بررسی اثرات شکل خوراکی انسولین تهیه شده از پلیمرهای SPH وSPHC بر روی سطوح سرمی قند و انسولین و پپتید C در داوطلبین سالم

● مقدمه:
روش های موجود برای تجویز انسولین، اساسا غیر فیزیولوژیک بوده و برای رسیدن به سطوح یوگلیسمیک نیاز به ایجاد سطوح بالای انسولین در گردش خون عمومی هستیم و عوارض ناشی از این افزایش سطوح انسولین خون بر اهمیت تولید روش جدیدی جهت حمل انسولین به روش فیزیولوژیک که آن را به طور مستقیم به دستگاه گردش خون پورت برساند تاکید دارد. بدین منظور در این مطالعه سامانه جدید دارو رسانی برپایه پلیمرهای SPHC و (superporouse hydrogel and SPH composite) SPH برای بهبود جذب گوارشی انسولین و به منظور بررسی اثربخشی و ایمنی شکل دارویی در داوطلبین سالم مورد مطالعه قرار گرفت.
● روش‌ ها:
این مطالعه بصورت یک کار آزمایی بالینی مداخله گر در داوطلبین سالم انجام گرفت بدین صورت که کپسول های تهیه شده از انسولین سوار بر پلیمر های SPHC و SPH به صورت خوراکی به ۱۵ داوطلب سالم غیر دیابتی به منظور بررسی اثربخشی و ایمنی شکل دارویی تجویز شد و سطوح سرمی انسولین، پپتید C و گلوکز در فواصل معین قبل و بعد از مداخله تا ۴ ساعت اندازه گیری گردید.
● یافته ‌ها:
در مطالعه حاضر میزانAUC انسولین در گروه پلیمر – انسولین از گروه دارونما بالاتر بود (P<۰.۰۵). در گروه پلیمر – انسولین، سطوح گلوکز سرم در بین دقایق ۱۲۰-۶۰ به حداقل خود رسید و سطوح پپتید C در گروه پلیمر– انسولین نیز در مدتی که انسولین خارجی به حداکثر مقدار خود در خون رسیده بود، سرکوب شد. هیچ گونه عارضه دارویی در طی زمان کارآزمایی و تا ۸ هفته پس از آن مشاهده نگردید.
● نتیجه ‌گیری:
پلیمر های SPHC و SPH سبب افزایش جذب انسولین خوراکی و کاهش سطوح پپتید C گردیدند. این مطالعه با بررسی اثر بخشی این فرمولاسیون در بیماران دیابتی دنبال خواهد شد.

فریبا محسنی
منصوره حسام
فرید عابدین درکوش
مرتضی رفیعی تهرانی
محمدحسن باستان حق
محمدباقر اردشیرلاریجانی
محمود محمودی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی