محرکی برای دستیابی به حداکثر توازن از جی کاتلر

در بدنسازی نمی‌توان تنها با تمرین و تغذیه به موفقیت رسید. از مهم‌ترین عامل نمی‌توان به راحتی گذشت و یا حتی به آسانی آن را کسب کرد چه انگیزه‌ای چه‌چیز یک نفر را وادار می‌کند که هر روز در باشگاه سخت‌ تمرین کند و با وزنه‌ها دست و پنجه نرم کند؟ کاری که چندان خوشایند به‌نظر نمی‌رسد. بعضی‌ها می‌گویند این روحیه مبارزه‌طلبی یا استعداد غریزی آنها است، اما در مورد من این‌طور نیست.
من برای بدنسازی ساخته شده‌ام. این درست است. اما هدف من از بدنسازی ثروت، شهرت یا حتی بهترین بدنساز دنیا شدن نیست.
احترام و ارزش به خود مهم‌ترین عامل برای انگیزه و سرسختی من در بدنسازی است. برای من مهم است که در پایان روز بدانم که از امکانات موجود بهترین استفاده را کرده‌ام و تمام توان خود را در تمرین به کار گرفته باشم. سرسخت‌ترین رقیبم تنبلی و بی‌خیالی است.
من با رونی کلمن یا دیگر حرفه‌ای‌ها رقابت نمی‌کنم. بدن هر قهرمان دارای زیبائی‌های خاص خودش است و این کار ما است که تا حد ممکن این زیبائی‌ها را پرورش دهیم و به نمایش بگذاریم. اگر تمام فکر و ذکرم این باشد که بدنی مثل رونی کلمن بسازم فقط وقت و انرژی خود را تلف کرده‌ام، بهتر است ساختار بدنی خود را به بهترین شکل کامل کنم. تنها زمانی می‌توانید بهترین‌ها را در این رشته شکت دهید که مدام پیشرفت کنید و به آن‌چه که اکنون هستید قانع نباشید.
درجا زدن به معنای عقب رفتن است چون دیگران منتظر شما نمی‌مانند. با گذر زمان حتی تصور من از یک بدن خوب تغییر کرده و بهتر شده. هر چه‌قدر تصور بهتری از یک بدن ایده‌آل داشته باشید انگیزه شما هم بیشتر خواهد بود. هنگامی که در آئینه خود را نگام می‌کنم و می‌بینم که چه‌طور مزد تمرین و انضباط خود را گرفته‌ام انگیزه‌ام دو چندان می‌شود.
اما روزهائی هست شما خوب تغذیه نمی‌کنید و انرژی ندارید. در این روزها خسته بیدار می‌شوید و دوست دارید در رختخواب بمانید. همین باعث می‌شود که نتوانید به خود احترام بگذارید و پیشرفت کنید. این‌جا نقش تغذیه در بهبود انگیزه کاملاً مشخص می‌شود. هنگامی که خوب تغذیه می‌کنید از نظر فکری و جسمی احساس بهتری خواهید داشت. عبارت ”شما آن چیزی هستید که می‌خورید“ در بدنسازی کاملاً صدق می‌کند. اغلب از من سئوال می‌کنند که چه‌طور توانسته‌ام این‌قدر سریع پیشرفت کنم؟ به‌نظر خودم تغذیه ۹۰ درصد کار بود. مدت‌ها طول کشید تا فهمیدم چه غذائی با بدنم سازگار است و بهترین نتیجه را دارد.
یک عامل مهم موفقیت، حمایت و بازخوردی است که از طرفدارانم دریافت می‌کنم که به من انگیزه و انرژی بیشتری می‌دهد. نامه‌ها و ایمیل‌هائی که هر روز دریافت می‌کنم برایم خیلی مهم هستند. طبیعتاً هر کسی فراز و نشیب‌هائی روحی و روانی دارد. به‌خصوص زمانی که مسابقه می‌دهد. اما من به دلیل مجله و ویدئوهای قدیمی‌ام به خودم روحیه می‌دهم وقتی که می‌بینم نسبت به گذشته چه‌قدر پیشرفت کرده‌ام. من تغذیه و شیوه تمرینم را نسبت به گذشته خیلی تغییر نداده‌ام اما سرسخت‌تر از گذشته شده‌ام. همین باعث شده که به بالاترین سطح این رشته ورزشی دست پیدا کنم. به روشی که برای شما کارآمد بوده پایبند بمانید و چیزی را تغییر ندهید.
برای این‌که در جلسه بعدی بتوانم با تمام قدرت تمرین کنم آن را مقابل چشمان خود مرور می‌کنم و به‌محض این‌که تمرینم تمام می‌شود به تمرین بعدی فکر می‌کنم. برنامه تغذیه‌ام طوری است که بعد از تمرین شروع به خوردن برای تمرین بعدی می‌کنم. انرژی فردا از آن‌چه که امروز تأمین می‌شود به‌دست می‌آید.
گاهی اوقات از تمرین دلزده می‌شوم. برای رفع این مشکل راه‌حل‌هائی دارم. تمرین در باشگاهی دیگر که حال و هوائی متفاوت دارد ایده بدی نیست. تغییر زمان تمرین یا تقسیم‌بندی تمرینات هم می‌تواند مؤثر واقع شود یا این‌که مدتی با یک حریف تمرینی تمرین می‌کنم. هرچند که به‌ندرت به این تغییرات احتیاج پیدا می‌کنم روزهائی است که احساس می‌کنم غرور در وجود رخنه کرده و زیاد می‌شود. برای مقابله با این مشکل خودم را به مبارزه می‌طلبم و از خودم که ورزش چه‌قدر برایم مهم است.
سپس یک جلسه در نیمه شب به‌جای صبح تمرین می‌کنم فقط برای این‌که علاقه و فداکاری خود را نسبت به کاری که می‌کنم ثابت کنم. وقتی برای مسابقه تمرین می‌کنم شدت تمرینم به‌حدی بالا است که تا مرز جنون پیش می‌روم.
به‌طور معمول ساعت ۱۹ به رختخواب می‌روم و ۴ صبح بیدار می‌شوم. همین‌که می‌دانم تمریناتم وقتی تمام می‌شوند که اکثر بدنسازان هنوز خواب هستند یک احساس عجیبی به من می‌دهد. بدنسازان مجبور نیستند که هرچیزی را دقیقاً سر ساعت انجام دهند اما با برنامه‌ریزی که انجام می‌دهم احساس خوبی دارم. برای من مسئله‌ای نیست که تا ۴ بار در روز تمرین کنم چون این شغل من است. من آماده‌ام که هر کاری بکنم که به پیشرفتم کمک کند.

آریو برزن ذوالفقاری

منبع : مجله دانش ورزش