اینترنت کمتر، زندگی بهتر

استفان پرسون، چندی پیش شاهد افت تحصیلی کودکان خود بوده است. برای مثال دختر بزرگ وی، به علت وصل شدن به اینترنت و بیدار بودن تا نیمه‌های‌ شب، در کلاس درس، خواب آلوده بوده است.
پرسون، به خوبی دریافت که برخلاف باور همگان درباره‌ی اینترنت که آن را منبع اطلاعات می‌دانند، خردسالان به سادگی وقت خود را در هنگام کار با اینترنت، به بازی، دریافت موسیقی، ارسال پیام به دوستان و چت کردن، سپری می‌کنند.
در نتیجه پرسون زمان استفاده از اینترنت را برای کودکان خود محدود ساخت. او برای هر کدام از آنها برنامه‌یی تنظیم کرده که در کنار کار کردن با اینترنت، روزی یک ساعت مطالعه کنند.
او در این باره گفته است: «من دریافتم که خردسالان همه‌ی معلومات نگارشی را در اینترنت نمی‌آموزند. برای مثال، آنان هیچ گاه با قوانین علامت گذاری در نگارش آشنا نخواهند شد. کودکان تنها سعی می‌کنند که به سرعت بنویسند و در نتیجه، نقطه، علامت سوال، ویرگول و بسیاری از نکات ریز نگارش را نخواهند آموخت».
کیمبرلی یوان، یکی از روان‌شناس‌هایی که در مورد موضوع بچه‌ها و اینترنت بررسی‌هایی انجام داده است، خانواده‌ها را به نظارت بر در مدت زمان کار کرد کودکان با اینترنت دعوت کرده است. او از پدر و مادرها می‌پرسد که در روزهای خوش آب و هوا، چند خرد سال را مشاهده می‌کنند که به جای نشستن در پشت دستگاه رایانه‌ی خود، بازی کردن در بیرون از منزل را انتخاب کنند؟
همچنین بر اساس بررسی‌های انجام شده در لوس‌آنجلس، ۱۸ درصد از خانواده‌ها ابراز کرده‌اند که کودکان آنها تمام وقت خود را پشت دستگاه خود سپری کرده و این موضوع آنان را نگران ساخته است.
خانواده‌های بی‌شماری از نگرانی خود در باره‌ی وضعیت درسی کودکان صحبت کرده و خواهان به دست آوردن راه حل برای این مشکل رو به گسترش، شده‌اند.
در استرالیا نیز مشکل اعتیاد به کامپیوتر عاملی برای نگرانی خانواده‌ها شده است. ترسی هومفریز، یک مادر استرالیایی برای پسر ۱۲ ساله‌ی خود نگران بوده و گفته است که خود او نیز سالها پیش در دام پیوستن به اینترنت اسیر بوده و تمام وقت خود را تنها صرف کار کردن با رایانه‌ می‌کرده است. اما نوجوان وی مشکل‌هایی دارد که تحمل آنها برای مادر دشوار به نظر می‌رسد. او قادر نیست با دوستان و وابستگان ارتباط برقرار کند و افزون بر این، از بودن در جمع خانواده می‌گریزد، تا جایی‌که حتا برای غذا خوردن ترجیح می‌دهد در پشت میز خود باشد.
پاری افتب، کارشناس سلامتی‌ کودکان وابسته به اینترنت، گفته است: «هنگامی‌که با خردسالان معتاد به اینترنت صحبت می‌کنم، در می‌یابم که آنان برخی کارهای غیر عادی انجام می‌دهند. بیشتر آنها در هنگام صحبت کردن با انگشتان خود کار می‌کنند!».
تصور کنید که بیشتر تماس دوستان، از راه رایانه است . حال آن که کودکان نیاز به روابط رو در رو داشته و نکات اخلاقی بسیاری را باید در ارتباط برقرار کردن با یکدیگر بیاموزند. آنان باید با زبان اندام‌ها در گفتگو آشنا شوند.
پرسون پس از محدود کردن مدت زمان استفاده‌ی کودکان خود از اینترنت، اظهار رضایت کرده و گفته پسر خردسال وی زمان بیشتری را صرف بازی کردن با دوستان خود می‌کند و تغییر رفتار وی موجب خرسندی پدر دلواپس گشته است. اکنون، کودکان او با نشاط بیشتر روزهای غیر قابل بازگشت کودکی خود را سپری می‌کنند.
اما متاسفانه برخی از خانواده‌ها به اعتیاد کودکان خود بی توجهی کرده و در صدد رفع آن نیستند. گروهی دیگر از پدر و مادرها، بسیار نگران آینده‌ی خردسالان معتاد به اینترنت خود بوده اما نمی‌دانند چگونه این مشکل را پشت سر نهند. آنان قصد ندارند کودکان خود را محدود سازند.
کارول کلی، نویسنده‌یی که ساکن سانفرانسیسکو است، باور دارد که محدود کردن زمان استفاده از اینترنت برای کودکان درست مانند دور کردن آنان از شکلات و شیرینی‌های خوشمزه است و تنها با این کار خردسالان را حریص کرده و نمی‌توان کاری را از پیش برد.
راه حل وی برای مقابله با این مشکل، فرستادن کودکان به کلاس‌های ورزشی در بیرون از منزل، نام نویسی در اردوهای تابستانی و مطالعه‌ی کتاب‌های گوناگون است.
برخی از نرم افزارها و سخت افزارهای جدید، برنامه‌یی برای محدود کردن زمان کار با اینترنت دارند. برخی از خانواده‌ها علاقه‌مند هستند که دریابند کودکان در هنگام پیوستن به اینترنت چه کارهایی انجام می‌دهند. آنان به وسیله‌ی نرم‌افزارهای فیلتر دار، کودکان خود را از پیوستن به سایت‌های نامناسب، بازمی‌دارند.
سندی کلون، نماینده‌ی فروش نرم افزارهای محدود کننده‌ی زمان پیوستن به اینترنت، گفته است که این گونه نرم افزارها، پر متقاضی‌ترین نری افزارهاست.
اما برخی از کودکان راه فریب دادن پدر و مادرها و پرستاران خود را فراگرفته و گروهی نیز برای رها کردن خود از محدودیت، به منزل دوستان پناه برده و به همراه هم سالان خود، از کارکردن با اینترنت لذت می‌برند.
باید گفت که مشکل اعتیاد به اینترنت همچنان باقی است و بسیاری از خانواده‌ها به شدت نگران کودکان وابسته‌ی خود هستند. پدر و مادرها همواره از رفتارهای غیر عادی خردسالان خود رنج برده و مایل‌اند کودکان خود را بیشتر مشغول بازی‌های کودکانه و پر تحرک، مشاهده کنند.

نویسنده : آنیک جیسدانون
مترجم: نیوز آبزرو

منبع : مرکز توسعه و تبادل دانش فناوری اطلاعات