زندگی بدون سوبسید...!

فرض کنید که فرزندان یک خانواده هفت نفره،پدر و مادر خود را در یک حادثه ازدست می دهند و شما به عنوان قیم این خانواده تعیین شده اید. درآمد این خانواده که هنوز از طریق دریافت اجاره ادامه دارد،ماهی یک میلیون تومانست.یکی از فرزندان نابینا،یکی عقب مانده،یکی بی سواد ولی دو تای دیگر باهوش بوده و در حین تحصیل بطور نیمه وقت کار کرده و درآمدی نیز دارند.
▪ حال سئوال این است که شما این پول را چگونه تقسیم می کنید؟
ـ به نظر می رسد که سه راه مشخص وجوددارد:
۱) پول را به طور مساوی بین آنها تقسیم کنید وشرایط زندگی آنها را در نظر نگیرید.
۲) با در نظر گرفتن شرایط زندگی سهم بیشتری را به فرزندان نابینا و عقب مانده و حتی شاید بیسواد بدهید و کمک کمتری به فرزندان با هوش بنماید.
۳) یک مسابقه هوش و زرنگی تشکیل بدهید که در نتیجه آن هر فرزندی که با هوش تر بود بتواند سهم بیشتری را در ماه ببرد ودر نتیجه فرزندان نانبینا و عقب مانده چیزی گیرشان نیاید.
اینکه کدامیک از سه روش بالا پسندیده ترهستند بسته به نظر افراد دارد.روش اول مساوات واقعی است.روش دوم عدالت واقعی و روش سوم نه مساوات است ونه عدالت.
در کشورهایی که سیستم سوبسید وجود ندارد غصه ای برای انتخاب یکی از سه روش وجود ندارد و خیال همه راحت است.در کشور ما متاسفانه سوبسید جزئی از زندگی ما شده،نرخ بنزین بین ۵تا ده درصد نرخ جهانی و قیمت گازوئیل یک پنجاهم قیمتهای اروپا و آمریکاست.
حال سئوال این است که ما از کدامیک از روشها پیروی می کنیم؟آیا همه ما ایرانیها بطور مساوی از سوبسید استفاده می کنیم؟
اگر درآمد نفت را سالی هفتاد میلیارد دلار در سال ایران را هفتاد میلیون نفر در نظر بگیریم ،سهم هرایرانی بطور مساوی ۱۰۰۰دلار در سال است.یک راننده تریلی که کامیون ماکش"MACK" چهل سال دارد با یک حساب ساده،دارد سالی ۴۲۰۰۰دلار از سوبسید گازوئیل استفاده می کند،بنابراین باید عده زیادی در مقابل از سهم کمتراز یک هزار دلار استفاده بنمایند که این راننده بتواند از ۴۲۰۰۰دلار بجای ۱۰۰۰دلار استفاده بکند.پس سیستم ما سیستم مساوات نیست.
آیا سیستم ما سیستم عدالت است؟اگر شما صاحب ماشین نباشید از سوبسید کمی برای استفاده از تاکسی،اتوبوس،سوخت و حمل غذا استفاده می کنید و اگر از افراد مرفه جامعه باشید و باک ماکسیمای خود را فقط هفته ای یک بار هم پرکنید،دارید ازیک سوبسید ۴۶۰۰-۲۳۰۰ دلاری بهره می برید.در حالی که صاحب یک دوچرخه ممکن است بیش از سالی چند صددلار از این سوبسید به طور غیر مستقیم بهره نبرده و سهم یک غیر مستقیم فردنانبینای خانه نشین از این هم کمتر است.
پس در سیستم فعلی سوبسید ما دو فرزند با هوش بیشترین سوبسید را گرفته و فرزندان کم هوش ونابینا و کم سواد کمترین سوبسید را می گیرند که انصاف نیست.
سیستمی را مجسم کنید که در آن سوبسیدی وجود ندارد.گازوئیل لیتری ۵۶۰تومانست بنزین نیز درهمان حدود است،نان سنگک ۵۰۰تومان و دارو بسیار گرانتراز الان است ولی ۲۰میلیون نفر از ۷۰میلیون جمعیت ایران کمک ماهیانه قابل توجهی دریافت می نمایند که جبران گرانی همه چیز را برایشان می کند و بقیه که دستشان به دهانشان می رسد،پول بنزین ودارو و نان را به قیمت واقعی می دهند.
سیستم بالا چه محاسنی دارد؟
۱) از آلودگی هوا در سطح ایران کاسته می شود.زیرا دیگر کسی ماشین پرمصرف خریداری نمی کند و به خاطر گران بودن بنزین مردم از خیابانگردی بی دلیل اجتناب خواهند کرد.
ناوگان اتوبوس و کامیون ما نوسازی خواهد شد زیرا دیگر حتی اتوبوسها و کامیونهای ده ساله به خاطر مصرف بالا مقبولیتی نخواهند داشت چه رسد به ماشین های ۴۰و ۵۰ ساله و دولت هم لازم نیست از مردم تقاضا کند که ماشینهای اسقاطی را سوار نشوند.خود مردم دیگر توان سوارنشدن به ماشین های کهنه وقدیمی به سرعت قیمت خود را از دست خواهند داد.
۲) از قاچاق بنزین ،گازوئیل ، آرد و دارو به کشورهای همسایه جلوگیری خواهد شد.
۳) باصرف مبالغ بیشتر برای اقشار آسیب پذیر،از میزان فقر در جامعه کاسته خواهد شد.
۴) عدالت بیشتری برقرار خواهد شد وافراد مرفه ازهیچ گونه سوبسیدی برخوردار نخواهند بود.
سیستم فعلی سوبسید ما باافزایش بی رویه مصرف بنزین بالاخره به ورشکستگی خواهد رسید وهر چه زودتر این بیماری علاج گردد به نفع همه ماست.

نویسنده : پرهام

منبع : carx1