تیم ما و تیم های آ نها

مراسم معارفه فینال ۹۶کیلوگرم کشتی فرنگی المپیک آتن، جلوه ای آموزنده داشت. میرکو انگلیش از آلمان باید با اصلانبک خوشتوف از روسیه روبرو می شد. مربیان آن ها هم مایک بولمان و کوگی کوگواشویلی بودند. هر دو در همین وزن بارها قهرمان جهان شده بودند و مدال المپیک هم گرفته بودند. مربیان آلمان و روسیه، زمانی به دنیا آمده بودند که سال ها از خداحافظی محمدعلی صنعتکاران مدیر تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی ایران می گذشت!
تماشاگران آلمان، تی شرت های یکدستی را پوشیده بودند که روی آن نوشته شده بود: MIRKO ، پرچم آلمان هم روی آن حک شده بود. اما تماشاگران ایران که اغلب روسای زحمتکش هیات های کشتی، مربیان و پیشکسوتان و قهرمانان این رشته بودند، حتی راهی برای ورود به سالن نمی یافتند و در جست وجوی بلیت، این در و آن در می زدند.
آن مسابقه را، الکساندر کارلین برای تلویزیون روسیه و رولان گاردنر برای امریکایی ها گزارش کردند. تشویق، هیجان، احساسات خاص میادین ورزشی، مبارزه، تکنیک، تنوع تاکتیکی و سرانجام، پایان رقابت به سود روسیه.
● روسیه
گفتیم پایان رقابت به سود روسیه. پس از روس ها آغاز می کنیم. در کشتی آزاد، هشت مربی روس را کنار تشک ها دیدیم. جامبولات تدیف، ویکتور الکسیف، ساگید مورتاز علی یف، استاد دیمیتری میندیاشویلی، حاجی مراد ماگومدوف و سه مربی منطقه ای از اوستیای شمالی، یاکوتیا و کراسنویارسک!
بیایید پاسخ این معادله را بیابیم که چگونه تیم ایران فقط توسط سه نفر کوچ می شد مگر نگفته بودند که سهمیه از این بیشتر نداریم و حتی محمد طلایی هم نمی تواند آی دی کارت داشته باشد ! پس روس ها چگونه توسط هشت نفر راهنمایی می شدند مگر جز این است که آی دی کارت هایی که باید نصیب محمد طلایی و سایر مربیان می شد، به افرادی تعلق گرفت که یا تخصصی در کشتی نداشتند و یا تمایلی در آن ها برای کوچینگ وجود نداشت جعفر اولیا با آی دی کارتش چه کمکی به تیم های ملی کرد استاد صنعتکاران چطور
روس ها غیر از این هشت مربی، تماشاچیان خود را نیز به بهترین وجهی سازماندهی کرده بودند. همان دو آتشه هایی که وقتی سایتی یف طلا گرفت او را مثل شمع دربرگرفتند و سالن را به رنگ پرچم کشورشان در آوردند. یک رییس فدراسیون مقتدر و کاربلد هم به تمام این امور نظارت داشت. مردی که دیسیپلین، تخصص، توانمندی و سایر صفات تحسین انگیزش در جهان کشتی زبانزد است. جناب آقای میخائیل مامیاشویلی.
● اوکراین
عالی ظاهر شدند. واسیلی فدروشین نقره گرفت اما حقش طلا بود. آندره استانیچ هم نایب قهرمان ۶۶ کیلو بود. تاراس دانکو بازنده همیشگی رضا یزدانی هم روی سکوی سوم ایستاد. تازه نماینده ۹۶کیلوی اوکراین هم در آستانه کسب مدال متوقف شد.
روسلان ساولوخوف که مربی جامبولات تدیف هم هست، کنار تشک اوکراینی ها بود. گریگوری دانکو و ...هم حضور داشند. اما جالب ترین نکته این جا بود که هدایت نفرات این تیم را البروس تدیف مستقیماً بر عهده گرفته بود. فردی که اینک رییس فدراسیون کشتی اوکراین هم هست.
عنایت داشته باشید که تدیف در همین المپیک ۲۰۰۴ آتن هم کشتی گرفت و به مدال طلا رسید! مربیان ما محصول کدام دوره زمانی بودند !
● بلغارستان
براتان سنوف، ایوان سنوف، سیمون اشتروف و ... همگی دهه ۸۰ و دهه ۹۰ از قهرمانان جهان و اروپا بوده اند. تیم کشتی آزاد بلغارستان که چند روز مانده به وزن کشی، نماینده پر امید ۶۰کیلوگرمش را به دلیل مصدومیت از دست داد، باز هم دست خالی نماند و کریل ترزیف در ۷۴ کیلو و رادوسلاو ولیکوف در ۵۵ کیلو را روی سکوی المپیک دید. در فرنگی و زنان هم مدال گرفتند. بارها والنتین یوردانف را دیدیم که از روی سکوها، نقش فرماندهی تیم ملی را به خوبی ایفا می کند.
هرگاه ضرورت داشت وارد عمل می شد و در غیر این صورت، پرچم بلغارستان را به دست می گرفت و صرفاً به تشویق می پرداخت که بارها این تصویر را دیدیم.
● غارتگران مدال ها
قزاقستان با وزیر ورزش مقتدرش، مدال های متعددی را از این المپیک به یغما برد. دولت تورلیخانوف وزیر ورزش قزاقستان که این روزها دایماً به پر و پای مارتینتی هم می پیچد، در سالن وزنه برداری حضور یافت تا قهرمانی ایلیا ایلین در دسته ۹۴ کیلوگرم را ببیند. در سالن کشتی هم مثل مامیاشویلی، ناظر تیزبین تمام رخدادها بود. او نوربخت تنگیزبایف ۶۰کیلوگرمی را به اتفاق آست مامبتوف ۹۶ کیلوگرمی روی سکو فرستاد. حتماً صنعتکاران می داند که این دو نفر، مغلوبین همیشگی فرنگی کاران ایرانی بوده اند. اگرچه دانستنش هم دیگر دردی را دوا نخواهد کرد. او تیموراز تیگی یف را نیز در ۹۶کیلوگرم کشتی آزاد به مقام نایب قهرمانی المپیک رساند. مارید موتالیموف هم برنز ۱۲۰کیلو را نصیب خود و ملتش کرد. چه سعادتی از این بالاتر قرقیزستان نیز نمایش باشکوهی داشت. روسلان تومن بایف که قبلاً به سوریان و اشکانی باخته بود، در ۶۰ کیلو مدال گرفت.
کاناتبک بگالیف مغلوب دست و پا بسته حمید ریحانی نیز در ۶۶ کیلوگرم روی سکو رفت و نقره را به گردن آویخت. ترکیه هم با مربیگری آدم برکت و متین توپاکتاش و ایساک ایربایخانوف، یک طلای ناب در ۶۶ کیلو به کف آورد. رمضان شاهین حالا حالاها قهرمان بی رقیب این وزن خواهد ماند. نظمی آولوجا هم در کشتی فرنگی روی سکو رفت.
از فرانسوی ها هم بگوییم که در کشتی فرنگی، با مربیگری استاد پاتریک موریه، یک طلا و یک برنز توسط استیو گینو و کریستوف گینو نصیب خود کردند. تازه یانیک ژیپانیک و ملونین نومونوی هم دو مقام پنجمی را کسب کردند. ایتالیا را بگو! آنها اصلاً فدراسیون کشتی ندارند و سه رشته جودو، کاراته و کشتی را زیر نظر یک نفر اداره می کنند!
اما آندریا مینگوتزی را به آقایی در المپیک رساندند. مدال ها را غارت کردند. ما هم فقط تماشا می کردیم و حسرت می خوردیم. هنوز کسی هم پیدا نشده که فقط اندازه یک سر سوزن خودش را مقصر بداند. ختم کلام این که اگر از همین امروز با یک برنامه ریزی فضایی و همه جانبه برای المپیک لندن استارت بزنیم، شش روز را هدر داده ایم!

مهدی رستم پور

منبع : روزنامه ایران ورزشی