احمدی‌نژاد تمرکز ذهنی‌ام را به هم می‌زد

<نورای باشاران> خبرنگار روزنامه <رفرانس(>‌Referans روزنامه تخصصی‌کار در ترکیه) چند ساعت پیش از سفر محمود احمدی‌نژاد به ترکیه، همراه با خبرنگاران دو شبکه تلویزیونی ترکی‌زبان در محوطه کاخ ریاست‌جمهوری ایران حاضر می‌شود. رئیس‌جمهور پس از مصاحبه زنده با شبکه‌های تلویزیونی، به صورت مستقل با نورای باشاران به گفت‌وگو نشسته، به پرسش‌های او نیز پاسخ می‌دهد. متن زیر ترجمه گزارشی است که روز ۱۵ آگوست به قلم <باشاران> در روزنامه رفرانس چاپ شده بود. ‌
کاریزمای رهبری احمدی‌نژاد تمرکزم را به‌هم می‌زد. اگرچه پیش‌تر نیز چندین‌بار به ایران سفر کرده بودم، وقتی دعوتنامه رسمی دولت ایران به دستم رسید، هیجانی متفاوت از دفعات قبل سراغم آمد. قرار بود احمدی‌نژاد چند ساعت پیش از سفر به ترکیه و در باغ کاخ ریاست‌جمهوری ایران به پرسش‌های من پاسخ دهد. در واقع باید بنویسم بودن کنار مردی که ۳ سال است رودرروی آمریکا ایستاده و در جهان بیشتر به‌عنوان یک فرد خودمحور شناخته می‌شود و نیز نگاه کردن به چشم‌های او و تلا‌ش برای درک اینکه چگونه این مرد فارسی‌زبان توانسته تمام رسانههای جهان را متوجه خود کند، برایم دارای جذابیت بود....
کاخ ریاست‌جمهوری ایران در یکی از مهم‌ترین خیابان‌های تهران، یعنی در خیابان پاستور واقع شده است. البته این کاخ فقط بهعنوان دفتر کار مورد استفاده قرار می‌گیرد و محل سکونت احمدی‌نژاد در نقطه‌ای دیگر از پایتخت قرار دارد. اگرچه شب‌هنگام درهای کاخ به روی ما باز شده بود، غیر از خودکار و دفتر مجاز به حمل هیچ وسیله دیگری به داخل نبودیم. موارد امنیتی در بالا‌ترین سطح ممکن مراعات می‌شد. به‌رغم مشخص بودن هویت ما و نیز به‌رغم اینکه با دعوت ویژه دولت ایران در آنجا حاضر شده بودیم، این‌همه دقت در تامین امنیت شگفت‌زده‌مان کرد. اندکی بعد در محوطه کاخ تجهیزات پخش زنده شبکه‌های تلویزیونی ‌NTV و ‌rküCNN T برپا شد، اما همه اعضای گروه پخش زنده، ایرانی بودند. آن شب حتی یک دستگاه تصویربرداری، دوربین عکاسی و حتی یک واکمن متعلق به خبرنگاران نیز اجازه ورود به محوطه کاخ را نیافت. مسوولا‌ن واحد مطبوعاتی ریاست‌جمهوری ایران هم ابتدا ۳ دستگاه تصویربرداری و سپس چند صندلی در محوطه قرار دادند که متاسفانه برای راحت نشستن، صندلی‌های مناسبی نیز به حساب نمی‌آمدند. به‌رغم آغاز شب، دمای هوا از ۴۰درجه سانتی‌گراد بیشتر بود. کارکنان کاخ بعد از چیدن صندلی‌ها، ۳ دستگاه پنکه پایه‌دار را هم برای مبارزه با گرما در اطراف ما روشن کردند، اما هیچ وسیله‌ای نمی‌توانست پشه‌های باغ را وادار به عقب‌نشینی کند.
به محض پایان مقدمات، احمدی‌نژاد از پله‌های کاخ پایین آمد و قدم در باغ گذاشت. لباس‌های همیشگی‌اش را پوشیده بود: شلوار خاکستری، پیراهن کرمی و کاپشن بلندی در مایه‌های رنگ پیراهنش. وقتی دیدم جوراب‌های احمدی‌نژاد همرنگ شلوار او است، حساسیت خاص وی نسبت به پوشش‌اش را احساس کردم. یک انگشتر نقره تنها شیء تزئینی‌ای بود که با خود داشت. وقتی به ما نزدیک می‌شد، قد این مرد مبارزه‌طلب را حدود یک متر و ۶۰ سانتی‌متر حدس زدم. به کنار ما که رسید متوجه شدم اگرچه کاریزمای رهبری او می‌تواند تمرکز ذهنی‌ام را به هم بزند، احمدی‌نژاد به‌عنوان یک رهبر فردی نیست که نشود به او دسترسی پیدا کرد.
اندامش او را مردی متواضع نشان می‌داد و وقتی سخن می‌گفت به نظر نمی‌رسید وی همان مرد فارسی‌زبانی باشد که با سخنرانی‌هایش سر‌وصدای خیلی‌ها را بلند کرده. احساس می‌کردم احمدی‌نژاد قهرمان متولدان حاشیه شهرها است. اگرچه پیش‌تر شنیده بودم وی موقع مصاحبه با خبرنگاران زن در فاصله زیادی از آنها قرار می‌گیرد، عکس این شنیده‌ها را از نزدیک مشاهده کردم. او به همه پرسش‌های من با صمیمیت پاسخ داد و شرایط روانی‌ای به‌وجود آورد که بتوانم هر سوالی که می‌خواهم از او بپرسم. وقتی برای گرفتن عکس کنار یکدیگر قرار گرفتیم و نیز موقع قدم زدن در باغ، متوجه شدم با او هم‌قد هستم. چکیده حرف‌های احمدی‌نژاد چنین بود: <به جای حکمرانی بر جهان، لطفا به من کمک کنید.> و حالا‌ متن گفت‌وگوی من با محمود احمدی‌نژاد:
□□□
در پنج سال اخیر مهم‌ترین چهره خبرساز جهان به حساب می‌آیید. به اندازه کسانی که دوست‌تان دارند، کسانی نیز از شما بدشان می‌آید. دلیل این وضعیت را در چه می‌بینید و بیشتر حسرت چه چیزهایی را می‌خورید؟
آنهایی که ما را دوست ندارند قاتل‌ها هستند، جنگ‌طلب‌ها هستند. کسانی هستند که انسان‌های بی‌گناه را به قتل می‌رسانند. به همین دلیل طبیعی است ما را دوست نداشته باشند. ما هم به دلیل اینکه آنها ما را دوست ندارند، احساس ناراحتی نمی‌کنیم چون ما مدافع حقوق انسان‌های بی‌گناه هستیم. با صهیونیسم مبارزه می‌کنیم. غرب هم انسان‌های بی‌گناه را مورد شکنجه قرار می‌دهد. نابودی جهان اسلا‌م هدف آنها است. به همین دلیل ما در راهی که آن را درست می‌دانیم به حرکت‌مان ادامه خواهیم داد. ما بیش از هر چیز دیگر در این جهان حسرت صلح، دوستی و برادری را می‌کشیم. معتقدم این اتفاق هم خواهد افتاد و تا تحقق این اتفاق دست از مبارزه برنخواهیم داشت.
شما در عین حال مهندس عمران هم هستید و سال‌ها در دانشگاه در این رشته به تدریس پرداخته‌اید. اگر مسوولیت ساختن خاورمیانه به عهده شما گذاشته شود، خاورمیانه‌ای که خواهید ساخت چگونه خواهد بود؟
ما برای منطقه دوستی، صلح و برادری می‌خواهیم. من ترکیه را نیز کشور برادر می‌دانم. غرب از قدرتمند شدن ما احساس رضایت نمی‌کند چراکه آنها می‌خواهند همه را تسلیم و تحت اختیار خود درآورند. در منطقه ما انسان‌های بی‌گناه کشته می‌شوند. خانه و زندگی انسان‌ها را از دست‌شان می‌گیرند و می‌خواهند به جایش یک دولت برپا کنند. ما اینها را نمی‌خواهیم. ما می‌خواهیم دست از سر دنیای اسلا‌م بردارند. ما حق حیات خودمان را طلب می‌کنیم.
در اظهارات اخیرتان در مورد مساله قفقاز سخنان مهمی بیان داشته‌اید. این روزها هم منطقه شاهد درگیری و تنش سختی است. وضعیت پیش آمده بین روسیه و گرجستان را چگونه تحلیل می‌کنید و به نظر شما این وضعیت، ایران و توازن موجود در خاورمیانه را چگونه تحت تاثیر قرار خواهد داد.
ما همیشه مخالف جنگ بوده‌ایم. اخبار آنجا را هم با ناراحتی پیگیری می‌کنیم. فاصله زیاد ایران با منطقه درگیری، چیزی از ناراحتی‌های ما کم نمی‌کند. تلا‌ش‌های دیپلماتیک نیز در حال انجام است. دیدارهای خوبی هم صورت گرفته. قفقاز برای ما اهمیت زیادی دارد. به‌طور ویژه ما به اهمیت ائتلا‌ف ۴ کشور ایران، جمهوری آذربایجان، ترکیه و ارمنستان برای منطقه باور داریم و باز هم اعتقاد دارم غرب و صهیونیست‌ها در حال ناآرام کردن آن منطقه هستند. ما دوست داریم همه مناطق جغرافیایی در صلح و امنیت به سر ببرند. به همین دلیل ایران تا جایی که بتواند به حل مسائل موجود بین ترکیه و ارمنستان نیز کمک خواهد کرد. همانطور که گفتم ائتلا‌ف این کشورها در منطقه قفقاز دارای اهمیت و ارزش بسیاری است.
موقع انتخابات به طور خاص به مردم فقیر وعده‌ای داده بودید. قول داده بودید درآمد نفت را با آنها تقسیم کنید. بین طرح شما با برنامه <ارزاق کمکی> حزب عدالت و توسعه ترکیه شباهت زیادی به نظر می‌رسد. کار آنها نیز در ترکیه مورد نقدهای بسیاری قرار می‌گیرد. پروژه شما در چه وضعیتی است؟ این درآمد چطور تقسیم خواهد شد؟ آیا شما هم بین فقرای ایران اقدام به تقسیم ارزاق خواهید کرد؟ ‌
من این وعده را پیش از انتخابات داده بودم. خود من نیز در یک خانواد فقیر بزرگ شده‌ام و فقرا را راحت‌تر درک می‌کنم. ما از ماه ژانویه امسال تلا‌ش‌هایمان را شروع کرده‌ایم. داریم بخشی از درآمد نفت را کنار می‌گذاریم تا بین مردم تقسیم کنیم.
مثلا‌ چقدرش را؟ ‌
اینها هنوز مشخص نشده و همچنان داریم روی این طرح کار می‌کنیم. بعد از پایان کار همه چیز مشخص خواهد شد. اما عقیده ما این است که ایران از این به بعد باید همه درآمد نفتی‌اش را بین مردم فقیرش تقسیم کند. این ایده، هم با پرداخت پول و هم با عرضه ارزاق کمکی تحقق خواهد یافت. ما مردم‌مان را با مشکلا‌ت‌شان تنها رها نخواهیم کرد.

ترجمه: آیدین فرنگی

منبع : روزنامه اعتماد ملی