نوبت به فرانچسکو توتی رسید

● زندگی نامه
فرانچسکو توتی متولد ۲۷ سپتامبر ۱۹۷۶، یک فوتبالیست ایتالیایی است که هم اکنون در تیم «آ اس رم» بازی می کند. پست وی مهاجم یا هافبک تهاجمی است. هر چند بیش تر به عنوان مهاجم دوم معروف است. (یک متصل کننده میان دو پست بازیکنی که در نقش یک لینکر خط هافبک را به مهاجم یا مهاجمان متصل می کند.) او هم چنین، اولین گزینه برای ضربات آزاد و پنالتی ها در رم است که تاکنون گل های فراوانی از روی توپ های مرده به ثمر رسانده است. توتی، به عنوان سمبل باشگاه رم شناخته می شود چون تاکنون باشگاه را علی رغم پیشنهادهای بسیار از تیم های قوی تر و ثروتمندتر ترک نکرده است و به عنوان بهترین گلزن، با بیش ترین بازی انجام داده برای تیم در تاریخ باشگاه، اسطوره شده است. در ۱۷ ژوئن سال ۲۰۰۷ وی به عنوان ارزشمند آقای گل اروپا دست یافت و کفش طلایی قاره ی سبز را از آن خود کرد.
● کودکی
توتی در منطقه ای به نام پورتامترونیا در حوالی رم به دنیا آمد و بزرگ شد. والدین وی انزو و فیورلاتوتی هستند. بر خلاف تمام کودکان هم سن و سال وی که به تماشای کارتون های تلویزیونی علاقه مند بودند، فرانچسکو، به تماشای بازی های فوتبال تمایل بیش تری داشت و همیشه با پسران بزرگ تر از خود فوتبال بازی می کرد. مادر وی پیشنهاد بزرگ باشگاه میلان را رد کرد چون منتظر رسیدن پیشنهاد از باشگاه محبوب پسرش یعنی «آ اس رم» بود. مادر توتی معتقد بود که پسرش نباید برای هیچ تیم دیگری به جز رم بازی کند. توتی سرانجام در سال ۱۹۸۹ به تیم جوانان رم پیوست.
● تیم ملی
توتی در بازی فینال جام ملت های زیر ۱۸ ساله های اروپا در جولای ۱۹۹۵ در پیروزی ۴ بر یک برابر اسپانیا برای ایتالیا گل زنی کرد. در فینال جام ملت های زیر ۲۱ ساله های اروپا در تساوی یک بر یک برابر اسپانیا نیز زننده ی تنها گل تیمش بود. ولی توتی بازی رسمی خود را برای تیم ملی بزرگ سالان ایتالیا در دهم اکتبر سال ۱۹۹۸ در بازی برابر سویس انجام داد. از زمانی که فرانچسکو تصمیم به پوشیدن پیراهن آتزوری (ایتالیا) گرفت، برق انگیزه و استعداد از چشمان او کاملا نمایان بود. وی در ۵۸ بازی ۹ گل به ثمر رساند. توتی اولین حضورش در ترکیب آتزوری را در رقابت های مقدماتی یورو ۲۰۰۰ تجربه کرد. دیداری که مقابل سویس بود. مثبت بازی کردن وی در رقابت های انتخابی کافی بود تا او در ترکیب اصلی ایتالیا در مرحله ی نهایی جام ملت ها شرکت داشته باشد.
تورنمنت خوبی برایش بود. فرانچسکو نام خود را در بین بزرگان ایتالیا می دید. حتی بعضی ها اعتقاد داشتند که او بهترین بازیکن رقابت ها بود. در بازی برابر رومانی و بلژیک موفق به بازکردن دروازه ی حریفان شد. بدون شک توتی نقش حیاتی در رسیدن ایتالیا به فینال داشت. هر چند که در دیدار نهایی به خاطر تلاش بی دریغش مرد اول بازی نام گرفت، اما متاسفانه آن ها در یک نبرد دراماتیک بازی را به فرانسه واگذار کردند.
در جام جهانی ۲۰۰۲، توتی و آتزوری یکی از مدعیان اول کسب قهرمانی به شمار می رفتند. اما در پی نمایش نه چندان راضی کننده، آن ها در اولین مرحله ی حذفی با شکست در برابر کره جنوبی یکی از دو میزبان رقابت ها، به طور فاجعه آمیز از دور رقابت ها حذف شدند. توتی نیز در آن بازی ها نمایش کم فروغی داشت و با انداختن خود در منطقه ی پنالتی به بازی ناامید کننده ی ایتالیا در این رقابت ها پایان داد.
پس از آن به نظر می رسید یورو ۲۰۰۴ شروعی باشد بر پایان درخشش قهرمان ایتالیایی. آن هم وقتی که با پرتاب آب دهان به «کریستین پولسن»، هافبک دانمارکی، علاوه بر محرومیت از سه بازی آینده ی تیمش، قلم انتقادآمیز رسانه ها را به سوی خود جلب کرد. یاران «تراپاتونی» حتی از مرحله ی گروهی نیز بالا نیامدند تا این رقابت ها هم، تورنمنت ناامید کننده ی دیگری برای فرانچسکو باشد.
پس از آن توتی با شروعی موفقیت آمیز در فصل ۶- ۲۰۰۵ سری آ، به نظر می رسید مهره ی کلیدی و موثری در جام جهانی همان سال برای ترکیب آتزوری باشد. اما مصدومیت وحشتناک او در بازی با امپولی و در برخوردی باریکارد ونیگلی مدافع این تیم باعث شد تا آه حسرت تمام طرفداران ایتالیایی را برانگیزد. با وجود فقط ۴ ماه مانده به جام جهانی تنها یک معجزه می توانست وی را به معتبرترین تورنمنت فوتبال برساند. اما معجزه بود یا تقدیر، خودمان هم نمی دانیم، وی در حالی که هنوز به شرایط کامل آمادگی نرسیده بود، به ترکیب آقای لیپی دعوت شد. بسیاری اعتقاد داشتند که لیپی با انتخاب توتی اشتباه بزرگی را مرتکب شد و می گفتند وی نمایش کم فروغی را در این جام خواهد داشت.
بعد از دو تورنمنت ناامید کننده، زمان آن رسیده بود که بازی های درخشانی داشته باشد اما با وجود مصدومیت پیش آمده بعید به نظر می رسید. لازم به ذکر است در مرحله گروهی ایتالیایی ها باید با غنا، ایالات متحده و جمهوری چک روبرو می شدند.
در دیدار نخست برابر غنا، آنها به راحتی با نتیجه ۲-۰ به پیروزی رسیدند. مرد اول رمی ها ۵۶ دقیقه در میدان حضور داشت. وی در خدمت تیم بازی کرد و با ۳ شوت به سمت دورازه ( ۲تا در چهارچوب ) اثر مثبتی بر برد کشورش داشت. آتزوری در دیدار دوم باید به نبرد با امریکا می پرداخت. آمریکایی که با توجه به شکست سنگین برابر چک انگیزه بالایی برای پیروزی داشت. فرانچسکو در آن بازی به علت احساس درد در ناحیه شکسته شده، فقط ۳۵ دقیقه بازی کرد. این اتفاق نگرانی تمام هواداران لاجوردی پوشان را در پی داشت. وی بازی خوبی را ارائه نکرد و شاید دریافت کارت زرد در دقیقه ۵ تنها نقطه قابل توجه حضورش بود. به هر حال آن نبرد ناامید کننده با نتیجه ۱-۱ به پایان رسید.
باز هم در میان تعجب همگان توتی هیچ نشانی از مصدومیت در بازی با چک نداشت. هرکدام از این دو تیم در صورت باخت از دور رقابت ها حذف می شدند. فرانچسکو با نقش خاصی در میدان حضور پیدا کرد؛ وی وظیفه مهم تقسیم توپ را به عهده داشت. پس از یک بازی عالی از او با ۶ شوت به سمت دروازه حریف ( ۴ تا در چهارچوب )، ایتالیایی ها با نتیجه ۲ بر صفر، چک را شکست دادند و به مرحله یک هشتم نهایی راه پیدا کردند. برخورد با استرالیا در این مرحله، اتفاقی بود که آتزوری ها تصور می کردند به راحتی از آن گذر خواهند کرد و مشکل خاصی نخواهند داشت. توتی این دیدار را با نیمکت نشینی آغاز کرد. با اخراج دقیقه ۴۹ ماتراتزی، به نظر می آمد که ایتالیا وداع تلخ دیگری داشته باشد یا اینکه حداکثر بازی را به دقایق اضافی و پنالتی بکشاند تا شانس خود را در این زمینه امتحان کند.
روند پیش بینی شده تا دقیقه ۹۲ ادامه داشت تا این که فابیو گروسو در یک حرکت هوشمندانه موفق به کسب یک پنالتی شد. فرانچسکو که تنها ۱۵ دقیقه پیش به جای «الکس دل پیرو» به میدان آمده بود مامور زدن این ضربه پنالتی شد. او توپ را در نقطه مورد نظر کاشت. با وجود بار سنگینی که بر شانه هایش بود با نهایت شجاعت و خونسردی توپ را به گوش چپ بالای دروازه فرستاد تا تمام امید و آرزو های استرالیایی ها را نقش بر آب کند.
آتزوری در مرحله بعدی روبه روی اوکراین قرار گرفت. آنها این بازی را بر خلاف انتظارات با نتیجه ۳ بر صفر به پایان رساندند. توتی در آن دیدار ۹۰ دقیقه بازی کرد. با ۳ شوت در چهارچوب و یک پاس گل استثنایی به لوکا تونی، حضور مثمر ثمری برای تیمش داشت.
آن ها به مرحله نیمه نهایی صعود کردند، جایی که باید به مصاف آلمان می رفتند. آلمانی که با امتیاز میزبانی فقط برای پیروزی آمده بود. اما باز هم لاجوردی پوشان کشور چکمه ای با دو گل گروسو و دل پیرو در دقایق اضافی به پیروزی دست یافتند. فرانچسکو ۱۲۰ دقیقه در زمین حضور داشت. آتزوری به فینال رسید. آن ها باید با فرانسه روبه رو می شدند و قصد داشتند انتقام فینال یورو ۲۰۰۰ را بگیرند. کاپیتان گرگ ها پس از ۶۳ دقیقه بازی، جای خود را با «دنیله د. روسی» دیگر هافبک جوان رمی تعویض کرد. ایتالیایی ها بعد از ۱۲۰ دقیقه بازی نفس گیر، سرانجام در ضربات پنالتی فرانسه را شکست دادند تا جام قهرمانی را بالای سر ببرند.
● باشگاهی
فرانچسکو تنها ۱۶ ساله بود که اولین بازی اش را برای رم در برابر برشا در پیروزی ۲ بر صفر تیمش در ۸ مارس ۱۹۹۳ انجام داد. در فصل ۹۵- ۹۴ توتی توانست در ۲۰ بازی ۴ گل برای رم به ثمر رساند و در طول فصل کم کم به بازیکنی ثابت تبدیل شد. او به عنوان بازیکن برتر سری آ، در فصل ۲۰۰۰ و ۲۰۰۳ شناخته شد. در فصل ۲۰۰۱- ۲۰۰۰ وی با به ثمر رساندن ۱۳ گل برای تیمش سهم بسیاری در کسب اسکودتو پس از ۱۸ سال داشت. در فصل ۲۰۰۲- ۲۰۰۱رم این عنوان را به یوونتوس واگذار کرد ولی توتی در فصل بعد موفق به ثمر رساندن ۱۴ گل شد. در فصل ۲۰۰۴- ۲۰۰۳ وی نقش مهم تری در رم ایفا کرد و با به ثمر رساندن ۲۰ گل باعث کسب مقام نایب قهرمانی سری آ شد. فصل ۲۰۰۵- ۲۰۰۴ فصل کاملا ناموفقی برای جالوروسی بود و تنها عنوان دومی جام حذفی برای رم به دست آمد تا رم در فصل بعد در جام یوفا حاضر شود. هر چند توتی موفق شد ۱۲ گل به ثمر برساندو با پاس های فوق العاده ی خود باعث شد تا وینچنزو مونتلا بتواند ۲۱ گل به ثمر برساند. در ۱۹ دسامبر سال ۲۰۰۴در بازی برابر پارما توتی موفق شد صدو هفتمین گل خودش برای رم را به ثمر برساند و رکورد را که در دست روبرتو پروتزو بود از وی بگیرد. فصل ۲۰۰۶- ۲۰۰۵ فصل عجیبی برای رم بود. در ۱۹ فوریه ۲۰۰۶ در بازی برابر امپولی، توتی به شدت از ناحیه ی مچ پا مصدوم شد. وی در ۱۱ می ۲۰۰۶ در بازی جام حذفی برابر اینتر میلان به میدان بازگشت که رم آن دیدار را ۳ بر یک واگذار کرد. آن ها فصل را با مقام پنجمی پشت سر گذاشتند ولی به جام باشگاه ها راه یافتند (به دلیل محرومیت تیم های یوونتوس و فیورنتینا به دلیل تبانی با داوران. رم پس از آن مساله جایگاه دومی را از آن خود کرد.) رمی ها ۱۱ بازی را با پیروزی پشت سر گذاشتند تا رکورد فصل ۱۹۹۰- ۱۹۸۹ میلان را پشت سر بگذارند. آخرین برد آن ها پیروزی ۲ بر صفر برابر لاتزیو بود که در دیدار بعدی با گل دیرهنگام مارکو ماتراتزی برد خانگی را با تساوی تعویض کردند. لوچیانو اسپالتی ترکیب تیم را از تدافعی به تهاجمی تعویض کرد تا رم علی رغم نداشتن مهاجم در ۸ مسابقه و نداشتن توتی در بسیاری از بازی ها از مقام پانزدهم به رده ی پنجم صعود کند. در فصل ۲۰۰۷- ۲۰۰۶ رم با غلبه بر اینتر، قهرمان جام حذفی شد و توتی با به ثمر رساندن ۲۶ گل علاوه بر کسب مقام آقای گلی سری آ کفش طلایی اروپا را نیز کسب کرد. در ژوئن ۲۰۰۷ توتی، دکتر ماریانی (پزشکی که مچ پایش را عمل کرده بود) را ملاقات کرد و هر دو تصمیم گرفتند تا پلاتین درون مچ پای فرانچسکو را در نیاورند تا وی بتواند فصل آینده هم به راحتی بازی کند.
● شادی پس از گل
توتی برای موقعیت های مختلف شادی های متفاوتی می کند. معروف ترین آن ها در دربی فصل ۹۹- ۹۸ بود که وی پیراهن خود را بالا زد و زیر آن به زبان ابتالیایی نوشته شده بود من دوباره شما ها را پاک سازی کردم. این بدان دلیل بود که قبل از آن، رم، لاتزیو را تا ۵ سال شکست نداده بود. یک شادی معروف دیگر این بود که وی پیراهن خود را درآورد و زیر آن به ایتالیایی نوشته شده بود که تو تک هستی. این نوشته را برای همسر کنونی اش ایلری بلازی نوشته بود. خوشحالی معمول وی دویدن به کنار زمین و بوسیدن حلقه اش برای احترام به همسرش است و این که از خداوند به خاطر پسرش با بالا بردن انگشتش شکر می کند. ولی هم اکنون وی برای شادی انگشت شستش را میمکد به این نشانه که گل هایش را به فرزندانش تقدیم می کند. او چند شادی داشت که منحصر به فرد بود. یک بار وی توپ را درون پیراهنش قرار داد و به پشت خوابید و هم تیمی هایش به نشانه ی تولد فرزند پسرش توپ را در آوردند. یک بار دیگر وقتی وی موفق به گل زنی در دربی شد به طرف دوربین رفت و شروع به فیلم برداری کرد.
● زندگی شخصی
ایلری بلازی همسر فرانچسکو توتی است. یک دختر ایتالیایی که هم اکنون به عنوان مجری در اکثر برنامه های شبکه ی تلویزیونی RAI کار می کند. اولین فرزند توتی پسری است به نام کریستین که در تاریخ ۶ نوامبر سال ۲۰۰۵ به دنیا آمد. خواهر کریستین ,کانل در ۱۳ می ۲۰۰۷ به دنیا آمد. توتی همچنین صاحب یک مدرسه ی فوتبال به نام شماره ی ۱۰ (Number۱۰) و یک تیم موتور سواری به نام «توتی تاپ اسپورت» می باشد. بهترین دوست او برادرش ریکاردو است هرچند توتی همیشه می گوید که ریکاردو در کودکی بهتر از وی فوتبال بازی می کرده و شانس یار او نبوده که او اکنون فوتبالیست نیست. اکنون ریکاردو مدیر برنامه های توتی نیز هست. او همچنین رابطه ی بدی با مربی سابقش فابیو کاپلو دارد که هم اکنون مربی تیم ملی فوتبال انگلستان است. دوستی نزدیک وی با آنتونیو کاسانو هم زمانی که آنتونیو مشکلات زیادی برای رم به وجود آورد به پایان رسید. فرانچسکو و آنتونیو هم اکنون با هم صحبت نمی کنند. هر چند آنتونیو اعلام کرده که از این کارش پشیمان است و امیدوار است رم و توتی وی را ببخشند.
● افتخارات
▪ سری آ
ـ قهرمان:۲۰۰۱/ نایب قهرمانی:۲۰۰۷، ۲۰۰۶، ۲۰۰۴، ۲۰۰۲
▪ کوپا ایتالیا
ـ قهرمان:۲۰۰۷/ نایب قهرمانی:۲۰۰۶، ۲۰۰۵، ۲۰۰۳
▪ جام برندگان سری آ
ـ قهرمان:۲۰۰۱/ نایب قهرمانی:۲۰۰۶/
● تیم ملی
▪ جام جهانی:
ـ قهرمان:۲۰۰۶
▪ جام ملت های اروپا:
ـ نایب قهرمانی:۲۰۰۰
▪ جام ملت های اروپا زیر ۲۱ سال
ـ قهرمان:۱۹۹۶
● شخصی
ـ فیفا ۱۰۰ (۱۲۵ بازیکن برتر جهان که توسط پله انتخاب شد)
ـ ستاره های جام جهانی ۲۰۰۶
ـ عضو تیم منتخب یورو ۲۰۰۰
● بازیکن سال فوتبال ایتالیا:
ـ ۲۰۰۴، ۲۰۰۳، ۲۰۰۱، ۲۰۰۰
● بازیکن جوان سال ایتالیا:
ـ ۱۹۹۹
● بهترین گلزن سری آ:
ـ ۲۰۰۷- ۲۰۰۶
● کفش طلائی اروپا:
ـ ۲۰۰۷
● اطلاعات دیگر:
توتی در حال حاضر سفیر یونیسف می باشد. توتی ۲ کتاب جوک چاپ کرده تا برای فقرا پول جمع کند. کتاب های توتی برای ماه ها در بین پرفروش ترین کتاب ها قرار داشتند. برخی از جوک ها به صورت کلیپ های کوتاه در آمد که توسط توتی و هم تیمی هایش هم چون دل پیرو، بوفون، دلوکیو، نستا و کاسانو بازی شد. الگوی توتی در فوتبال جوزپه جیانینی کاپیتان سابق رم می باشد که وی را مانند برادر بزرگ تر خود می داند. توتی در ضربات «چیپ» مهارت خاصی دارد و گل های زیبای بسیاری از این طریق به ثمر رسانده است. پنالتی حساس در یورو ۲۰۰۰ به ادوین وندرسار,گل زیبا در دربی و گلی که به اینتر زد از نمونه ی بارز گل های زیبای توتی از طریق ضربه ی چیپ می باشد.
● ۹ گل ملی
فرانچسکو توتی ۱۵ فصل برای رم بازی کرده و برای اولین بار در ۱۰ اکتبر ۱۹۹۸ و در بازی ایتالیا مقابل سویس که با نتیجه ۲-۰ به نفع ایتالیا تمام شد پیراهن آتزوری را برتن کرد. او در مجموع ۵۸ بازی که برای ایتالیا به میدان رفت، ۹ گل به ثمر رساند و تنها مقابل بلاروس در ۱۳ اکتبر ۲۰۰۴ توانست ۲ گل در یک مسابقه به ثمر برساند. اولین گل ملی او هم در ۲۶ آوریل ۲۰۰۰ مقابل پرتغال به دست آمد. بزرگترین رقابت او با دل پیرو بود و در رقابت های یورو ۲۰۰۰ که بالاخره توتی ۲۴ ساله توانست قابلیت های خود را به نمایش بگذارد و مقابل رومانی و بلژیک نیز گلزنی کرد. در نیمه نهایی آن مسابقات و مقابل هلند میزبان برای اولین بار پنالتی را با ضربه چیپ مقابل چشم هزاران هوادار هلندی وارد دروازه ی «فان درسار» کرد و از آن پس ضربات چیپ به شیوه ی خاص توتی در ضربات پنالتی تبدیل شد. تنها خاطره ی تلخ ملی از او به پرتاب آب دهان در رقابت های یورو ۲۰۰۴ به روی بازیکن دانمارکی کریستین پولسن و محرومیت ۳ جلسه ای در آن رقابت ها باز می گردد و در نهایت شب رویایی برلین که در واقع شب خداحافظی کاپیتان محسوب می شود.

نویسنده : حسن آسوده

منبع : مجتمع فرهنگی آموزشی علامه طباطبایی