انفوزیون میدازولام در درمان صرع پایدار تشنجی مقاوم کودکان

صرع پایدار تشنجی یک فوریت طبی اعصاب کودکان است که نیاز به اقدامات سریع جهت درمان دارد و تأخیر در درمان، سبب مرگ و میر وعوارض عصبی جبران‌ناپذیر می‌شود. شیوع صرع پایدار سالانه ۴۱ بیمار به ازاء هر ١٠٠ هزار نفر می‌باشد که به‌صورت ٥٠ حمله صرع پایدار به ازاء هر ١٠٠ هزار نفر درعرض یکسال دیده می‌شود. صرع پایدار به مواردیکه تشنجات بیمار بیش از ٣٠ دقیقه طول بکشد یا حملات مکرری که درفواصل آن بیمار وضعیت هوشیاری قبل از تشنج خود را به‌دست نیاورد، اطلاق می‌شود. اگر فعالیت تشنجی علیرغم شروع درمان با حداقل دو دوز وریدی یا رکتال ۲/۰ mg/kg دیازپام به فاصله ۱۵ دقیقه، فنی‌توئین و فنوباربیتال وریدی که هر یک با دوز mg/kg ۲۰ در عرض ۳۰ دقیقه انفوزیون می‌شود، بیش از ۶۰ دقیقه تداوم داشته باشد صرع پایدار مقاوم گفته می‌شود. حالت مقاوم صرع پایدار که حداقل ۳۱ ـ ۹% بیماران صرع پایدار را تشکیل می‌دهد، سبب مورتالیته بیشتری (۴ تا ۲۰%) می‌گردد. درمان این حالت مشکل بوده و روش‌های مختلفی برای کنترل آن پیشنهاد شده است. بیهوشی عمومی برای صرع پایداری که بعد از یکساعت درمان با داروهای ضدتشنجی ردیف اول با مقدار کافی کنترل نشود، توصیه می‌شود.

محمد برزگر
محمدرضا رشیدی
امیرحسین جعفری‌روحی
ابوالقاسم جویبان
فرناز جباری‌بر

منبع : مجله دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبريز