اسمارت را بگیرید Get Smart

▪ کارگردان: پیتر سگال.
▪ فیلمنامه: تام جی. استل، مت امبر بر اساس شخصیت های خلق شده توسط مل بروکس، باک هنری. ▪ موسیقی: تره ور رابین.
▪ مدیر فیلمبرداری: دین سملر.
▪ تدوین: ریچارد پیرسون.
▪ طراح صحنه: واین تامس.
▪ بازیگران: استیو کارل[مکسول اسمارت]، آن هاتاوی[مامور ٩٩]، دواین جانسون[مامور ٢٣]، آلن آرکین[رئیس]، ترنس استمپ[زیگفرید]، تری کروز[مامور ٩١]، دیوید کوچنر[لارابی]، جیمز کان[رئیس جمهور]، بیل موری[مامور ١٣]، پاتریک واربرتون[هایمی]، ماسی اوکا[بروس].
▪ ١١٠ دقیقه.
▪ محصول ٢٠٠٨ آمریکا.
▪ نامزد آنونس طلایی برای اصیل ترین تیزر از مراسم آنونس طلایی، برنده جایزه بهترین فیلم کمدی تابستان از مراسم انتخاب نوجوانان.
▪ ژانر: اکشن، کمدی، مهیج.
مکسول اسمارت به عنوان تحلیل گر در سازمان جاسوسی ایالات متحده موسوم به کنترل کار می کند. وظیفه کنترل مقابله با سازمانی تروریستی به نام کائوس است که موفق شده بعد از حمله به فرماندهی کنترل نام تمام مامورین اجرایی کنترل در سرتاسر دنیا را به دست آورده و شروع به کشتن یکایک آنها نماید. ریاست کنترل برای خنثی کردن عملیات کائوس، مکسول اسمارت را که همیشه در آرزوی ورود به حیطه اجرایی و تبدیل شدن به ماموری مانند شماره ٢٣ بوده، با عنوان تازه مامور شماره ٨٦ برای این کار برمی گزیند. رئیس برای کمک به اسمارت که تجربه عملی زیادی ندارد، مامور شماره ٩٩ زیبارو را- جراحی پلاستیک اخیر باعث مخفی ماندن هویتش شده-به سمت دستیاری وی انتخاب کرده و بعد از آموزشی کوتاه و مسلح کردن او به سلاح های فوق پیشرفته را راهی ماموریت می کند. اسمارت و ٩٩ که ردی از زیگفرید سرکرده کائوس در روسیه یافته اند، تصمیم می گیرند تا مانع از دستیابی او به بمب اتمی شوند. اما بی دست و پایی و بی تجربگی اسمارت باعث می شود تا عملیات موفق آمیز نبوده و حتی رئیس و شماره ٩٩ به او بدگمان شده و او را زندانی کنند.
زیگفرید نیز که بمب را به چنگ آورده، دولت آمریکا را تهید می کند در صورتی که ٢٠٠ میلیارد دلار باج به وی نپردازد، لس آنجلس را نابود خواهد کرد. معاون رئیس جمهور این تهدید را جدی نمی گیرد، اما ٩٩ به همراه ٢٣ سعی می کنند تا به رئیس جمهور نزدیک شده و او را نجات دهند. اسمارت نیز که در این فاصله از زندان گریخته به محل معهود می رود تا نقشه زیگفرید را خنثی و بیگناهی خویش را اثبات کند. کاری که به زودی او را رودر روی اسطوره زندگیش شماره ٢٣ قرار می دهد....
● چرا باید دید؟
پیتر سگال متولد ١٩٦٢ فارغ التحصیل مدرسه سینما و تلویزیون جنوب کالیفرنیاست. از سال های پایانی دهه ١٩٨٠ در سمت تهیه کنندگی و کارگردانی تلویزیون شروع به کار کرده و گاه در برابر دوربین هم ظاهر شده و تجربه کمی هم در مقام نویسنده دارد.
اولین فیلم سینمایی اش را حتما به یاد دارید: اسلحه بدون غلاف ٣٣ و یک سوم-توهین نهایی که پایان بخش ماجراهای بی دست و پا ترین پلیس دنیا بود. اغلب فیلم های وی مایه های کمدی دارند و تجربه های مشترکی با آدام سندلر و ادی مورفی داشته(پروفسور نخاله ٢، کنترل عصبانیت، ٥٠ قرار ملاقات اول و طولانی ترین زمین بازی) که توفیق نسبی تجاری را نصیب وی کرده اند. در واقع می شود او را یکی از موفق ترین کارگردان ها در کار با سندلر دانست که این بار به سراغ پدیده تازه کمدی آمریکایی-استیو کارل/باکره ٤٠ ساله- رفته است تا با تکیه بر دستاوردهای قابل اطمینان استادی چون مل بروکس شاهد موفقیت و پول را محکم در آغوش بکشد. اتحاد میمنت اثر این دو در پشت صحنه نیز با حضور در مقام تهیه کننده اجرایی استجکام بیشتری پیدا کرده، اما خود فیلم چطور؟
خیلی ها دوست دارند فراموش کنند که سنت دست انداختن و هجویه سازی از نوع فیلم ترسناک خود را مدیون کمدین بزرگی چون مل بروکس است که در دهه ١٩٧٠ با فیلم های شاخصی چون زین های شعله ور، سینمای صامت، ترس از ارتفاع، فرانکشتین جوان و بعدها توپ های فضایی، رابین هود: مردانی با شلوارهای تنگ و دراکولا: مرده و دوست داشتن آن نام خود را به عنوان ابداع کننده خوش قریحه این نوع و تنها ادامه دهنده جدی آن مطرح کرد.
تا جایی که چند فیلم دیگر کارنامه اش مانند بوی گند زندگی، تهیه کننده ها، دوازده صندلی و تاریخ جهان را نیز تحت الشعاع خود قرار داد. اینها را گفتم تا بدانید که اسمارت را بگیرید از سریال کمدی خلق شده توسط او در فاصله سال های ١٩٦٥ تا ١٩٧٠ اقتباس شده است. اسمارت را بگیرید که در ١٣٨ قسمت ٣٠دقیقه ای تولید شده، هجویه جانانه بروکس و همکارش باک هنری بر موج رو به گسترش فیلم های جاسوسی[تحت تاثیر پدیده جیمز باند] بود. وقتی سریال تمام شد، مکسول اسمارت به پرده نقره ای هم راه یافت. بمب لختی در سال ١٩٨٠ یک شکست کامل در گیشه را رقم زد و ناچار در ١٩٨٩ به فیلمی تلویزیونی بر اساس این شخصیت قناعت شد. و اینک در سال ٢٠٠٨ همزمان دو فیلم یکی برای پخش روی دی وی دی(Get Smart&#۰۳۹;s Bruce and Lloyd: Out of Control) و دیگری با صرف ٨٠ میلیون دلار برای نمایش در سینما تولید شده است.
اسمارت را بگیرید که تا این لحظه نزدیک به ١٣٠ میلیون دلار در گیشه به چنگ آورده، برگردان امروزی تر شخصیت های سریال با استفاده از حفظ پیرنگ اصلی توسط فیلمنامه نویس هایی است که تجربیات تلویزیونی شان بر کارهای سینمایی آن دو می چربد. تمامی مولفه ها و شوخی های سریال حفظ شده- که برای تماشاگر امروزی شاید به دلیل ندیدن برخی فیلم های سری باند از جمله جاسوسی که دوستم داشت و ماه شکن که شخصیت مزدور گردن کلفت زیگفرید از روی نقش منفی این دو فیلم به نام Jaws با بازی ریچارد کیل گرفته شده- کمی دیرهنگام به نظر می آید.
احتمالاً تماشاگر نوجوان که مخاطب اصلی این گونه فیلم هاست آن را بدون هر گونه پیش زمینه ذهنی و با لذت کمتری می پذیرد، چیزی که در مقایسه با انواع مبتذل تر آن مثل فیلم ترسناک به دلیل وجود حافظه سینمایی نزدیک به تاریخ روز عکس آن رخ می دهد. برخورد منتقدان آشنا به تاریخ سینما و تلویزیون نیز با فیلم سگال متوسط بوده و آن بیشتر فیلمی برای استیو کارل ارزیابی کرده اند. یعنی انتخاب نقشی مناسب قد و قواره کمدین کوتاه قد آمریکایی که قرار است جای بزرگان این رشته را بگیرد. بی توجه به این امر که اکثریت آن کمدین ها با تکیه بر اصالت و توانایی های خود به شهرت و موفقیت رسیدند نه با نقیضه سازی!
تا امروز هجویه ها و نقیضه های زیادی بر جیمز باند ساخته شده و سریال اسمارت را بگیرید یکی از بهترین ها بود[در سینما می شود به آستین پاورز اشاره کرد، شاید به همین خاطر بود که فیلمنامه این یکی هم ابتدا آستین پاورز ٤ نام داشت]، اما نمی توانم همین را درباره برگردان سینمایی آن نیز بگویم. البته فیلم با توجه به به روز شدن قصه و در واقع ابزارمندتر شدن اسمارت و فیلم(بدل کاری و جلوه های ویژه یعنی!) و حضور چهره هایی که به خودی خود باعث جذب تماشاگر می شوند[مانند آلن آرکین و ترنس استمپ که در نقش های خود به خوبی جا افتاده اند]، دیدنی است. اما در برخی دقایق متوجه خواهید شد که اکشن بر کمدی چربیده و تبدیل به همان چیزی شده که در کنار پیرنگ عاشقانه فیلم می شود آن را مقلد باند لقب داد.
با این حال اطمینان دارم شما هم با شوخی هایی مثل وزن کم کردن اسمارت و هراس وی از بازگشت چربی ها خواهید خندید!

امیر عزتی

منبع : موج نو