پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا
بررسی تأثیر وزن مولکولی PEG برروی خصوصیات فیزیکوشیمیائی دیسپرسیونهای جامد پیروکسیکام تهیهشده به روش ذوبان
اغلب داروهائی که کم محلول در آب هستند از نظر بازدهی بدنی مشکل دارند. لذا افزایش بازدهی بدنی داروهای کم محلول در آب یکی از زمینههای تحقیقاتی بسیار مهم محسوب میشود. پیروکسیکام از نظر BCS جزو داروهای دسته II میباشد چرا که نفوذپذیری مناسب اما محلولیت بسیار کمی در آب دارد. در مورد اینگونه داروها سرعت جذب گوارشی معمولاً بهوسیله سرعت انحلال دارو در مایعات گوارشی کنترل میشود. در اینگونه موارد سرعت جذب برابر سرعت انحلال خواهد بود. بنابراین عملیترین و بهترین روش برای افزایش بازدهی بدنی این قبیل داروها، افزایش محلولیت و یا سرعت انحلال دارو میباشد. در حال حاضر برای افزایش سرعت انحلال در دستگاه گوارش و به تبع آن افزایش بازدهی بدنی داروهای بسیار کم محلول از دو روش افزایش محلولیت (Cs) و افزایش سطح تماس (A) استفاده میشود که از تکنیکهای زیادی جهت دستیابی به این هدف میتوان بهره گرفت.
هادی ولیزاده
قباد محمدی
خسرو ادیبکیا
پروین ذاکری میلانی
علی نخودچی
قباد محمدی
خسرو ادیبکیا
پروین ذاکری میلانی
علی نخودچی
منبع : مجله دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبريز
همچنین مشاهده کنید