رسانه ملی و حرکت در مسیر قهقرا

محققان و کار شناسان امور رسانه معتقدند رسانه ها با ایجاد تجربه و نگرشهای کلی فرهنگی، افراد را در تفسیر اطلاعات یاری می دهند. از طرف دیگر این رسانه می تواند ارزشهای زیربنایی هویت جامعه را تحت تاثیر قرار دهد و با بهره گیری از تکنیکهای ارتباطی بر ایده های مردم تاثیرات مثبت یا منفی بر جای گذارد. از سوی دیگر رسانه ای با فراگیری تلویزیون می تواند با ارائه ارزش های متعدد و متضاد موجب اضمحلال و یا انسجام اجتماعی شود. حال تلویزیون رسمی جمهوری اسلامی چقدر در این مسیر درست حرکت کرده است؟ آیا در مسیر اضمحلال جامعه حرکت کرده یا انسجام آن؟
در سال های اخیر ترویج زندگی های اشرافی به جزء لا ینفک سریال های سیما در شبکه های مختلف و فیلم های تلویزیونی تبدیل شده بود. کم توجهی به رهنمودهای رهبر معظم انقلاب در عدم اشاعه تجمل گرایی، نقطه ضعف مشهودی در کارنامه سیمای جمهوری اسلامی ایجاد کرده است ولیکن امسال تلویزیون پا را فراتر نهاده و با قبح شکنی موضوع اعتیاد ، در ماه مبارک رمضان که متاسفانه با سیاست های غلط فرهنگی اکثر وقت مردم به دیدن سریالهای تلویزیونی می گذرد کار را به جایی رسانده که ۳ سریال پخش شده در این ماه مستقیما به موضوع مواد مخدر ربط دارد؟
رویکرد تلویزیون در شکستن خطوط قرمز با توجه به گارد بسته آن طی سال های گذشته این پرسش را در اذهان ایجاد می کند که رسانه ملی چه افقی پیش روی مخاطب خود قرار داده است؟
اعتیاد از مضامینی است که تلویزیون خیلی زود گارد بسته خود را نسبت به آن بازکرده است. ولی اینجا سوالی مطرح است آیا رسانه ملی جای بزرگنمایی چنین رویکردهایی است؟ پس این همه میزگرد برای آسیب شناسی این رفتار چه می شود که تلویزیون قبح آن را به این گونه از بین می برد؟
امسال هم گویا تلویزیون از طرف دیگر بام افتاده است. خارج از ساختار ضعیف اکثر این سریال های به اصطلاح مناسبتی که بعضا با بودجه های سنگین هم ساخته شده است ذکر چند نکته ضروری به نظر می رسد:
۱) سال های گذشته در یک جریان طراحی شده و مشکوک پدیده چندهمسری و ازدواج موقت به یکی از عناصر ثابت تلویزیون تبدیل شده بود ، این ماجرا تا آنجا ادامه یافت که قبح مسئله کم کم شکسته شد و دیگر دیدن مردهای دوزنه یا مردانی که به همسرشان خیانت می کنند در رسانه ملی به یک عادت تبدیل شد. به نظر می رسد جریانی مشکوک و جدید در رسانه ملی شکل گرفته که قصد دارد اعتیاد را هم مثل پدیده چند همسری به موضوعی پیش پا افتاده تبدیل کند.
۲) تکرار الفاظ زشت و ناروا و نمایش تصویری پرخاشگر و غیراخلاقی از روابط افراد خانواده نسبت به یکدیگر و نگاه سمپاتیک به معتاد و حساسیت زدایی و قبح شکنی نسبت به مقوله اعتیاد، تمسخر غیرمستقیم مراسم عزاداری و نیز سوگواری پیشوایان اسلامی، لوث کردن آیین و مراسم تشییع جنازه و عزاداری مسلمانان، توهین به اذکار و مفاهیم دینی، نمایش تصویری نکوهیده از بانوان چادری، نمایش چهره ای مذموم از طبقات متوسط و پایین اقتصادی از اشکالات اساسی سریالهای مناسبتی ماه رمضان است.
۳) اصولا این امر گویا برای مسئولین رسانه ملی جا افتاده که هر کجا که بیننده ناآگاه تلویزیون قرار است بخندد و از فضای شاد ایجاد شده توسط مسئولین سیما لذت ببرد باید به فقر و فلاکت محرومین و مستضعفین بخندد! سریال های پخش شده در شب های ماه مبارک رمضان موید این ادعاست. از سوی دیگر هر کجا قرار است بیننده به شخصیت یک سریال احترام بگذارد بلا شک شخص موصوف ثروتمند، مرفه و دارای همه مشخصات به اصطلاح یک جنتلمن است. این موضوع در موارد دیگر مانند چادر نیز قابل توضیح است. شخصیت مفلوک فیلم و سریال همیشه چادری و از خانواده ای مذهبی است! متاسفانه مثال از این دست در برنامه های سیما به شدت زیاد است که آوردن همه آنها در این مقال نمی گنجد.
۴) صدا وسیما متاسفانه به محلی برای جولان دادن برخی جریانات خاص هنری تبدیل شده است. فارغ از ماه مبارک رمضان و سریال های مناسبتی این ماه که حرف و حدیث فراوان دارد اتفاقاتی بعضا در این دانشگاه همگانی به چشم می خورد که با دیدن آنها و عدم برخورد مسئولین مربوطه و حتی تذکر ندادن به مسببین ماجرا، دیدن سریال ها و برنامه های این چنینی جای تعجب ندارد! برای مثال وقتی که فیلم پشت صحنه یکی از همین سریالهای طنز بیرون آمد و در آن بازیگر زن یکی از همین سریال ها در حال آوازه خوانی برای مردان حاضر بود که از جمله مردان حاضر یکی از بازیگران سریال مامور بدرقه است! که نه تنها با فرد مذکور که با حالت خاصی در حال رقص بود برخوردی نشد حتی به یک تذکر خشک و خالی هم بسنده نشد! که مبادا ساحت هنر لکه دار شود!؟ خب! وقتی این اتفاقات در پشت صحنه اتفاق می افتد باید شاهد برخی دیگر از قبح شکنی ها در جلوی صحنه باشیم!
۵) یکبار دیگر مسئولین رسانه ملی را به بازخوانی سخنان حضرت امام خمینی(ره) ومقام معظم رهبری فرا می خوانیم. آنجا که حضرت امام (ره) می فرمایند: «هنر در مدرسه عشق نشان دهنده نقاط کور و مبهم معضلات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، نظامی است. هنر در عرفان اسلامی ترسیم روشن عدالت و شرافت و انصاف، و تجسم تلخکامی گرسنگان مغضوب قدرت و پول است. هنر در جایگاه واقعی خود تصویر زالوصفتانی است که از مکیدن خون فرهنگ اصیل اسلامی، فرهنگ عدالت و صفا، لذت می برند. تنها به هنری باید پرداخت که راه ستیز با جهان خواران شرق و غرب، و در راس آنان آمریکا و شوروی، را بیاموزد. هنرمندان ما تنها زمانی می توانند بی دغدغه کوله بار مسوولیت و امانتشان را زمین بگذارند که مطمئن باشند مردمشان بدون اتکا به غیر، تنها و تنها در چارچوب مکتبشان، به حیات جاویدان رسیده اند. و هنرمندان ما در جبهه های دفاع مقدسمان این گونه بودند، تا به ملا اعلا شتافتند و برای خدا و عزت و سعادت مردمشان جنگیدند و در راه پیروزی اسلام عزیز تمام مدعیان هنر بی درد را رسوا نمودند. خدایشان در جوار رحمت خویش محشورشان گرداند.»

مهدی گیوه کی

منبع : روزنامه جوان