خفاش در نمایشنامه شکسپیر

تاکنون بارها شخصیت بتمن را بر پرده سینما تماشا کرده‌ایم اما بتمنی که کریستوفر نولان به تصویر کشیده خصوصیات جذابی دارد که در فیلم‌های قبلی هرگز به آنها اشاره نشده است. بتمن در این فیلم شخصیتی تیره و تار دارد و به ریشه‌های خود بازگشته است.
وقتی با دوستان و اقوام باب کین (خالق بتمن)‌ صحبت می‌کردم همگی‌شان متفق‌القول عقیده داشتند که بتمن مدنظر باب کین شخصیتی کاملا تاریک بوده است. به نظر خودم هم بتمن قابلیت ایجاد هرج و مرج و ویرانی و خشونت را دارد چراکه به دلیل خاطره‌ای که از مرگ والدینش دارد واجد انگیزه‌های لازم برای انتقام است.
منتها وی با خودش عهد بسته است که خونی را به ناحق نریزد و جوکر دقیقا روی همین نکته دست می‌گذارد و با سوالات اخلاقی وی را به چالش می‌کشد. در واقع جوکر بتمن را با سوالات اخلاقی جدیدی مواجه می‌کند که تا به حال با آنها مواجه نبوده است. البته جوکر این فیلم هم با شخصیت‌های منفی دیگر فیلم‌های بتمن تفاوت دارد. جوکر در این فیلم بیشتر شبیه شخصیت‌های منفی فیلم «پرتقال کوکی» است و از به بازی گرفتن بتمن و تشویق وی به خشونت لذت می‌برد. طبیعتا کریستوفر نولان در خلق این شخصیت‌ها و استفاده از بازیگران کاربلدی مانند هیث لجر نقش زیادی داشته است و امیدوارم بلایی که بر سر بتمن تیم برتون آمد بر سر این فیلم هم نیاید و بگذارند قسمت سوم را هم خود کریس کارگردانی کند. ▪ گری اولدمن : شخصیتی که من در فیلم بازی می‌کنم محور اخلاقی داستان است و هیچ رگه‌ای از شرارت ندارد.
البته بازی در چنین نقشی به مراتب دشوار‌تر از نقش‌های منفی بود چون با اینکه در فیلمنامه به اندازه کافی به او پرداخته شده بود اما کریس صرفا راه را به من نشان داد تا برداشت خودم از نقش را ارائه کنم. بار اصلی فیلم بر دوش شخصیت‌های بتمن و جوکر است و بهترین کاری که می‌توانستم انجام دهم این بود که نقش گلدان را برایشان بازی کنم.
در واقع بتمن و جوکر گل‌های فیلم هستند و من هم صرفا یک گلدان. به همین دلیل مجبور بودم به شخصیت جیمز گوردون وضوح ببخشم چون وقتی قرار است نقش یک آدم خوب را بازی کنید از یک طرف و از طرف دیگر نباید خیلی باهوش باشید و از طرف دیگر نباید ابهامی در بازی‌تان وجود داشته باشد و مثلا نمی‌توانید از زیر متن استفاده کنید.
با اینکه کلا از کامیک‌ بوک‌ها خوشم نمی‌آید و بیشتر از پنج دقیقه هم نمی‌توانم آن را دست بگیرم با این حال چون در پشت صحنه این فیلم احساس راحتی می‌کردم و عجله‌ای هم در کار وجود نداشت بازی در آن را قبول کردم. تا همین چند سال پیش فیلم‌ها را حداقل ۴۰ یا ۵۰ روزه تولید می‌کردند و بازیگر می‌توانست در این مدت به خوبی از پس ایفای نقشش بربیاید اما این روزها همه می‌خواهند فیلم‌شان را ۱۹ روزه تمام کنند و که بیشتر به یک شوخی شبیه است. «شوالیه تاریکی» از این فیلم‌های عجله‌ای نبود و وسواس زیادی برای تولیدش وجود داشت.
▪ مگی جیلنهال :تماشاگران من را کمتر در بلاک باسترهای تابستانی دیده‌اند اما واقعیت این است که «شوالیه تاریکی» با حضور بازیگرانی همچون گری اولدمن،‌ مایکل کین، آرون اکهارت، کریستین بیل، هیث (لجر) و مورگان فریمن در کنار یک کارگردان فوق العاده فرق چندانی با فیلم‌هایی ندارد که پیش از این بازی کرده‌ام. شاید این فیلم تا حدی فانتزی باشد اما کریستوفر همیشه از بازیگران می‌خواست منطبق بر واقعیت بازی کنند.
به همین دلیل برای من بازی در این فیلم با بازی در فیلم‌های مستقل کم‌هزینه فرق چندانی نداشته است. من هم مانند بعضی از بازیگران فیلم از هواداران کامیک بوک‌های بتمن نیستم و صرفا‌ به دلیل همکاری با گروهی فوق‌العاده در فیلم حضور دارم. نقشی که در فیلم بر عهده دارم را در فیلم قبلی کیتی هلمز بازی کرده است اما با اینکه به کیفیت کارش اعتقاد دارم از او تقلید نکردم چون می‌دانستم در آن صورت نتیجه وحشتناکی حاصل می‌شد. بیشتر سعی کردم با توجه به سابقه ریچل در فیلم قبلی شخصیت زن جدیدی خلق کنم که جذابیت‌های جدیدی هم دارد و کمتر در سایه دیگر شخصیت‌های فیلم قرار می‌گیرد.
▪ آرون اکهارت: فیلمنامه را که خواندم شگفت‌زده شدم چرا که با فیلمنامه پیچیده و پر از جزئیاتی مواجه بودم که شخصیت‌هایش به هم وابسته بودند و عکس‌العمل‌هایی مرتبط با یکدیگر داشتند؛ فیلمنامه‌ای پویا که مضامین روان‌شناختی، اجتماعی، سیاسی و اخلاقی را در خود جای داده بود. با خودم فکر کردم چقدر خوش شانس بوده‌ام که کریستوفر من را برای بازی در این فیلم کاندید کرده است که بی‌تردید یکی از بهترین‌های بتمن‌هایی است که تاکنون تولید شده است و یکی از بهترین شخصیت‌های منفی تاریخ سینما در آن بازی می‌کند.
منظورم شخصیت جوکر با بازی هیث لجر است. شخصیتی که خودم بازی می‌کنم هم ابهام اخلاقی زیادی دارد و فکر می‌کنم تماشاگران با هر دو چهره او همذات‌پنداری می‌کنند و یا حداقل درکش می‌کنند. یکی از ویژگی‌های مهم کامیک بوک‌ها که اغلب از آن غفلت می‌شود ارتباط مستقیم آنها با واقعیت است. کریستوفر نولان با وقوف بر این نکته وجوه شخصیت‌‌پردازانه بتمن و اطرافیانش را نسبت به قبلی پررنگ‌ کرده است. شاید به همین دلیل است که فیلم حاضر شباهت چندانی به فیلم‌های کامیک بوکی معمول ندارد و به مسائلی پرداخته است که در این‌گونه فیلم‌ها کمتر به چشم می‌خورند. با این حال «شوالیه تاریکی» فیلم بزرگ و پر هزینه‌ای است چون طبیعتا هیچ کس انتظار ندارد شخصیت محبوبی در حد و اندازه‌ای بتمن سر از یک فیلم مستقل دربیاورد.
منتها کریستوفر نولان این فیلم فانتزی بزرگ را به سبک خودش و با شخصیت‌های حقیقی، بدل‌کاری‌های واقعی و ترس‌های ملموس کارگردانی کرده است. مضامینی هم که در فیلم وجود دارند مضامین جدید و مد روزی هستند که هرگز کهنه نمی‌شوند. جوکر در یکی از صحنه‌های فیلم از بتمن می‌خواهد تا برای نجات دختری که دوست دارد اصول اخلاقی خود را زیر پا بگذارد. فکر نمی‌کنید این مضمون شباهت زیادی با مضامین نمایش‌های شکسپیر دارد؟

منبع: Dark Horizon
کریستین بیل

منبع : روزنامه کارگزاران