روی کاستا: نمی خواهم سرمربی باشم

روی کاستا اسطوره در قید حیات فوتبال پرتغال است که ۱۷ سال طلایی را در میادین فوتبال سپری کرده ودرباشگاه هایی چون بنفیکا، فیورنتینا ومیلان پا به توپ بوده است.
وی در تاریخ ۱۱ می ۲۰۰۸ با همان شیوه ای که آرزویش را داشت از فوتبال خداحافظی کرد، برابر دیدگان هواداران و در استادیوم دالوس. گرچه او کفش هایش را آویزان کرده اما بلافاصله به عنوان مدیر ورزشی در باشگاه بنفیکا مشغول فعالیت شد. روی کاستا حالا وقت سرخاراندن ندارد اما ترجیح داد که پاسخگوی چند سوال از سوالات رسیده هواداران باشد.
▪ چرا تصمیم به بازنشستگی گرفتی، می توانستی چند سال دیگر در میادین حاضر باشی.
ـ معمولاً سخت ترین مساله در زندگی یک فوتبالیست این است که زمان دقیق بازنشستگی اش را بداند. درزمان خداحافظی شما هنوز دوست دارید که ادامه دهید و آنچه را که هنوز در چنته دارید ارایه دهید، ما فوتبالیست ها تا سالیان سال می توانیم به حرفه مان ادامه دهیم اما من نمی خواستم ریسک کنم.
زمانی که فرصت را مناسب دیدم ازفوتبال کناره گرفتم و فکر می کنم انتخابم درست بود، راهی بنفیکا شدم تا چندان دور از فوتبال نباشم.
در همان باشگاهی که فوتبالم را آغاز کرده بودم، خداحافظی کردم مقابل دیدگان هواداران قدیمی و این برایم مهم ترین مساله بود.
▪ با پست جدیدت به عنوان مدیر ورزشی چگونه کنار می آیی و اینکه به جای لباس ورزشی کت و شلوار بر تن می کنی؟
ـ خب قبلاً هم عادت به پوشیدن کت و شلوار داشتم من از حرفه ای که برعهده گرفته ام لذت می برم و فکر می کنم از پس آن برآیم. البته این فقط من نیستم که در موفقیت باشگاه دخیل هستم بلکه همه و همه باید دست در دست هم دهند تا آینده بنفیکا را بسازند طبیعی است که هنوز چیزهایی برای یادگیری در پیش است اما مهم این است که در بنفیکای محبوبم هستم.
▪ آیا تا به حال به هدایت تیم ملی پرتغال فکر کرده اید؟ فکر می کنم فرد جدی و کارکشته ای چون شما در این سمت موفق باشد.
ـ البته می توان از علاقه و تجربه در بسیاری از امور بهره برد اما هنوز زمان هدایت تیم ملی فرا نرسیده. باعث افتخارم بود که پیراهن تیم ملی کشورم را بر تن می کردم اما صادقانه بگویم که خودم را مناسب سرمربیگری این تیم نمی بینم چرا که هیچ گاه از حرفه مربیگری خوشم نیامده نباید بگویم هیچ گاه چرا که شاید چنین مساله ای در آینده برایم اتفاق بیفتد.
▪ قهرمان دوران کودکی ات چه کسی بود؟
ـ بدون شک پلاتینی اسطوره و قهرمان من بود. شیوه بازی های او را دوست داشتم و اینکه با زیرکی خاصی موقعیت خود را در زمین مهروموم می کرد. او بازی را به دیگران دیکته می کرد و دریبل هایش واقعاً فوق العاده بود به علاوه پلاتینی در پستی بازی می کرد که من به آن علاقه داشتم البته کارلوس مانوئل هم یکی از اسطوره های من بود خوان رومن ریکلمه نیز به نظر من بهترین شماره ۱۰ دنیای فوتبال است.
▪ تو برای چند باشگاه فعالیت کرده ا ی کدام یک را بیشتر از بقیه دوست داشتی و در کدام یک شیرین ترین خاطرات را رقم زدی.
ـ من درکل دوران بازیکنی ام در خدمت ۳ باشگاه بوده ام و هر ۳ تای این باشگاه ها تاثیرات ویژه ای روی من داشته اند البته بنفیکا سکوی پرتاب من بود و فوتبالم را از تیم نوجوانان آن آغازکردم ۸ سال در آنجا بودم و بیشتر خاطرات خوب و شیرینم در آنجا رقم خورد.
فیورنتینا نیز مرا با آغوش بازپذیرفت گویی که من متولد همان شهرهستم ۷ سال نیز درخدمت این باشگاه فلورانسی بودم که هیچگاه آن را فراموش نمی کنم.
در پایان به میلان رفتم که باشگاه بزرگ وقدرتمندی بود در آنجا چیزهای زیادی یاد گرفتم و قهرمانی در ایتالیا و اروپا را با روسونری تجربه کردم.
▪ پس از به ثمر رساندن پنالتی حساس مقابل برزیل در جام جهانی جوانان سال ۹۱ چه احساسی داشتی؟
ـ فوق العاده بود خصوصاً اینکه آن را مقابل دیدگان ۱۲۰ هزار هوادار وارد دروازه کردم و در استادیوم خانگی برایم این قضیه اهمیت داشت که آن پنالتی حساس را به دست من سپردند وقتی به سوی توپ می رفتم احساسات عجیب و غریبی داشتم از طرفی مضطرب بودم و از طرفی خوشحال بودم که می توانستم با این پنالتی تیمم را قهرمان کنم.
▪ در صورتی که می توانستی زمان را به عقب بازگردانی، چه چیز را در دوران حرفه ای ات تغییر می دادی؟
ـ فکر می کنم چیزی را تغییر نمی دادم در طی این چند سال همان کاری را انجام دادم که از آن لذت می بردم آن هم در باشگاه هایی که برای من ارزش زیادی قائل بودند شاید اگر می توانستم زمان را به عقب بازگردانم قهرمانی در سال یورو ۲۰۰۴ را خواستار بودم.
▪ بهترین مربی ات در دوران بازیکنی چه کسی بوده است؟
ـ کارلوس کوئیروز بهترین مربی ام بوده اما نباید اریکسون را که اولین مربی ام بود فراموش کنم.
▪ چرا در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان حاضر نشدی با اینکه خودت و همگان می دانستند که توانایی حضور در این تورنمنت را داری؟
ـ برمی گردیم به مساله انتخاب زمان مناسب برای خداحافظی . بهتر دیدم که فوتبال ملی ام را پس از یورو ۲۰۰۴ به اتمام برسانم فکر می کنم تصمیم درستی بود.

حورا شکیبی ممتاز

منبع : روزنامه جوان