چه کسی صلاحیت دارد رد صلاحیت شود؟!

اصولگرایان کمربندهای خود را سفت بسته اند. بوی دهمین انتخابات مشام آنها را پر کرده است. کابینه آینده یک هدف است که به نظر می رسد بر اساس تجارب سیاسی در اردوگاه اصولگرایان رسیدن به آن با هر وسیله ای توجیه پذیر است. این ادعا یک اغراق نیست.این روزها برخی از رفتارهای سیاسی بهترین مثال برای این ماجرای نه چندان خوشایند است. البته در سه سال گذشته اصولگرایان ایرانی بزرگ ترین آزمون خود را در مقابل چشم شهروندان به تصویر کشیده اند، اما هنوز سودای در صدر بودن و فرمان اجرایی صادر کردن برای آنها یک آرزوی سنگین وزن است. برای همین از حالا پیکان رد صلاحیت ها در جامعه سیاسی کشور چرخ می زند.
می نویسند که سید محمد خاتمی رد صلاحیت می شود. این یک شوخی نیست. استراتژی سیاسی اصولگرایان کلید خورده است.به نظر می رسد خاتمی برای آنها به یک کابوس تبدیل شده است. عبور از خاتمی بدون شک باید از طریق طناب کمکی صورت بگیرد.حتی اگر این مسئله با قاطعیت اعلام شود که رییس کابینه اصلاح طلبان سودای حضور دوباره در انتخابات ریاست جمهوری را ندارد، ولی باز نمی توان به سادگی از کنار این ماجرا عبور کرد.حذف خاتمی برای دهمین انتخابات ریاست جمهوری در هر شرایطی باید صورت بگیرد چون اصولگرایان کمربندهای خود را سفت بسته اند. خاتمی رد صلاحیت می شود; این را برخی از مدعیان می گویند در حالی که در سه سال گذشته تیم محبوب آنها در دولت بزرگترین شکست های اقتصادی را برای اقتصاد ایرانی بر جای گذاشت.شکست هایی که می تواند نمادی دقیق برای تعیین صلاحیت اجرایی نیروهای سیاسی باشد. به راستی اگر محکی واقعی برای سنجش صلاحیت وجود داشت، دولت نهم چگونه از درون آن عبور می کرد و چه نمره ای را با خود به اردوگاه تاریخ می برد؟ به این پرسش اما اصولگرایان پاسخ نمی دهند.آنها بر این باورند که نام شان همراه شده است با بزرگترین ارزش های اخلاقی و مذهبی; این را البته اصولگرایان رادیکال با صدایی بلند تر می گویند که به نحوی تداعی کننده گروه های حق محور در چند قرن پیش هستند.جایی در تاریخ که هنوز معلوم نیست برخی از آدم های آن،از کجا حق و یژه ای را برای خود تراشیده بودند و به واسطه آن حق زیستن و آزاد زیستن بسیاری را چال می کردند.
ولی فارغ از این گونه منش های خود ساخته، عمل اصولگرایان در سه سال گذشته صلاحیت های زیادی را به چالش کشیده است. تنها کافی است برای اثبات این ماجرا اندیشه و رفتار اقتصادی آنها در سه سال قبل روی ترازو قرار بگیرد; یعنی دورانی که بزرگترین قیمت های نفت در طول تاریخ اقتصاد جهانی به ثبت رسید و دولت های نفتی نیز حجیم ترین درآمدهای خود را به دست آوردند، اما در نهایت کار در اقتصاد ایرانی به جایی رسید که امروز شهروندان بیش از هر زمان دیگری فقر را تجربه می کنند. هر چند که دولتی های اصولگرا از اعلام خط فقر طفره می روند ولی پژوهشگران شورای مزد بر این باورند که میزان خط فقر در ایران ۶۵۰ هزار تومان را عقب زده است. البته در پایتخت ظاهرا این خط فقر تا ۷۸۰ هزار تومان(در شرایط تورم صفر درصدی، در حال حاضر تورم تا ۲۰/۷ درصد افزایش یافته است) هم بالا آمده است. دولتی های نهم در کوران فعالیت های انتخاباتی از گسترش عدالت و آوردن نفت بر سر سفره های مردم سخن می گفتند. آنها بر این باور بودند که آمده اند تا یک بار برای همیشه عدالت را به شهروندان ایرانی تقدیم کنند. انتقاد این گروه از فعالان سیاسی از رفتار اقتصادی دولت های قبلی به نحوی بود که انگاری منجیان اقتصادی در مسیر توسعه ایرانی حرکت می کنند ولی حالا پس از سه سال کار به جایی رسیده است که فقر زیر گلوی اقتصاد کشور باد کرده است و مظاهر بی عدالتی در خیابان ها به صف شده اند.
دولتی ها نفت را بیش از ۱۲۰ دلار می فروشند، بدهی آنها به تشکیلات بانکی سر به آسمان می زند و تا به امروز طی سه سال گذشته برای عبور از هر گونه حصار اقتصادی هیچ پرهیزی را در خرج کردن رعایت نکرده اند و در یک نگاه کلی همراهی تمام ارگان های حکومتی را نیز در کنار خود لمس کرده اند، اما درست در نقطه مقابل شاخص های اقتصادی، ابتذال اقتصادی را به نشانه گرفته اند و ناگوارترین روزها را مزمزه می کنند. فرآیند واردات بی رویه، شکست اقتصاد کشاورزی، افت سرمایه گذاری های صنعتی، وضع اسف بار تولید برق در کنار رشد ۲۶/۴ درصدی تورم، نقدینگی غیر مولد ۱۶۰ هزار میلیارد تومانی ، فقر ته مانده اقتصادی و همچنین شیوع سیاست های توزیع فقر، شکلی از اقتصاد را به تصویر می کشد که تاریخ برای همیشه آن را با عنوان یک یادگاری تلخ از اصولگرایان رادیکال حفظ خواهد کرد. به نظر شما چه کسی یا چه اندیشه ای باید رد صلاحیت شود؟به این پرسش باید دوراز جزمیت عقلی و تعصبات ایدئولوژیک فکر کرد.

نویسنده : علی دهقان

منبع : روزنامه مردم سالاری