مناقشه بی‌پایان آب‌

یکی از مولفه‌های اصلی اختلافات صهیونیست‌ها و اعراب که معمولا به آن اشاره‌ای نمی‌شود، نه اختلافات ارضی که منابع آبی مشترک بین صهیونیست‌ها و اعراب است.
یکی از خاستگاه‌های جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۶۷ میلادی تلاش صهیونیست‌ها برای تغییر مسیر رودخانه اردن بود که منبع اصلی تامین آب آشامیدنی صهیونیست‌ها تلقی می‌شود. جنگ باعث شد صهیونیست‌ها بر بخش‌های حیاتی رود اردن مسلط شده و حجم برداشت خود از آب این رودخانه را در عمل به دو برابر افزایش دهند.
اگرچه صهیونیست‌ها تاکید دارند اعراب عامل آغاز جنگ شش روزه بودند اما نگاهی گذرا به پیشینه تحرکات صهیونیست‌ها و برنامه‌ریزی‌های اولیه آنان برای تسلط بر سرزمین به اصطلاح موعود موید این واقعیت است که ادعاهای سران رژیم‌صهیونیستی در این رابطه را نباید چندان جدی گرفت.
در کنفرانسی که در سال ۱۹۱۹ در پاریس، پایتخت فرانسه برای حل اختلافات مهاجران صهیونیست با فلسطینی‌های بومی‌ برگزار شد هیات نمایندگی صهیونیست‌ها به صراحت اعلام کرد بدست گرفتن کنترل بلندی‌های جولان و دره اردن یعنی جایی که اکنون کرانه باختری نامیده می‌شود و همچنین رودخانه لیتانی در لبنان برای تضمین حیات اقتصادی رژیمی که بعدها قرار بود اعلام موجودیت کند، ضرورت دارد.
در جنگ ۱۹۶۷ صهیونیست‌ها کنترل خود بر منابع آبی منطقه را گسترش دادند و نزدیک به یک میلیارد مترمکعب بر منابع آبی در دسترس این رژیم افزودند. این مساله موجب شده فلسطینی‌ها ناچار شوند آبی که در واقع متعلق به خودشان است را برای تامین آب شرب و زراعی مورد نیازشان از صهیونیست‌ها به بهایی گران خریداری کنند.
صهیونیست‌ها در حال حاضر با بهره‌برداری از ذخایر آبی مختلفی که تحت کنترل خود دارند سالانه ۲ میلیارد مترمکعب آب استحصال می‌کنند که ۵۶ درصد آن به بخش کشاورزی اختصاص یافته، ۳۰ درصد آن مصارف خانگی دارد و تنها ۱۴ درصد از آن به سرزمین‌های فلسطینی پمپاژ می‌شود در حالی که‌ نزدیک به ۵۵ درصد این منابع آب در واقع متعلق به فلسطینی‌‌ها است.
فلسطینی‌ها مصارف خانگی آب را به دلیل گرانی آن و نیاز شدید بخش کشاورزی به منابع اندک آبی‌شان به حداقل کاهش داده‌اند. با این حال زارعان فلسطینی باز هم چاره‌ای جز تامین بخشی از نیاز خود به آب از طریق صهیونیست‌ها ندارند.
آنها آب را به بهایی گزاف می‌خرند و در مقابل بخشی از محصول خود را به صهیونیست‌ها می‌فروشند. در حالی که بخش کشاورزی می‌توانست منشا درآمدی قابل توجه برای زارعان فلسطینی باشد صهیونیست‌ها با دریافت وجوهی سنگین برای آب نوعی تعادل در قیمت‌ها به وجود می‌آورند.
اعراب به رژیم‌صهیونیستی به منزله خندقی می‌نگرند که منابع آبی آنها را می‌بلعد و همیشه حل و فصل اختلافات مرتبط با این مساله را در کنار اختلافات ارضی خواستار بوده‌اند. شاید به همین دلیل پیش‌بینی پتروس پتروس‌غالی، دبیرکل پیشین سازمان ملل که در دهه گذشته گفته بود جنگ بعدی خاورمیانه بر سر آب خواهد بود را نباید چندان غلط پنداشت.

منبع : روزنامه جام‌جم