جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

سنگری به نام هادی ساعی!


سنگری به نام هادی ساعی!
مسئولان ورزش ایران باید تا اطلاع ثانوی بابت هر نفسی که در دنیای ورزش می کشند، شکرگزار هادی ساعی باشند. آنان که تا دیروز و قبل از کسب مدال طلای دسته ۸۰ کیلوگرم تکواندو جرأت نمی کردند در انظار عمومی ظاهر شوند.
آنان که میلیاردها تومان از پول بیت المال را دود کرده بودند، برای بازگشت از پکن به تهران هیچ دلیلی نداشتند. واقعاً ما اگر به جای آنان بودیم برای بازگشت به کشور شرم داشتیم. می دانید با هزینه ای که بابت این المپیک به هدر دادند، می شد ده ها طرح ملی را افتتاح کرد.
می شد با میلیاردها تومانی که مسئولان ورزش ایران دود کردند، هزاران استعداد ورزش کشور را کشف و پرورش داد اما آقایان با این همه ریخت و پاش، هم بیت المال را حیف و میل کردند و هم با اعصاب و روان ملت ایران بازی بدی نمودند. اصلاً این مسئولان ورزشی با چه منطقی انتخاب شده بودند؟ این آقایان قبلاً چه مسئولیتی داشتند که سرنوشت ورزشی مردم یک سرزمین قدیمی و پرافتخار را به دست آنان سپردند؟
به قول دلسوزان، مدیران و مربیانی باید در رأس امور مربوط به کاروان اعزامی به رقابت های المپیک قرار می گرفتند که شخصیت حرفه ای آنان در حد المپیک می بود. ورزشکارانی که روحیه خود را قبل از رویارویی با رقبا می بازند،لابد از سوی مربیان و مسئولان ضعیفی هدایت می شوند. مسئول ضعیف نباشد، مربی ضعیف انتخاب نمی کند.مربی هم ضعیف نباشد، ورزشکار ضعیف را روانه مسابقات نمی کند.
● هم خوشحال و هم ناراحت شدیم
وقتی هادی ساعی برای کسب مدال ارزشمند طلا به روی «شیاپجانگ» رفت و حریف ایتالیایی بلند قامت او مقابلش ایستاد، تنمان لرزید. باور نمی کردیم در میان ورزشکاران روحیه باخته ایران یکی مثل هادی پیدا شود و شروع به مبارزه کند. او وقتی ۴ بر یک عقب افتاد، دنیا پیش چشمانمان تیره و تار شد. شاهدان عینی از زرد شدن چهره مسئولان پرشمار اما بی تأثیر ایران در المپیک پکن سخن می گفتند اما هادی به یکباره به مسابقه برگشت و رقیب ایتالیایی را ۵ بار تسلیم قدرت و تجربه بالای خود کرد و در نهایت ۶ بر ۴ برنده میدان و فاتح طلای المپیک شد.
وقتی او مشت خود را برای ابراز شادی گره کرد و آسمان را نشانه رفت، از فرط شادی فریاد کشیدیم اما این فریاد کوتاه بود و استمراری نداشت چون نیک می دانستیم همین یک طلای با ارزش بهانه ای خواهد بود و سنگری خواهد شد و سپری دفاعی برای پنهان شدن آقایان!اگر همین طلای ساعی خدای نکرده تبدیل به نقره می شد، مطمئن باشید هیچ یک از مسئولان تا زمانی که در ورزش هستند رویشان نمی شد یک لبخند بزنند.
● باید مدیر ورزشی تربیت کنیم یا از خارج وارد کنیم؟
چرا مدام از ورزشکاران و مربیان ایراد گرفته می شود؟ این ورزشکارانی که به المپیک اعزام شدند، همان عزیزانی هستند که در عرصه های آسیایی و جهانی در گذشته مدال های رنگارنگی را کسب کرده بودند. باور کنید ایراد اول و آخر ورزشی ایران، نبود یا کمبود مدیران کارآمد است. وقتی یک مدیر در رده مدیران قدرتمند المپیک نداریم، نباید هم راه به جایی ببریم. هادی ساعی اگر طلا گرفت به خاطر ناتوانی مسئولان ورزشی در خلع سلاح کردن وی بود!
لابد از این جمله تعجب کرده اید. تعجب هم دارد. مدیران ورزشی ایران ناخواسته بلایی سر ورزش ایران آوردند که باور کنید هرگز امیدی به برنز سیدمراد محمدی و طلای هادی ساعی نداشتیم. پس بهتر است برای کشتی از روسیه، برای ژیمناستیک از چین، برای شنا از آمریکا، برای جودو از ژاپن و... مدیر ورزشی وارد کنیم. بله! اشتباه نخوانده اید، منظور مربی نیست بلکه مدیر ورزشی است.
باشد که به این شکل ورزش ایران سرو سامان بگیرد. چند مدیر مستعد و جوان نیز کنار دست این مدیران ورزشی خارجی قرار دهیم تا بلکه آینده سازی کرده باشیم.المپیک پکن ثابت کرد حداقل در شرایط فعلی مدیر ورزشی کارآمد نداریم یا به آنان فرصت کار کردن در عرصه ورزش قهرمانی را نمی دهند. پس همان بهتر که مدیر ورزشی وارد کنیم تا اتفاق خوبی بیفتد.
منبع : روزنامه ابرار ورزشی


همچنین مشاهده کنید