بررسی آزادسازی دارو از کمپلکس کلستیرامین ـ ایبوپروفن روکش داده‌شده با مخلوط پلیمرهای اتیل سلولز و پلی‌اتیلن گلیکول ٤٠٠٠

ایبوپروفن داروئی از دسته داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) است که اثرات درمانی مطلوب‌تر و عوارض گوارشی و کلیوی کمتری در مقایسه با سایر NSAIDs دارد و همین امر موجب استفاده وسیع آن به‌خصوص در اطفال شده است. از سوی دیگر نیمه عمر کوتاه و در نتیجه نیاز به تجویز مکرر دوز در طول روز، این دارو را نامزد مطلوب ساخت فرآورده‌های آهسته رهش کرده است.
فرمولاسیون دارو به‌صورت اشکال داروئی آهسته رهش، مزایای بسیاری از جمله کاهش دفعات مصرف، کاهش اثرات چانبی و افزایش پذیرش بیمار را به همراه دارد. از سیستم‌های تعویض‌کننده یون در ساخت اشکال مختلف آهسته رهش از جمله سوسپانسیون و کپسول، استفاده می‌شود. زیرا از یک‌سو برخی از رزینها، ویژگی‌های ذاتی در آهسته رهش کردن داروها دارند و چنین سیستم‌هائی از محاسنی چون امکان تهیه آسان و مرتفع کردن خطر پرش دوز، برخوردارند و از سوی دیگر از آنجا که در یک کمپلکس رزین ـ دارو، آزادسازی دارو از رزین، در نتیجه یک پروسه تعویض یون و در تبادل با یون‌های محیط، صورت می‌گیرد، در صورت فرمولاسیون دارو در قالب اشکال مایع، می‌توان با انتخاب محیطی بدون یون به‌عنوان حامل فرمولاسیون، آزادسازی دارو را به محیط مملو از یون دستگاه گوارش، محدود نمود.

مریم کوچک
لنا تمدن

منبع : مجله دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبريز