یکی از چهره های موسیقی غرب

در پائیز سال ۱۹۷۶ او برای شرکت در تور گروه معروف Pink Floyd پینک فلوید به ‌دور اروپا و امریکا دعوت شد که با آغوشی باز آنرا قبول کرد. برای او این بهترین فرصتی بود که به تجربیات و شهرت خود بیفزاید، پس قبول کرد. اسنوئی وایت بعنوان گیتاریست کمکی در کنار بزرگانی چون: Roger Waters راجر واترز و David Gilmour دیوید گیلمور تمام وقت خود را در سال ۱۹۷۷برای این تورها گذاشت. Snowy White اسنوئی وایت یکی از گیتاریستهای انگلیسی سبک بلوز کلاسیک می‌باشد. موسیقیدانی که ابتکار صدا، تکنیک و سبکش تلفیقی از انعکاس بلوز سالهای دور با هیجان راک امروزی می‌باشد. در یازده سالگی او اولین بار به جنس صدای سبک Urban-Blues گوش گوش فرا داد که حاصلی از موسیقی ایالات متحده بود. افرادی همچون BB King, Buddy
Guy, Otis Rush و Albert King بودند که او را بسرعت متوجه موسیقی ساختند. البته این موسیقی‌ای بود که او دوست داشت با شیوه نوازندگیش ترکیب شود. بزرگترین افتخار وی تسلط در گیتار زدن و همچنین نمایش دادن یک سولوی تمیز، بدون لغزش انگشتان بروی سیمهاست که این در همه نمایشهایش نمود دارد و براحتی قابل درک است.
در اوایل دهه ۷۰ با اندک پولی که در جیب داشت راهی لندن شد و بتدریج در میان آهنگسازان محلی صاحب شهرت گردید. شهرتی که بدرستی او را با دیگران متمایز می‌ساخت و وایت را تبدیل به یک نوازنده محترم و خوش‌ذوق کرد؛ کسیکه براحتی به خواسته‌های خود دست می‌یافت. در سال ۱۹۷۴ او به سواحل شرقی امریکا سفر کرد و سپس به New Orleans رفت و از اینکه دائما در سفر تجربیاتش بالا می‌رفت، لذت می‌برد.
در خلال همین سفرها بود که او با گیتاریست بزرگ انگلیسی سبک بلوز Peter Green پیتر گرین آشنا شد. آنها اوقات زیادی را در کنار هم می‌گذراندند. در اواسط دهه ۷۰ اسنوئی در جلسات مختلفی به نوازندگی می‌پرداخت. مهارتهایش را در محیط استودیو گسترش داد و شروع به نوشتن عقاید شخصیش همانطوریکه خودش می‌خواست نمود.
در پائیز سال ۱۹۷۶ او برای شرکت در تور گروه معروف Pink Floyd پینک فلوید به ‌دور اروپا و امریکا دعوت شد که با آغوشی باز آنرا قبول کرد. برای او این بهترین فرصتی بود که به تجربیات و شهرت خود بیفزاید، پس قبول کرد. اسنوئی وایت بعنوان گیتاریست کمکی در کنار بزرگانی چون: Roger Waters راجر واترز و David Gilmour دیوید گیلمور تمام وقت خود را در سال ۱۹۷۷برای این تورها گذاشت.
در سال ۱۹۷۸ Richard Wright ریچارد (ریک) رایت نوازنده معروف کیبورد گروه پینک فلوید از او خواست تا برای او در آلبوم سولویش گیتار بزند. آلبوم سولوی رایت در جنوب فرانسه ضبط شد.
در سال ۱۹۷۹ پیتر گرین تصمیم به ساخت آلبومی گرفت و از اسنوئی برای همکاری در آن دعوت بعمل آورد. گرین نام این آلبوم را In the Skies در آسمانها نهاد.
گروه پینک فلوید بار دگر از او درخواست همکاری برای رفتن به امریکا و تمرین بروی آلبوم شاهکار و بزرگشان The Wall کردند. درست در همان موقع بود که گروه Thin Lizzy ثین لیزی به او پیشنهاد عضو شدن بطور دائم در گروهشان را داد. بنابراین بعد از اتمام کار با پینک فلوید او به انگلستان برگشت و با جدیت هرچه تمامتر در استودیو به ضبط اولین آلبوم ثین لیزی بنام Chinatown پرداخت. این آلبوم شامل چندین آهنگ برجسته بود که به‌ کمک اسنوئی نوشته و ساخته شده بود. دو سال و نیم از زندگی او با گذاشتن تورهای جهانی و ضبط آهنگها با گروه سپری شد که نتیجه آن ساخت دومین آلبوم گروه به همراه اسنوئی وایت با نام Renegade خائن بود. یکبار دیگر اسنوئی در ساخت و نوشتن چندین آهنگ در این آلبوم دست داشت.
بعد از این دوره طولانی کار او تصمیم گرفت که برای خودش کار کند و برای همین منظور در سال ۱۹۸۲ از گروه ثین لیزی جدا شد.
اسنوئی وایت طی یک سال با Richard Bailey بعنوان درامر، Godfrey Wang نوازنده کیبورد و دوست قدیمی خودش Kuma Harada بعنوان بیسیست و تهیه کننده، موسیقیدانانی که او آنان را بخوبی می‌شناخت و تحسینشان می‌کرد، همکاری نمود. آنها به کمک هم اولین آلبوم سولو و انفرادی اسنوئی را با نام White Flames شعله‌های سفید ضبط کردند. آهنگ Bird of Paradise ساخته اسنوئی از این آلبوم بعنوان بهترین آهنگ شناخته شد و به موفقیتهای جهانی چشم‌گیری دست یافت و شماره سه جدول موسیقی انگلستان در سال ۱۹۸۳ گردید. او از سد بسیاری از کشورهای اروپائی، استرالیائی و آفریقای جنوبی برای رسیدن به موفقیت گذشت. با اینکه Snowy White اسنوئی وایت دیگر به یک هنرمند معروف تبدیل شده بود، نگرانی‌ای از اینکه ضبط بعدی به کجا خواهد کشید، نداشت. در نتیجه به استراحت پرداخت تا تجدید نظری درباره مسیر و موقعیت موسیقیائی جدید خودش داشته باشد.
کنسرت Al Stewart در فیلادلفیا بسال ۱۹۷۴ تنها کنسرتی‌ ست که در آن آهنگ Pigs on the Wing نوشته Roger Waters راجر واترز از گروه بزرگ Pink Floyd اجرا شد. آهنگی که در آن قسمتهای تک‌نوازی اسنوئی که هرگز قبلا منتشر نشده بود کاملا نمایان و روند آهنگ را عوض کرده بود. این کار همانند اجراهای زنده بلوز خودش که قبلا منتشر شده بود درخشش داشت. فی‌ما‌بین این قضیه او به فعالیت با گروهی بلوز بهمراه اعضای آن که شامل بودند از Jeff Allen بعنوان درامر، دوست باوفایش Kuma بعنوان بیسیست و Graham Bell بعنوان خواننده آثار و خودش همانطوریکه می‌خواست فقط و فقط بعنوان گیتاریست، پرداخت. بین سالهای ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۹ گروه به اجراهایی در انگلستان و اروپا پرداخت. با فعالیتهای شبانه‌روزی‌ای که اسنوئی از خودش نشان ‌داد و همگی آنها نشان از عاشق بودن او به موسیقی ‌بود، دو آلبوم جدید خود را در استودیو ضبط نمود. اولین آنها با نام Change my Life و دومی با نام Open for Business عرضه شدند. که بازهم در آنها قدرت تمیز گیتار زدن و سولوهای زیبای او را بخوبی می‌توان درک نمود.
در ژوئن سال ۱۹۹۰ Roger Waters راجر واترز استاد بزرگش، کسیکه در آن روزها دیگر از پینک فلوید جدا شده بود، از او خواست تا در اجرای بی‌نظیر و تماشائی The Wall در مقابل ۳۵۰.۰۰۰ نفر از طرفدارانش در برلین آلمان همکاری کند. این کنسرتی بود که بطور زنده در سرتاسر دنیا پخش شد که حاصل آن ویدئویی بود که به یکی از پرفروشترینهای امریکا در همان سال تبدیل شد و همچنین این اجرای زنده به موفقیتی جهانی دست یافت که شامل اجراهایی از هنرمندان دیگر بود که عبارتند از: Michael Kamen مایکل کیمن، گروه Scorpions، Van Morrison، Joni Mitchell و گروه Bryan Adams. با وجود این همه عظمت تماشاچیان شاهد یکی از چندین لحظات خاطره‌انگیز اسنوئی در این کنسرت با اجرای سولوی آهنگ Comfortably Numb نوشته دیوید گیلمور و راجر واترز در بالای دیواری ۲۴ متری بودند.
در سال ۱۹۹۱ باردگر راجر واترز او را فراخواند. این بار برای گیتار زدن در کنسرتی به نام Guitar Legends در شهر سویل که آنهم بعنوان یک برنامه تلویزیونی زنده ویژه در سرتاسر دنیا به نمایش گذاشته شد.
بعد از این کنسرت اسنوئی تصمیم به بازگشت به مسیر اصلی خود یعنی تنظیم آهنگهای شخصی خودش گرفت که نتیجه آن آلبومی بنام Highway to the Sun شد. این آلبوم در تابستان سال ۱۹۹۳ ضبط شد که شامل ۱۰ آهنگ ارجینال به اضافه آهنگی بر اساس نوشته Peter Green پیتر گرین با نام I Loved Another Woman که زمان طولانی‌ای آهنگ مورد علاقه اسنوئی محسوب می‌شد، بود. در این آلبوم مهمانانی همچون Chris Rea، Gary Moore و David Gilmour حضور داشتند که باعث بالا رفتن کیفیت نوازندگی آهنگها می‌شد. Juan van Emmerloot بعنوان درامر، Walter Latupeirissa ریتم گیتار و Kuma Harada بعنوان بیسیست در این کار دخیل بودند. در اولین ویدئویی که از این آلبوم ضبط شد Chris Rea در آن حضور داشت و هنرنمائی کرد.
آهنگ Bird of Paradise دوباره به صحنه موسیقی بازگشت وقتیکه خطوط هوائی KLM تصمیم به استفاده از این آهنگ برای آگهی جدید تلویزیونی خود گرفت که نتیجه آن گردآوری آلبومی به همین نام در سال ۱۹۹۴ و بازگشت به جدول موسیقی اروپا بود که با موفقیتهای تجاری‌ای همراه شد.
آلبوم بعدی اسنوئی با نام Gold Top و به همکاری UK Records منتشر شد. این آلبوم شامل دو آهنگ از گروه Thin Lizzy بود که بازنواری و بوسیله Peter Green ویرایش شده بود. یکی از آنها In the Skies نام داشت که خود پیتر گیتار ریتم آنرا می‌نواخت.
پس از انتشار آلبوم Gold Top، اسنوئی چهار آلبوم دیگر با گروهی که با آنها آلبوم White Flames را ضبط کرده بود عرضه نمود. No Faith Required در سال ۱۹۹۶، Little Wing در سال ۱۹۹۸ و در سال ۱۹۹۹ دو آلبوم با نامهای We Are Toxic و Pure Gold - The Solo Years که یکی پس از دیگری به بازار عرضه شدند، ساخته شد.
در همین سال اسنوئی وایت به گروه راجر واترز پیوست تا در تور امریکای In The Flesh او که قرار بود در تابستان سال ۲۰۰۰ برگزار شود، شرکت کند، که چقدر موفقیت آمیز بود. از این کنسرت ویدئویی برگرفته شد که تبدیل به یکی از بهترین‌ها شد. DVD آن چندی بعد به بازار آمد.
آخرین آلبوم گروه White Flames با نام Restless در ماه می سال ۲۰۰۲ منتشر شد. آهنگهائی که در او در این آلبوم ساخته بود عبارتند از: Blues is the Road، Restless، The Time Has Come،Soldier of Fortune، Softly، It&#۰۳۹;s Your Life، New Day...Maybe، You Can&#۰۳۹;t Break My Heart و Too Far Away.
از فوریه تا جولای سال ۲۰۰۲ او در تور Southern Hemisphere و Europe با راجر واترز همکاری نمود.
اخیرا اسنوئی در شهر لندن شروع به ساخت آلبوم انفرادیش بنام The Way It Is کرده است. طبق برنامه‌ ریزیهائی که شده قرار است این آلبوم در سپتامبر سال ۲۰۰۴ منتشر شود.

حمید رضا ملاهادی

منبع : دو هفته نامه الکترونیک شرقیان