میزگرد داغ روابط ایران و آمریکا

تا به حال چند بار برای شرکت در برنامه های زنده پرس تی وی دعوت شده بودم، ولی این دعوت کمی متفاوت بود; میزگردی سه نفره با آقای دکتر هوشنگ امیراحمدی رییس انجمن دوستی ایران و آمریکا و دکتر حسن غفوری فرد نماینده مجلس شورای اسلامی که البته خیلی هم گرد نبود و به یک نیم دایره بسته می شد. موضوع میزگرد را هم لابد می توانید حدس بزنید; روابط ایران و امریکا.
آقای امیر احمدی سوال اول مجری برنامه در مورد مفهوم تحرکات اخیر در روابط فیمابین را با نوعی خوش بینی پاسخ داده و قدم هایی را که آمریکا در این زمینه برداشته قابل توجه و چشمگیر خواند.
نوبت من که رسید گفتم این اقدامات معنی دار است ولی به میزانی که اشاره شد قابل توجه یا چشمگیر نیست. چون ما قبلا هم از این نوع علایم داشتیم که با پاسخ و رفتارهای مناسب مواجه نشد.
آقای غفوری فرد هم مطالبی با این مضمون بیان کرد که طی سال های گذشته آمریکا متوجه شده ایران با ادبیات زورگویی و سلطه کنار نمیآید و از این طریق مشکلی حل نمی شود. چیزی که دراین مدت تغییر کرده فهم آمریکا از نوع روابطش با ایران است.
مجری برنامه به یادداشت اخیر پرشین پارادوکس (وبلاگ انگلیسی ام) که شب قبل از مذاکرات ژنو نوشته بودم و به نامه آقای ولایتی و مقاله روزنامه های اروپایی از جمله لیبراسیون اشاره داشتم پرسید. گفتم نامه آقای ولایتی به عنوان مشاور رهبری دراین زمینه بسیار موثر بود و تصویر واقع بینانه ای را از نقش و دیدگاه رهبر انقلاب در خصوص بسط صلح واحترام متقابل بین کشورها ارایه داده بود و اینکه تفاهم برای حل معضل هسته ای را باید در این قالب دید. به هر حال ایران اکنون به عنوان یک کشور توانمند و تاثیرگذار در معادلات جهانی پذیرفته شده است.
دکتر امیر احمدی اعتقاد داشت که غربی ها بعضا نگران ایران هستند و این کشور را به عنوان عامل ناپایداری در نظر می گیرند. اما تاکید کرد که این نگرانی درست نیست، چون ایران در طول تاریخ یکی از عوامل پایداری و ثبات در منطقه بوده و باید نقش ایران را از این زاویه در معادلات منطقه ای و جهانی نگریست.
وقتی دکتر غفوری فرد در میان صحبت هایش گفت که اصلاح روابط برای دولت بوش مهم است، دکتر امیراحمدی این نکته را تکمیل کرده و گفت بوش می خواهد از خود کار ماندگاری به جا بگذارد و مشکل روابط با ایران را حل کند.
در اینجا لازم دیدم بر ضرورت واقع بینی در این زمینه تاکید کنم و بگویم نباید تحرکات منفی را که همزمان در کنگره آمریکا و شورای امنیت سازمان ملل دنبال می شود نادیده گرفت. ولی به طور قطع اصلاح روابط در این شرایط به نفع دو ملت و دولت بوش و نیز دولت آقای احمدی نژاد خواهد بود به شرطی که کسی دچار ذوق زدگی نشود.
به هر حال بار اول نیست که این علایم رد و بدل می شود. در دوره آقای خاتمی ایده گفت وگوی تمدن ها با نیت برقراری تعادل و مناسبات منطقی بین ایران و جهان ارایه شد و در شرایطی که او برای مردم سالاری دینی و پیشبرد حقوق بشر تلاش می کرد، آقای بوش ایران را محور شرارت خواند.در واقع بزرگترین ضربه را بوش به جریان اصلاح طلبی و اعتدال گرایی در ایران وارد ساخت و در پی آن اصلاح طلبان با قیچی تیزی که به نیروی محرکه تندروهای داخلی و خارجی اتکا داشت قیچی وار به سازش با آمریکا و جدایی از بدنه انقلاب و نظام متهم شدند. دکتر امیراحمدی به نکته دیگری اشاره کرد که روابط بین ایران و آمریکا در سال های گذشته کاملا غیرطبیعی بوده، چه بسا کشورهای متخاصم و حتی در حال جنگی که هرگز به طور کامل قطع رابطه نکرده اند. دکتر غفوری فرد هم در این مورد روابط دیپلماتیک امریکا و ویتنام را در دوران جنگ ویتنام مثال زد و نتیجه اینکه باید بین برقراری روابط دیپلماتیک و روابط دوستانه تفاوت قائل شد.نکات مهم مصاحبه تقریبا همین ها بود، اما در این بین نمی دانم چه شد که من سر از میزگرد روابط ایران وآمریکا در آوردم. فکر می کنم همه اش زیر سر این کتاب تسخیر باشد. خدا عاقبت همه را ختم به خیر کند.

نویسنده : معصومه ابتکار

منبع : روزنامه مردم سالاری