دایی تیمش را به مشهد و تبریز می برد؟

وقتی مسعود مرادی پس از سرنگون شدن مجتبی شیری در محوطه جریمه مس کرمان در سوتش دمید، دست به جیب برد و بازیکن پرسپولیس را با یک کارت زرد جریمه کرد؛ اعتراض ۶۵ هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه آزادی به اوج رسید. در این میان آنچه بیش از هر چیز جلب نظر می کرد، شیوه جدید اعتراض و ابراز نارضایتی هواداران پرسپولیس بود. آنها به جای استفاده از الفاظ رکیک و اشعار نامناسب همیشگی علیه داور، به شیوه تماشاگران اروپایی به سوتهای ممتد و کر کننده روی آوردند به طوری که بعضاً بازیکنان صدای سوت داور را نمی شنیدند و بی توجه به او به بازی ادامه می دادند.
محرومیتهای اعمال شده از سوی کمیته انضباطی که به برگزاری بازی های متعدد بدون تماشاگر در ورزشگاه آزادی انجامید، بی شک یکی از عوامل تغییر رفتار فوتبال دوستان است اما اتفاق طعنه آمیز زمانی رخ داد که هواداران پرسپولیس به جای داور بی محابا رئیس فدراسیون فوتبال و سرمربی تیم ملی را خطاب قرار دادند و شکست دور از انتظار تیمشان را محصول بی کفایتی و بی تدبیری آنها دانستند.
حتی دقایقی قبل از سوت آغاز مسابقه، تماشاگران حاضر در ورزشگاه بارها علی کریمی را تشویق کردند و شعارهایی با مضمون عدم حمایت از تیم ملی در صورت بیرون ماندن بازیکنان شایسته سر دادند. آنچه در طول مسابقه و پس از نادیده گرفته شدن دو پنالتی مشکوک پرسپولیس شدت گرفت و مقامات بلند پایه فدراسیون فوتبال را نیز در کام خود کشید.
مشابه این اتفاق همزمان با برگزاری بازی پرسپولیس و مس کرمان در ورزشگاه سردار جنگل رشت اتفاق افتاد و هواداران پگاه وقتی مطمئن شدند دست تیمشان از سه امتیاز کوتاه می ماند، علیه علی دایی شعار دادند و تعطیلی ۱۸ روزه لیگ را محکوم کردند. اوضاع در ورزشگاه حافظیه شیراز وخیم تر بود. طرفداران برق شیراز هر بار که مهدی شیری صاحب توپ می شد، به شدت او را تشویق می کردند و مدعی می شدند تیم ملی بدون مهدی شیری برای شان ارزشی ندارد. به این فضای ملتهب باید هواداران پر شمار استقلال را هم اضافه کنیم. چه آنکه آنها به واسطه درگیری های لفظی دامنه دار دایی و قلعه نویی از مدتها قبل شمشیر را برای سرمربی تیم ملی از رو بستند و پیش قراول جریان قهر تماشاگران با تیم ملی لقب گرفتند. سؤال کلیدی این است که آیا تیم ملی در اولین میزبانی خود در مرحله مقدماتی جام جهانی از حمایت هوادارانی که تا دقیقه ۹۰ دست از تشویق نکشند و به امید آینده چشم بر ناکامی ها ببندند برخوردار خواهد بود؟
تردیدی نیست که در بدبینانه ترین حالت بیش از ۹۰ درصد صندلی های ورزشگاه آزادی در زمان برگزاری بازی های ملی در اختیار هواداران استقلال و پرسپولیس خواهد بود و رابطه فعلی آنها با تیم ملی نگران کننده به نظر می رسد. در روزهای آغاز هفته جاری موضوع انتقال بازی های تیم ملی به شهر هایی مثل مشهد و تبریز مطرح شد و گفته می شود این درخواست توسط شخص علی دایی به اطلاع کفاشیان رسیده است، اما مهدی تاج نایب رئیس فدراسیون فوتبال احتمال وقوع آن را بعید می داند. «ما ورزشگاه آزادی را به عنوان محل برگزاری مسابقات ملی به AFC معرفی کرده ایم و با توجه به آغاز بازی ها امکان تغییر ورزشگاه وجود ندارد. مطمئناً به زودی جلسات متعددی را با لیدرهای تماشاگران در فدراسیون خواهیم داشت و آنها را برای حمایت همه جانبه از تیم ملی توجیه می کنیم. به شخصه بعید می دانم مردم منافع باشگاهی را به مصالح ملی ترجیح بدهند.»
لیگ کج دار و مریز به مسیر خود ادامه می دهد و هر بار که به خاطر بازی های ملی متوقف می شود، صدای اعتراض ها رساتر و مفهوم تر از قبل از روی سکوها به گوش می رسد. در این شرایط علی دایی فقط و فقط محکوم به بردن است. او خوب می داند که از سردار پیروز آمار کشته هایش را نمی پرسند، اما برای سردار شکست خورده حتی یک کشته هم باعث شماتت و سرشکستگی است.

امیر وفایی

منبع : روزنامه قدس