پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

نقش گیرنده های مرکزی هیستامین در مهار فعالیت سیستم ایمنی به دنبال استرس بی حرکتی (restraint) در موش صحرایی


نقش گیرنده های مرکزی هیستامین در مهار فعالیت سیستم ایمنی به دنبال استرس بی حرکتی (restraint) در موش صحرایی
آزاد شدن هیستامین در مغز بدنبال استرس و تنظیم فعالیت بعضی از سیستم های عصبی توسط آن در مطالعات مختلف مورد بررسی قرار گرفته است اما تاکنون نقش مرکزی هیستامین و گیرنده های آن در مهار فعالیت سیستم ایمنی بدنبال استرس مشخص نشده است.
در این مطالعه سیستم ایمنی هومورال و سلولی با تزریق گلبول قرمز گوسفند به موش صحرایی نر از نژاد Wistar تحریک گردید و اثر مهاری استرس بی حرکتی بر روی فعالیت سیستم ایمنی و همچنین تاثیر پیش درمانی از طریق ICV با کلرفنیرآمین و رانیتیدین به ترتیب به عنوان مهارکننده های انتخابی گیرنده H۱ و H۲ و آر- آلفامتیل هیستامین به عنوان محرک انتخابی گیرنده H۳ به منظور ایجاد اثر مهاری در آزاد شدن هیستامین بر فعالیت تضعیف شده سیستم ایمنی متعاقب استرس بی حرکتی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که فعالیت ایمنی هومورال و سلولی توسط استرس مهار گردید (P<۰.۰۱) و تزریق ICV هیستامین (g/rat) در غیاب استرس اثری مشابه با اثر مهاری استرس بی حرکتی ایجاد نمود (P<۰.۰۱). پیش درمانی با کلرفنیرآمین (g/rat) موجب کاهش اثر مهاری استرس گردید (P<۰.۰۱). این اثر کلرفنیرآمین با تزریق همزمان هیستامین (g/rat) برگشت داده شد. تزریق رانیتیدین (g/rat) بی تاثیر بود. دوزهای کم آر- آلفامتیل هیستامین (g/rat) مهار ایجاد شده توسط استرس را وقفه داد و دوز بیشتر (g/rat) این دارو عمل استرس را تشدید نمود.
نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر یک نقش مرکزی برای هیستامین در کاهش فعالیت سیستم ایمنی متعاقب استرس بی حرکتی می باشد که از طریق گیرنده H۱ هیستامین انجام می شود و گیرنده H۳ هیستامین متناسب با دوز پاسخ های متضاد ایجاد می کند که احتمالا به خاطر نقش این گیرنده بر روی سیستم عصبی غیر هیستامینرژیک می باشد.
تقی قفقازی
فاطمه زراعتی
مینو ادیب
عباس رضایی
منبع : پایگاه اطلاعات علمی


همچنین مشاهده کنید