عوامل موثر بر انطباق آموزش نظری و بالینی پرستاری از دیدگاه مدرسان و دانشجویان پرستاری (دانشگاه علوم پزشکی تبریز)

● سابقه ‏‏و‏ هدف:
تسط اصول و قوانین حاکم بر محیط های آموزش بالینی مانع از اتخاذ یک دیدگاه فردی نسبت به درمان بیماران، که دانشجویان پرستاری بطور نظری در دوره های آموزش دانشگاهی فراگرفته‌اند، می گردد و این امر از توسعه و گسترش علوم نظری پرستاری که در حقیقت منشای توسعه و پیشرفت علوم بالینی است جلوگیری می کند. این مطالعه به منظور بررسی عوامل موثر بر انطباق آموزش نظری و بالینی انجام گرفت.
● مواد ‏و روشها:
این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی بر روی کلیه مدرسان پرستاری شاغل (۳۰ نفر) و دانشجویان سال آخر کارشناسی پرستاری مشغول به تحصیل (۴۴ نفر) در دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از آزمون کای دو و ضریب همبستگی چوروف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
● یافته ها:
از دیدگاه هر دو گروه «میزان تحصیلات مدرسان پرستاری»، «علاقه دانشجویان پرستاری به رشته تحصیلی خود»، «افزایش سطح علمی پرستاران بالینی با ایجاد دوره‌های باز‌آموزی»، «ارزشیابی بالینی دانشجویان درحین کارآموزی بالینی» موثرترین عوامل بر انطباق آموزش نظری و بالینی پرستاری بودند. در ۲۲.۵% موارد همبستگی معنی‌دار آماری را نشان داد و در ۷۷.۵% موارد همبستگی معنی‌دار دیده نشد.
● نتیجه گیری:
با توجه به نتایج این مطالعه ارزشیابی بالینی دانشجویان در حین کارآموزی بالینی می تواند شکاف بین آموزش نظری و بالینی پرستاری را از میان بردارد. با نزدیک شدن دیدگاه های مدرسان و دانشجویان پرستاری بهتر می‎توان به رفع موانع موجود اقدام نمود.

نسرین مهدی پورزارع
وجیهه ارتقایی
اسکندر فتحی‌ آذر
عبدالرسول صفاییان
اسماعیل فلاح

منبع : پایگاه اطلاعات علمی