جای خالی یک شبکه ویژه

منحصر کردن شبکه های تلویزیونی به پرداختن به یک یا چند موضوع محدود اگرچه در سیمای کشورمان سابقه یی کمتر از یک دهه دارد ولی در تلویزیون های سایر کشورهای دنیا سال هاست که به عنوان یکی از ابزارهای تخصصی کردن برنامه ها و فراهم کردن خوراک مورد درخواست بینندگان آن هم در بهترین شکل ممکن مورد توجه قرار گرفته است. شبکه هایی مانند شبکه های خبری با سابقه بین المللی بی بی سی و سی ان ان که مناطق وسیعی از دنیا را تحت پوشش خبری خود قرار داده و پخش مستمر اخبار و تفسیر خبری در حوزه های مختلف را به عنوان تنها رسالت رسانه یی خود برگزیده اند نمونه هایی آشکار از این دست شبکه های اختصاصی به حساب می آیند. شبکه هایی که تخصصی بودنشان این امکان را به مخاطبان می دهد که در هر مقطعی از شبانه روز و بدون دغدغه تداخل با سایر برنامه ها، برنامه مورد نظرشان را که با گذشتن از فیلتر یک شبکه حرفه یی آن حوزه به کیفیت آن تا حدود زیادی هم افزوده شده است با طیب خاطر مشاهده کنند. البته مسوولان تلویزیون کشور خودمان نیز حدود یک دهه قبل به ضرورت ایجاد شبکه های این چنینی پی برده و از اسفندماه ۱۳۷۸ پخش امواج شبکه تخصصی خبر و چند سال پس از آن شبکه های آموزش و قرآن را آغاز کردند که البته تا به امروز نیز به شکل مداوم ادامه داشته است. ولی آیا تنها راه اندازی سه شبکه تخصصی آن هم در هیاهوی تکنولوژی امروزی و شرایط رقابت سخت رسانه های گوناگون کافی به نظر می رسد؟ آیا بینندگان امروز سیما فقط در علاقه مندان جدی بخش های خبری، برنامه های آموزشی یا قاریان محترم قرآن و بینندگانی که انس بیشتری با قرآن داشته و یادگیری و بهره گیری از این کتاب ارزشمند آسمانی را به شکل جدی تری دنبال می کنند خلاصه می شوند؟
آیا موضوع یا موضوعات دیگری در جامعه امروز ایرانی وجود ندارند که بتوان برای پرداخت بیشتر و جدی تر به آنها به صرافت راه اندازی یک شبکه اختصاصی افتاد؟ اگر پاسخ این سوال منفی است سوال بعدی در اینجاست که در این صورت برنامه های پرطرفداری مانند برنامه های جورواجور ورزشی از پخش زنده مسابقات فوتبال گرفته تا انواع و اقسام برنامه های نقد و تفسیر رشته های مختلف مانند نود، ورزش از نگاه دو، ورزش از نگاه پنج و... که زمان زیادی از آنتن شبکه های تلویزیونی خصوصاً شبکه سوم سیما را به خود اختصاص می دهند در کدام حوزه جای می گیرند؟ همه ما شاهد این بوده ایم که تداخلات برنامه های متعدد این شبکه با برنامه های پخش زنده ورزشی که به خاطر کثرت و تنوع خود حجم زیادی از زمان آنتن را اشغال می کنند بارها و بارها پخش سایر برنامه ها علی الخصوص سریال های داستانی این شبکه را با مشکل مواجه کرده و حتی در مواردی منجر به توقف چند هفته یی پخش آنها شده و نارضایتی بحق مخاطبان و حتی سازندگان این قبیل برنامه ها را سبب شده است. بدون تردید اگر یک مقایسه آماری ساده نیز انجام شود میزان مخاطبان برنامه های ورزشی با بینندگان سه شبکه اختصاصی که در سطور بالا به آنها اشاره رفت قابل قیاس نیست با این حال مشخص نیست چرا گردانندگان سیما همچنان بر پخش تمام برنامه های زنده ورزشی از شبکه یی که انواع و اقسام ماموریت ها از مجموعه سازی داستانی بلند گرفته تا طنزهای نود شبی و از برنامه های صبحگاهی خانوادگی تا جنگ های شبانه و مناسبتی را در سیاست کلان خود لحاظ کرده اصرار می ورزند؟ اگر قرار بر این است که این شبکه به عنوان یک شبکه با اولویت ورزش یا به قول گردانندگانش با نام شبکه یی مختص جوانان فعالیت کند می باید برنامه هایش هم از درجه تناسب بیشتری با رسالت آن برخوردار بوده و در آن صورت دیگر جایی برای این همه برنامه جورواجور و در طیف های مختلف وجود نخواهد داشت.
متمرکز کردن یک نوع برنامه در یک شبکه یک چیز است و به ضرب و زور جا دادن آن در بین سایر برنامه ها و در جدول پخش شبکه چیز دیگر. راستی چرا در حالی که شبکه های اول و دوم سیما که هم گروه ورزش باسابقه یی دارند و هم سالیان سال پخش های زنده ورزشی را عهده دار بوده اند نباید بخشی از این بار سنگین را به دوش بکشند. یادمان نرود کمتر از دو هفته دیگر بازی های المپیک پکن شروع شده و همزمانی پخش این بازی ها با پخش مسابقات لیگ برتر فوتبال و در کنار بازی های احتمالی تیم ملی فوتبال و اصرار سیما بر پخش کلیه این رخدادها از شبکه سوم سیما احتمالاً چنان آشفته بازاری را در جدول پخش برنامه های این شبکه رقم خواهد زد که لزوم تاسیس یک شبکه مختص ورزش بیش از پیش احساس خواهد شد.

مازیار معاونی

منبع : روزنامه اعتماد