این سریال، روزی در خیابان با دختربچه کوچکی مواجه شدم که وقتی من را دید، درست ادای کار اکتر شیرین را در می آورد و بو می کشید که این برای من بسیار جالب بود، از این نظر که حتی این کودک خردسال هم با کار ارتباط برقرار کرده. به عقیده من همه خواست یک هنرمند در هر عرصه ای برقراری یک ارتباط پویا با مخاطبان است و اینکه مخاطب کار او را دیده و در ذهنش ثبت شده بسیار با ارزش است. حالا در عرصه بازیگری این مسأله نمود بیشتری دارد؛ چون مخاطب با چهره، صدا و حرکات بازیگر ارتباط برقرار می کند.»
نسرین مقانلو با بازی در فیلم «مهمان مامان» ساخته داریوش مهرجویی، در نقش یک زن باردار که همسری معتاد دارد، خوب ظاهر شد. خودش در این مورد می گوید: « در مهمان مامان نقش صدیقه را ایفا می کردم، زنی که در مقابل اشتباه های پی در پی همسرش بسیار صبور بود. این فیلم خاطرات زیادی برایم داشت بخصوص کار با داریوش مهرجویی و همبازی بودن با بازیگران حرفه ای مثل خانم گلاب آدینه.
سکانس دعوا و گریه های مهمان مامان برایم از بهترین سکانسهای بازیگری ام محسوب می شود. هرچند که باید بگویم سادگی آدمهای این فیلم در نوع خودش بی نظیر بود، چون مخاطبان زیادی را به خودش جلب کرد.» اما ساعت شنی، که یک سریال با موضوعی خاص و جنجالی بود در انتهای سال ۸۶ نگاه بسیاری از اهالی هنر، مردم و منتقدان را به خودش معطوف کرد. از مقانلو در مورد حضورش در این مجموعه می پرسم که می گوید: «در ساعت شنی نقش تقریباً منفی داشتم، اما از اینکه درتمام کار با بازیگران مختلف مجموعه سکانس مشترک داشتم، بسیار خوشحالم. این مجموعه درکنار هیاهو و سر و صدایی که به پا کرد، در نوع خودش یک کار ویژه رسانه ای آن هم در رسانه ملی محسوب می شود. پرداختن به موضوعات و مضامین منفی اجتماعی و ناهنجاریها جرأت و جسارت ویژه ای می خواهد ولی کارگردان این مجموعه بهرام بهرامیان پرداخت دقیق و حساب شده ای داشت.
بماند که در انتهای سریال روند تند و شتابزده پخش سریال باعث شد، حق مطلب خوب ادا نشود، ولی به هر حال موج تازه ای ایجاد کرد.
من این سریال را از بهترین کارهایم می دانم. موضوع بکر و جنجالی آن را بسیار دوست داشتم و خوشحالم که در این مجموعه ایفای نقش کردم. چه بسیارند زوجهایی که به دلیل ناآگاهی از شیوه های جدید بارداری، به خاطر نداشتن فرزند، زندگی شان از هم می پاشد. اما این مجموعه ثابت کرد که باید از همه راهها برای رسیدن به هدف استفاده کرد. من اخیراً در یک فیلم سینمایی برای تلویزیون ایفای نقش داشتم که محور اصلی آن درمان نازایی یک زوج بود و پیوند اعضا که این فیلم با عنوان «لالایی برای بیداری» از شبکه اول سیما پخش شد.
خوشحالم که دید کارگردانان ما به مضامین اجتماعی تغییر کرده.»اما نسرین مقانلو سینما را بیشتر می پسندد یا تلویزیون؟! او در این مورد می گوید:« اول این که هر چیز در جای خوش. اما سینمای کشورمان این روزها فضای گیشه پسند را دنبال می کند، ولی تلویزیون تا حدودی روند بهتری دارد.
گذشته از این مسائل مخاطبان تلویزیون همه مردم هستند و بازیگردر یک مجموعه تلویزیونی می تواند ارتباط خوبی با مردم برقرار کند. چون قسمت های مختلف یک سریال اتفاقات خاص خودش را دارد که حتماً بخشی از آن مورد توجه بیننده واقع می شود، از این نظر تلویزیون را بیشتر می پسندم.»

ملیحه پژمان

منبع : روزنامه قدس