زمانی که پسرها آمادگی ازدواج دارند

بسیاری اوقات والدین قصد دارند در اولین فرصت برای پسرهایشان دستی بالا بزنند و آنها را تشویق به ازدواج کنند.
جالب است بدانید گاهی اوقات پسرها هر موردی که به آنها پیشنهاد می شود به دلیل واهی رد می کنند اما ناگهان با برخورد به یک مورد انگار سرشان به سنگ خورده و چنان عزمی بر ازدواج و تشکیل خانواده و مسئولیت می گیرند که انگار سالها در پی فرصت بوده اند. به راستی چه اتفاقی می افتد؟
در این مورد با تعدادی از متخصصان روانشناس صحبت کرده ایم و آنچه می خوانید حاصل تجربیات تخصصی آنهاست:
در مورد یک ازدواج اگر ۴۹ درصد قضیه انتخاب و پیدا کردن یک همسر مناسب باشد ۵۱ درصد به آمادگی پسر برای متعهد شدن باز می گردد.
پس توجه داشته باشید که آمادگی فکری و روحی جوان برای پذیرش مسئولیت و متعهد ماندن به آن بسیار مهم است. به همین دلیل والدین نباید سعی کنند قبل از اینکه جوانشان آمادگی متعهد شده به یک نفر و یک زندگی را دارد او را به ازدواج تشویق کنند.
به همین دلیل در یک بررسی نشان داده شد که ۸۱ درصد از مردان متأهل به این دلیل ازدواج کرده اند که فکر می کرده اند در زمان مناسب برای تشکیل یک زندگی مستقل هستند. نه اینکه با اصرار و دیدن زندگی دیگران به این فکر افتاده باشند.
البته منظور این نیست که انتخاب و یافتن یک همسر مناسب مهم نیست. بلکه منظور ما این است که اگر همسر مناسب وجود داشته باشد اما پسر آمادگی لازم برای متعهد شدن و پذیرش مسئولیت را نداشته باشد ممکن است حتی پس از رفتن به خواستگاری از ادامه کار و به سر انجام رسیدن خودداری کند.
● عوامل مهم در ایجاد تعهد
▪ ظرفیت محبت:
اصلا مهم نیست که مرد زندگی شما در ماه عسل چقدر مهربان و حرف شنوست. نکته اصلی در این است که آیا می تواند نگرش و احساسات شما را درک کند و یا به عبارتی مایل به نزدیک کردن نقطه نظرات شما با خودش هست یا خیر. آیا او می تواند افکار و احساسات خود را بر مبنای علاقه تنظیم کند یا اینکه هنوز صرفا به فکر منافع و مصالح خودش است.
او باید بتواند از برخی از کاستی ها و نواقص چشم پوشی کند و برخی از نقاط قوت زندگی را بزرگ کرده و از آن بهره مند شود.
دوست داشتن همسر در واقع به معنای ارتباط برقرار کردن با او نیست بلکه به معنای درک کردن وی و ایجاد تفاهم در رابطه است.
البته قرار نیست تفاوتهای میان زوجین از بین برود بلکه باید از نقاط مشترک برای دوام و استحکام رابطه استفاده شود.
ابتدا باید شناخت کامل شود و سپس انگیزه برای داشتن محبتی بدون قید و شرط ایجاد شود.
در ضمن باید ظرفیت توجه و حضور در کنار همسر برای طرفین ایجاد شده باشد. همسرانی که نمی توانند به نیازها و تفکرات همسرشان فکر کنند و در هنگام لزوم مانند ناراحتی و بیماری و مشکلات در کنارش حضور روحی و فکری علاوه بر جسمی داشته باشند در زندگی موفق نخواهند بود.
● توانایی پذیرش کمبودها
حقیقت این است که هیچ کس در جهان کامل نیست و تمام خوبیها را با هم ندارد. چنانچه از همسرتان انتظار دارید که هیچ کار خطا و اشتباهی نکند و یا در هیچ مورد خلاف میل شما عمل نکند انتظاری بیهوده دارید. اگر جوانی از نظر فکری و روحی به بلوغ رسیده باشد سعی می کند که کمبودهای همسرش را پوشش دهد نه اینکه از وجود کاستی ها احساس شکست کند.
چنین فردی آمادگی تشکیل زندگی مشترک را دارد.
مطمئن باشید که توقعات غیرواقعی و انتظارات دور از ذهن هرگز صمیمیت و نزدیکی لازم میان زوجین برقرار نخواهد شد.
● اعتقاد درونی به تعهد
ممکن است برخی از جوانان مدتها به دنبال یافتن همسری مناسب برای ازدواج باشند اما از نظر درونی قادر نیستند که با برخی از مشکلات و کمبودها و چیزهایی که مطابق میلشان نیست کنار بیایند. چنین افرادی به سختی می توانند ازدواج کنند. زیرا با دیدن کوچکترین مورد منفی دلسرد شده و آنچه را می خواهند از دست رفته می یابند.
حتی ممکن است چنین افرادی مدتی در یک رابطه باشند و پس از برخورد به یک مشکل به فکر ترک رابطه هم بیفتند که این مورد در جریان زندگی بسیار خطرناک است.
اعتقاد به زندگی مشترک
برخی از جوانان با وجود اینکه از نظر جسمی و تحصیلی و حتی اقتصادی شرایط ازدواج دارند از نظر درونی تمایلی به این کار ندارند. زیرا آنها اعتقاد چندانی به زندگی مشترک ندارند. در چنین مواردی اگر با آنها صحبت شود خواهند گفت که من به تنهایی نیز می توانم به خوبی زندگی کنم و نیازی به داشتن شریک زندگی نمی بینم.
اینها افرادی هستند که به زندگی مداوم در کنار فردی دیگر اعتقاد ندارند. البته داشتن موقعیت اقتصادی در این نگرش بسیار مهم است. به طوری که ۴۷ درصد از جوانان معتقدند تا وقتی توانایی خرید خانه نداشته باشند ترجیح می دهند مجرد بمانند و ۴۰ درصد نیز معتقدند تا وقتی که امکانات کافی برای آغاز راحت و بی دغدغه ای برای زندگی مشترک نداشته باشند اقدام به ازدواج نخواهند کرد.
اما در مورد افرادی با شخصیتهای غیرقابل انعطاف موارد مالی نیز چندان مهم نیست و صرفا تمایلی به مرد خانواده بودن و داشتن فرزند ندارند زیرا این موارد را محدودیت می دانند.
● تمایل به زندگی مستقل
با وجود اینکه نمی توان یک سن معین را برای پسرها سن مناسب ازدواج دانست اما باید توجه داشت وقتی جوانان از بی هدفی و باری به هر جهت کار و زندگی کردن خسته می شوند بیشتر تمایل دارند که زندگی شخصی و مستقل داشته باشند و با همسرشان مطابق علاقه مشترک زندگی کنند. این انگیزه در بسیاری موارد با ازدواج کردن دوستانشان آغاز می شود.
● به پایان رساندن کارهای قبلی
عموما وقتی جوانی تمایل به ازدواج دارد اما کارهای نیمه تمام تحصیلی مانند پروژه ها- جا افتادن در یک شغل خاص و موارد دیگر را بهانه می کند یعنی هنوز در ذهنش کارهای نیمه تمام دیگری دارد که می خواهد در ابتدا به آنها بپردازد.
● اولویتها
برخی افراد به کارهای دیگر مانند طی کردن مدارج عالی و یا پرداختن به برخی از رشته های ورزشی به قدری علاقه دارند که به گفته اطرافیان تمام اولویت زندگی شان تلقی می شود. چنین گروهی هنوز آمادگی لازم برای ازدواج را ندارند زیرا اولویت اول زندگی شان تحصیل- کار یا ورزش است و نمی توانند آن را با مواردی نظیر همسر و یا زندگی مشترک جایگزین نمایند.
● استقلال در تصمیم گیری
این مورد یکی از مهم ترین موارد در شروع زندگی مشترک است. اگر جوانی هنوز به استقلال روحی و فکری و شخصیتی نرسیده باشد که بتواند خودش با در نظر گرفتن جوانب امر تصمیمی بگیرد و بر آن بایستد و حتی در صورت بروز مشکل مسئولیت حل و یا کنار آمدن با آن را به عهده بگیرد اصلا برای ازدواج شایسته نیست.
اگر قرار باشد با انتخاب یک مورد در زندگی چنان تأثیرپذیر باشد که با نظر دیگران از تصمیم قبلی خود صرفنظر کند نه تنها خودش هرگز در زندگی راضی نخواهد بود بلکه شریک زندگی اش نیز در کنار او احساس امنیت نخواهد کرد.

سحر کمالی نفر

منبع : روزنامه کیهان