سلاح حزب الله به کدام سمت نشانه می رود؟

دولت لبنان از آن جا که به جنبش شیعی به عنوان نیروی شبه نظامی متعصب و خطرناک می نگرد، از این رو از پذیرش مطالبات آنها امتناع می کند چرا که این جنبش به کرات معاهدات خود به منظور عدم بکارگیری تسلیحات درداخل خود را زیر پا گذاشته است.
الف) عرصه موازنه مختلط
جامعه اهل تسنن، توانسته اند به شیوه حکومت های اسلامی رادیکالی باز گردند. در این میان، اختلافات موجود، همچنانکه دارای آثار طولانی مدت است، آثار نامطلوب و عمیقی را نیز در میان سنی ها بر جای خواهد گذاشت. و باید دانست که چنین وضعیتی دارای ۲ پیامد احتمالی است.
از یک سو، فرقه گرایی افراطی است که ضعف ها و نوع نگرش های آن در قبال مواجهه با یک قدرت شیعی، موجبات بهت زدگی را در میان آنان فراهم کرده و از سوی دیگر، کاهش کنترل اعمال شده از سوی حکومت های آتی بر موقعیت اهل تسنن اعتقاد بسیاری، می تواند به عنوان راهی قابل اتکا برای فروپاشی مطرح شود. در حال حاضر، خشونت رو به فزونی در میان سنی ها و تاثیر آن بر ضعف کسانی که مدعی نمایندگی این جماعت اند، موجبات افزایش خشونت های فردی را سبب شده و زمینه اقدامات خودجوش، در قالب انتقام های دسته جمعی را نیز فراهم کرده است.
حتی در برخی موارد، چنین وضعیتی می تواند تقویت کننده پاره ای اهداف این گروههای رادیکالی شود که از آن جمله تلاش آنها به منظور تضمین دفاع مشروع از جوامعشان است. در میان عناصر مسیحی و دروزیان سران ۱۴ مارس، نیروهای لبنانی سمیر جعجع و حزب سوسیالیست ولید جنبلاط، برآنند تا با اتکا به شیوه سخت افزاری، راه حل های نظامی را به خدمت گیرند. طی نبرد های نظامی چند وقت اخیر، اگرچه حزب الله پیروز این دست از مبارزات شد اما نباید فراموش کرد که دولت هنوز به طور کامل تضعیف نشده است.
دولت لبنان از آن جا که به جنبش شیعی به عنوان نیروی شبه نظامی متعصب و خطرناک می نگرد، از این رو از پذیرش مطالبات آنها امتناع می کند چرا که این جنبش به کرات معاهدات خود به منظور عدم بکارگیری تسلیحات درداخل خود را زیر پا گذاشته است. حزب الله درگیر مشکلات متعدد داخلی بوده و بر این اعتقاد است که از سه منبع مهم قدرت سران ۱۴ مارس، تنها یکی ازآنها کارامدی خود را حفظ کرده است. اکثریت مجامع غربی، من جمله متحدان اعراب، نشان دادند که قادر به تاثیرگذاری بر وقایع پیرامونی خود نیستند . از روند دوگانگی های موجود و روبه فزونی فعلی، این انتظار می رود که در دراز مدت، شاهد برخوردهای مستقیم و نگران کننده باشیم.
ب) تحکیم وضعیت؟
با توجه به شرایط موجود، هنوز برخی نشانه های توافق و سازش وجود دارد. در وهله نخست آنکه، دولت برخی تصمیمات اختلاف برانگیز خود را کنار گذاشت و یا باطل اعلام کرد و به این ترتیب راه را برای استقرار وضعیتی طبیعی در پایتخت و سایر مناطق هموار نمود. سپس نمایندگان اعراب، مجموعه ای از رئوس چندگانه را برای حل برخی مشکلات داخلی ارائه کردند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره نمود:
استقرار مجدد شرایط به حالت قبل از ۵ می ۲۰۰۸، که مورد توافق قرار گرفت و شامل گشایش فرودگاه ها، بندرگاه و سایر جاده های اصلی بود و موجبات عقب نشینی عناصر نظامی را فراهم می کرد.
از سر گیری طرح گفتگوی ملی، آنهم از طریق انتخاب رهبر جدیدی که به دولت وحدت ملی انسجام بخشد و از سوی دیگر، قانون انتخاباتی آن مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد.
● آغاز گفت و گوی ملی به منظور تقویت نهادهای دولت
تعهد و التزام به اجتناب از خشونت و کاهش مجادلات لفظی، بویژه مجادلات فرقه ای و پرهیزاز متهم سازی طرف مقابل به خودکامگی و استبداد.
در حال حاضر، شرایط دارای بی ثباتی وحشتناکی است. هرچند که مبارزات در ظاهر فروکش کرده اما عداوات فرقه ای عمق و شدت بیشتری یافته و میل به انتقام، بیش از پیش قدرتمند شده است. طی روزهای اخیر، حزب الله شاهد یک حمله بی سا بقه به مواضع نظامی خود بود. سران ۱۴ مارس، در این مورد تاکید کردند که حزب الله از تسلیحاتی که در اختیار داشته استفاده داخلی کرده است.
از این رو، چنانچه دلایل حزب الله به منظور هجوم به اسرائیل قابل پذیرش نباشد، در نتیجه هیچ کدام از فعالیت های موجود جهت دستیابی به صلح، نتیجه بخش نخواهد بود.
به هر شکل، برای کاهش میزان خطرات و دامنه آنها، اتخاذ گامهای همزمان زیر ضروری می نماید:
● ایجاد یک دولت وحدت ملی
انتخاب رئیس جمهوری که مورد پذیرش طرفین است.( با دو- سوم آراء پارلمانی)
انجام توافق در میان همه احزاب لبنانی به منظوربحران زدایی و اجتناب از درگیریهای لفظی بویژه در رسانه های جمعی.
● یک قانون انتخابی توافقی برای انتخابات پارلمانی ۲۰۰۹
انتخاب یک توافق نامه وزارتی که اصل مقاومت را به عنوان یک مرحله گذار برای تحقق استراتژی مناسب ملی دفاع می پذیرد. در حالی که قدرت فضای حزب الله برای اهداف دفاعی علیه حملات خارجی بعدی و استفاده های مشخصا غیر خانگی را محدود می کند. لبنان باید مکانی بی طرف جهت خلع سلاح اختیاری حزب الله و بدون اجبار در نظر داشته باشد. البته این مهم بستگی به همکاری حزب الله دارد و تا زمانی که این امر محقق نشود، همواره امکان وقوع جنگ مدنی در لبنان وجود دارد و نمی توان به دست یافته های ارزشمندی رسید.

مترجم : سیدحسام هوریابند

منبع : دیپلماسی ایرانی