سه شنبه, ۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 23 April, 2024
مجله ویستا
تجربیات کشورهای مختلف در باره حذف یارانههای سوخت
حذف یارانههای سوخت در هر کشوری باید با جایگزینی حمایتهای اجتماعی به صورت مناسبی هدفمند و همراه شود.
راکورام راجان، اقتصاددان هندی الاصل دانشگاه شیکاگو در سخنرانی خود در باره حذف یارانهها که در بولتن صندوق بینالمللی پول منتشر شده است، با اشاره به تجربه تعدادی از کشورها در باره حذف یارانهها اعلام کرد که برای حمایت از اقشار فقیر جامعه و کسب حمایت سیاسی، برداشتن (حذف) یارانههای سوخت میباید با حمایتهای اجتماعی که به صورت مناسب هدفمند شده اند، همراه شود و پس انداز بودجه ای (صرفه جویی) حاصل از کاهش یارانههای سوخت مستقیما به اولویتهای بالاتر نظیر افزایش دسترسی و بهبود کیفیت آموزش و مراقبتهای بهداشتی، بهبود زیرساختهای فیزیکی یا کاهش مالیاتها تعلق یابد.
این استاد اقتصاد درادامه سخنان خود میافزاید: دولتها در کشورهای درحال توسعه معمولا به کنترل قیمت فرآوردههای نفتی متوسل میشوند و این امر را حداقل برای حمایت از شهروندان کم درآمدشان انجام میدهند، اما این یارانه ها چگونه موثر خواهند بود؟ روش های موثرزیادی وجود دارند که دولتها میتوانند از آن طریق از افراد فقیر جامعه در مقابل قیمتهای بالای انرژی محافظت کنند.
به گفته وی، کشورهای در حال توسعه به روشهای گوناگونی در بازارهای انرژی دخالت میکنند، به عنوان مثال در کشورهای واردکننده نفت برخی از دولت ها به کنترل مستقیم در مقدار، نحوه توزیع و قیمت انرژی میپردازند؛ برخی دیگر از دولتها اجازه میدهند که بخش خصوصی به صورت آزاد، فرآوردههای نفتی را وارد و توزیع کنند، ولی برای این محصولات سقف قیمت تعیین میکنند و دولت زیان حاصل از این تعیین قیمت را برای بخش خصوصی جبران میکند. در کشورهای صادرکننده نفت نیز دولتها اغلب قیمتهای داخلی پایین تر از سطح قیمت جهانی تنظیم و یک هزینه فرصت به عرضهکنندگان این فرآوردهها تحمیل می کنند.
وی ادامه داد: با وجود به بار آوردن محبوبیت سیاسی، قیمتهای سوخت یارانه ای، تبعات مهمی نیز در پی دارند به عنوان مثال یارانهها ممکن است باعث افزایش مخارج مستقیم دولتی نسبت به استفاده از آن در بخش تولید و به تبع آن به کاهش درآمدهای حاصل از تولید داخلی برای دولتها شوند یا به نوعی سبب کسری بودجه ناپایدار منجر شوند. همچنین در سطح خانوارها ، قیمتهای پایین سوخت ناکارآیی را در مصرف سوخت و استفاده از آن تشویق میکند و بنابر این این یارانهها به عنوان وسیلهای برای محافظت افراد فقیر جامعه در مقابل رشد فزاینده قیمت محصولات نفتی مقرون به صرفه نیستند، زیرا این یارانهها به صورت اجتناب ناپذیری به سمت افراد پردرآمد جامعه تسری پیدا می کنند.
این استاد اقتصاد دانشگاه شیکاگو همچنین گفت: برای اندازهگیری میزان این یارانهها برای مصرفکنندگان، قیمتهای مصرفکننده واقعی با قیمتهای مرجع مقایسه شدهاند تا هزینه فرصت صحیح مصرف داخلی پیدا شود که در پنج کشور مورد تحلیل، یارانه بودجهای کل شامل ۲تا ۳/۲درصد از GDPدر سال ۲۰۰۴بوده است. از سوی دیگر هزینههای یارانهای خارج از بودجهای نیز مورد توجه قرار گرفتهاند که به عنوان نمونه در کشور بولیوی، هزینههای تولید و توزیع بخش خصوصی بیش از ۱/۵درصد GDPبوده است.
بر اساس نتایج این بررسی، در زمانی که کشورها مورد تحلیل قرار گرفتهاند (مابین ماه اکتبر ۲۰۰۴و سپتامبر سال ، (۲۰۰۵فرآوردههای سوختی یارانهای مستلزم افزایش یک سوم تا دو سوم در قیمت برای رسیدن به قیمتهای جهانی بوده اند.
مدیر پیشین بخش اقتصادی صندوق بینالمللی پول سپس در تشریح راهکارهای جایگزین موجود در قبال حذف یارانه سوخت برای حمایت از اقشار مختلف و آسیب پذیر جامعه گفت: یک برنامه حمایت اجتماعی که به صورت مناسبی طراحی شده باشد، مانند برنامه –آپورچونیدادس، در مکزیک یا -بلسا فامیلیا،در برزیل، میتواند برای حمایت درآمدهای واقعی خانوارهای فقیر و کم درآمد جامعه مورد استفاده قرار گیرد.
این اقتصاددان می افزاید: چنین سیستمهایی به واسطه توجه مستقیم به هر اثر معکوس (نامناسب) ممکن در خانوارهای کم درآمد، ایجاد کارآیی میکنند و در مواقعی که افزایش قیمتها صورت میپذیرد - برای نمونه ، قیمت فرآورده های نفتی افزایش مییابد - انتقال مطلوب - یارانهها - به خانوارهای کم درآمد میتواند به قیمتهای واقعی که بر اساس شاخص تورم صورت گرفته انجام پذیرد. به عبارت دیگر میزان کمکهای انتقالی نسبت به افزایش هزینه ها باید تعدیل شود. اگر یک چنین سیستمی وجود نداشته یا ناکارا باشد، توانایی یک دولت برای حمایت از اقشار فقیر جامعه در کوتاه مدت بسیار محدود میشود.
یک طرح اندیشمندانه برای حذف یارانهها در کنار کاهش کمکها به اقشار پردرآمد میتواند فشار ناشی از آثار نامطلوب برنامهها به اقشار فقیر را کاهش دهد؛ همچنان که کشور غنا یارانه سوخت را در فوریه ۲۰۰۵حذف کرد، سپس بخشی از پس اندازهای مالی دولت را برای حذف شهریه مدارس ابتدایی و راهنمایی و افزایش بودجه مراقبتهای بهداشتی اولیه در فقیرترین نواحی به کار گرفت و به گسترش سرمایهگذاری ها در حمل و نقل شهری نیز کمک کرد.
دولت اردن نیز یارانهها را به صورت تدریجی در چهار سال حذف کرد و در عین حال به تقویت برنامه کمکهای اجتماعی پایهای پرداخت و با اعمال معیارهای گزینشی - شامل افزایش محدود در سقف حداقل دستمزدها - به محافظت از اقشار فقیر جامعه پرداخت.
منبع : شبکه اطلاع رسانی شانا
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران رئیسی مجلس شورای اسلامی سید ابراهیم رئیسی ایران و پاکستان حجاب مجلس دولت رئیس جمهور پاکستان گشت ارشاد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
قتل تهران سازمان هواشناسی شهرداری تهران بارش باران سیل پلیس فضای مجازی سلامت وزارت بهداشت کارت ملی آموزش و پرورش
قیمت خودرو قیمت دلار خودرو ایران خودرو بازار خودرو سایپا قیمت طلا دلار بانک مرکزی بورس مالیات تورم
ترانه علیدوستی سریال تلویزیون سینمای ایران حج فیلم سینمایی سعدی سینما تئاتر
سازمان سنجش دانش بنیان دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شورای عالی انقلاب فرهنگی
اسرائیل رژیم صهیونیستی غزه روسیه جنگ غزه فلسطین ترکیه عملیات وعده صادق اوکراین حماس عراق طوفان الاقصی
فوتبال پرسپولیس استقلال رئال مادرید باشگاه پرسپولیس فوتسال بارسلونا بازی سپاهان باشگاه استقلال لیگ برتر دیوید تیلور
هوش مصنوعی تبلیغات فناوری ایلان ماسک اپل تلگرام همراه اول سامسونگ دوربین
رژیم غذایی صبحانه افسردگی پیری دمنوش یبوست تب کریمه کنگو