مسائل و مشکلات دنیای مجازی ( اینترنت )

اینترنتی که در پیش روی ماست، در همین عمر تقریباً کوتاهش، به بسیاری از کارهای خسته‏کننده و روزمره ما سرعت و راحتی بخشیده است. اما هنوز برخی مشکلات وجود دارد: از قیمت بالای تهیه یک بلیت کنسرت از طریق اینترنت تا نگرانی‏های مربوط به حریم خصوصی کاربران در سایتها. با وجود چنین مشکلاتی، نمی‏توان گفت اینترنت مسیر صحیحش را پیدا کرده است. ما در این مقاله به بررسی مواردی از مشکلات اینترنت می‏پردازیم.
واضح است که مشکلات آزاردهنده اینترنت نظیر اسپمها، صفحات گمراه‏کننده قلابی (Phishing)، ویروسها، برنامه‏های جاسوسی که ریشه برخی از آنها به روزهای اولیه تولد اینترنت بازمی‏گردد هنوز حل نشده است. ما در نظرسنجی‏مان از کاربران پرسیدیم که از نظر آنها چه چیزهایی در اینترنت برایشان ناخوشایند است. سپس بخشی از آن موارد که بیشترین توافق در موردشان وجود داشت را جدا کردیم و مجدداً از کاربران خواستیم به ۲ مورد که آنها را ناخوشایندتر از سایرین می‏دانند رای دهند. نتیجه هر کدام از آن موارد بصورت درصد بیان شده است. ما این موارد را از مهمترین به کم‏اهمیترین مرتب کرده‏ایم:
۱) تردید نسبت به سیاستهای حریم خصوصی افراد (Privacy Policies) در سایتها
▪ درصد موافقت: ۶۹
بسیاری از سایتهای با اهداف تجاری (خصوصاً در بخشهای مربوط به سلامتی و سرویسهای مالی) اطلاعات خصوصی زیادی را از کاربران دریافت می‏کنند. بسیاری از آنها ضوابط مربوط به نگهداری حریم خصوصی کاربران را در سایت قرار داده‏اند تا بلکه بتوانند از این طریق مشتریان را راضی کنند که نگران ارائه اطلاعات به آن سایتها نباشند. اما جملات حقوقی استفاده شده در این صفحات مشکلتر از آنست که کاربران بتوانند آنها را بدرستی درک کنند و همین موضوع سبب می‏شود که کاربران در آخر نفهمند که خیالشان از بابت ارائه اطلاعات خصوصی‏شان می‏تواند راحت باشد یا خیر.
برای نمونه صفحه حریم خصوصی (Privacy Notice) سایت آمازون (amazon.com) حاوی سندی ۲۷۰۰ کلمه‏ایست که خود آن به صفحه‏ای ۲۶۰۰ کلمه‏ای مربوط به شرایط استفاده (Conditions-of-Use) که پر از مطالب درهم حقوقی است لینک شده است. خیلی خوش‏شانسید اگر بتوانید از این مطالب حقوقی، اطلاعات مورد نظرتان را برداشت کنید. در برخی سایتها استفاده از اطلاعات شخصی را تقسیم‏بندی کرده‏اند. مثلاً حق استفاده از مطالب خصوصی دریافت شده برای بازاریابی محصولات یا سرویسهای دیگر به اعضای آن سایت، یا به اشتراک گذاشتن آن اطلاعات با اشخاص یا شرکتهای ثالث؛ که خود باعث می‏شوند کاربری که آن اطلاعات را در اختیار آن سایت قرار داده است به نوعی احساس ناامنی کند.
حامیان مشتریان پذیرفتن صحیح بودن این موارد را بسیار مشکل می‏دانند چرا که صاحبان سایت (از طریق این جملات حقوقی) در این موارد تفریط می‏کنند تا نگران جریمه‏های آتی نباشند. البته شما می‏توانید از ارائه اطلاعات به سایتهایی که مظنون هستید و فکر می‏کنید به نوعی سعی در گمراه کردنتان دارند خودداری کنید. اما حتی اگر یک وکیل هم برای بررسی نکات قید شده در قسمت حریم خصوصی سایتها استخدام کنید چطور می‏توانید مطمئن باشید که پیش از آنکه دیر شده باشد، متوجه شده‏اید که ارائه اطلاعات به سایتی نادرست است.
۲) پر کردن فرمهای آنلاین
▪ درصد موافقت: ۶۵
پر کردن یک فرم به‏ظاهر ساده آنلاین، از با اهمیتی یک فرم درخواست وام گرفته تا کم‏اهمیتی یک فرم ثبت یک سایت، می‏تواند به یک چرخه بی‏پایان به‏روزرسانی پی‏درپی مرورگر شما منجر شود. دلیل آن هم این است که بسیاری از فرمهای تحت اینترنت، ترکیبی از فیلدهایی است که پر کردن برخی از آنها اختیاری بوده و برخی دیگر اجباری می‏باشند بدون آنکه بدرستی این فیلدها از یکدیگر متمایز شده باشند. حال اگر شما هنگام پر کردن یک فرم، یکی از این فیلدهای اجباری را پر نکرده باشید پس از کلیک بر روی دکمه ارسال (Submit) مجدداً همان صفحه ظاهر می‏شود که به شما اطلاع می‏دهد فیلدی اجباری پر نشده است (در بعضی مواقع مجبورید از نو همه اطلاعات را وارد کنید چرا که صفحه ظاهر شده اطلاعات قبلی‏ای که در فیلدها وارده کرده بودید را در خود ندارد!).
اگر بخواهیم منصفانه به این قضیه نگاه کنیم می‏توانیم بگوییم این گونه مشکلات این روزها بسیار کمتر شده‏اند چرا که سایتهای تجاری اینترنتی می‏دانند که ناراحتی کاربر چقدر می‏تواند برای تجارت آنها زیان‏آور باشد. اما هنوز در زمانی که حل این مشکلات بسیار ساده است دیدن این موارد در برخی سایتها بسیار تعجب‏آور است. طراحان سایت باید بصورت واضح فیلدهای اجباری را از فیلدهای اختیاری متمایز کنند (انتخاب رنگ قرمز برای این کار مناسب‏تر است) و اگر به هر صورتی کاربری فیلدی اجباری را پر نکرد او را مجبور به پر کردن همه فیلدهایی که قبلاً وارد کرده بود نکنند و تنها آن فیلد پر نشده را با رنگی متفاوت از سایر فیلدها، خالی نمایش دهند.
۳) تجاری شدن بی‏حدوحساب اینترنت
▪ درصد موافقت: ۶۲
صفحات کوچک تبلیغاتی‏ای که در زیر صفحه مورد نظرتان بازمی‏شوند، انیمیشن های فلش صدادار برای تبلیغات تجاری، بنرهای تبلیغاتی بزرگ چشمک‏زن؛ تبلیغات ویدویویی که بدون اجازه کاربر شروع به پخش می‏کنند، همه از مسائل روزمره کاربران در اینترنت هستند.
ایده‏ایی که با دریافت آگهی‏های تجاری، خدماتی رایگان را در اینترنت ارائه می‏دهیم منجر به اینترنتی فوق‏تجاری شده است و بسیاری از کاربران را از ادامه مشاهده این سایتها منصرف می‏کند. در MySpace، Yahoo و حتی PCWorld.com! (سایتی که این مقاله در آن منتشر شده است. ) تبلیغات بسیار آزاردهنده و به نوعی غیرقابل‏اجتناب شده‏اند. بر روی صفحات اینترنت تبلیغات متعدد در همه جای صفحه هر کدام تلاش می‏کنند که خود را بیشتر از دیگری نمایان کنند در صورتی که کاربر، در واقع، برای مشاهده محتویات آن صفحه به آنجا آمده است. نتیجه، کاهش پهنای باند اینترنت، طولانی شدن زمان بالا آمدن صفحات و کنترل کمتر کاربر بر مرورگرش است.
همچنین تبلیغات بر روی کیفیت محتوای سایتها هم تاثیر گذاشته است. زمانی که مدیران سایت، درجه مفید بودن یک صفحه را تعداد کلیکهای بر روی تبلیغات قرار داده شده در آن صفحه می‏دانند به نوعی بسمتی پیش می‏روند که بجای قرار دادن اطلاعات واقعاً مفید، اطلاعاتی گیشه پسند در سایتشان قرار دهند تا بلکه از این راه بتوانند درآمد بیشتری از راه تبلیغات کسب کنند.
"من فکر می‏کنم از بسیاری طرق ما قدرت بالقوه اینترنت را از دست داده‏ایم (همانطور که در مورد تلویزیون هم این اتفاق افتاد)." این جملات Mike Tinsley یک کاربر ناامید از اینترنت در ایندیانا است. او ادامه می‏دهد: "در روزهای اولیه اینترنت، آنچه در آینده آن می‏دیدیم آموزش‏های مفید، اطلاعات رایگان برای همه و حتی سرگرمی بود. هر چند که مانند تلویزیون، اینترنت نیز در چیزهای کم‏ارزش‏تر غرق شد و من بعید می‏دانم داینترنتاره به آن شکوه روزهای اولیه‏اش بازگردد."
صنعت محتوای متمرکز بر تبلیغات، تلاش خود را برای ابداع روشهای جدید برای جلب چشم های بیشتر بسمت تبلیغات ادامه می‏دهد و بعید به نظر می‏رسد که این مشکلات به این زودی‏ها حل شود. در همین حال، فروشندگان مرورگرها و سایر برنامه‏های سودمند (Utility) شاید بتوانند این مشکلات را تا حدودی و بصورت موقت حل کنند.
مثلا تولیدکنندگان مرورگر نظیر Microsoft و Mozilla بصورت پیش فرض، باید تبلیغات انیمیشنی و ویدیویی را قبل از آنکه تمام یک صفحه را در سیطره خود در آوردند بلاک کنند تا جستجوگری که بدنبال مشاهده محتوای آن صفحه است بتواند مطلب مورد نظرش را براحتی پیدا کند. حتی اگر این قابلیتها را نمی‏توانند بصورت پیش‏فرض فعال کنند حداقل در تنظیمات مرورگرشان گزینه‏هایی ساده برای کاربر بمنظور بلاک کردن این تبلیغات آزاردهنده قرار دهند.
۴) نیاز به استانداردها
▪ درصد موافقت ۵۸
برخی چیزهایی که در صفحات اینترنت نمایش داده می‏شوند خیلی آزاردهنده است؛ مثلاً در یک صفحه اینترنت می‏بینید: "صفحه‏ای که هم اکنون مشاهده می‏کنید برای نمایش صحیح نیاز به Internet Explorer دارد." (تصویری سمت چپ نشان می‏دهد Google Docs در Safari قابل نمایش نیست و ضمن دادن وعده برای پشتیبانی آن به زودی زود، به کاربر توصیه می‏کند در حال حاضر یکی از مرورگرهای رایگان را دانلود کند.)
ریشه تاریخی این مشکل به ناکامی (و گاهی مشکلات) پشتیبانی Internet Explorer از استانداردهای طراحی یک صفحه اینترنت بازمی‏گردد. چرا که IE سهم بالایی از بازار مرورگرها را در اختیار دارد و بسیاری از طراحان صفحات اینترنت در طراحی‏هایشان بیشتر از آنکه رعایت استانداردها را در نظر بگیرند نمایش درست صفحه طراحی شده‏شان در IE را مد نظر قرار می‏دهند. Firefox در این زمینه موفقتر بوده است چرا که اکثر سایتها (به استثنای بسیاری از سایتهای تحت Microsoft) در مرورگر Mozilla Firefox بدرستی نمایش داده می‏شوند. اما هنوز کاریران Opera و Safari در حاشیه مانده‏اند. از صفحاتی که حاوی فرمهای مالی هستند گرفته تا سایتهای Web ۲.۰ بسیاری از آنها در همه مرورگرها بدرستی نمایش داده نمی‏شوند؛ مگر آنکه کاربران را مجبور کرد برای مشاهده هر صفحه از مرورگر خاصی استفاده کنند.
اگر سازندگان مرورگرها بر روی استاندارد خاصی توافق کنند ممکن است این سکسکه که اکنون گریبان‏گیر اینترنت است ناپدید شود. هر چند که در نسخه‏های جدید IE، Microsoft تلاش کرده است پشتیبانی از استانداردها را بهبود دهد (در کنار اینکه از استانداردهای تعریف شده قبلی‏اش را نیز پشتیبانی می‏کند.). اما این مشکل همچنان باقی است؛ چرا که بسیاری از طراحان اینترنت تنها استانداردهای تعریف شده از سوی IE و Firefox را لحاظ می‏کنند.
شما با ایجاد یک سند جدید در Google Docs مشکل دارید؟ توصیه سایت بسیار ساده انگارانه‏تر از آن است که مشکل کاربر را حل کرده باشد.
در بین این برنامه‏هایی که در لیست سیاه قرار دارند نامهای Google Docs، Washington Mutual و Yahoo بیشتر به چشم می‏خورد که هیچکدامشان در مرورگرهای Opera و Safari قابل استفاده نیستند.
۵) خرابکارهای فارومها
▪ درصد موافقت ۵۸
اینترنت می‏توانست پلتفرم گسترده‏ای برای انواع تبادلات باشد به نوعی که در آن کاربران به شیوه‏های متمدنانه(!) در این مجامع شرکت کنند و به بحث و گفتگو در خصوص موضوعات مختلف بپردازند. اما متأسفانه در اینترنت حاضر این طور نشده است.
"من واقعاً احساس تنفر می‏کنم هنگامی که در یک فاروم، برخی افراد پستهای نامرتبط می‏فرستند و یا در مورد اینکه فلانی چقدر باحال است و یا منطقه‏شان چقدر دنج است صحبت می‏کنند." اینها جملاتی است که یکی از خوانندگان PC World بنام Roberta Dikeman از کالیفرنیا می‏گوید. او در ادامه می‏پرسد: "آیا بعد از آن، ما می‏توانیم به بحث در مورد آن موضوع ادامه دهیم و یا وجود آن جملات احمقانه و بی‏مصرف را در سایتمان تحمل کنیم!"
پنهان ماندن در پشت نامهای کاربری مستعار در اینترنت، باعث می‏شود این خرابکاران براحتی بتوانند بحثهای مفید را مختل کنند. آنها از طریق حرفهای بی‏فایده و بی‏مفهوم، توهینهای شخصی، استفاده از زبان گستاخانه، عمداً فارومها را بسمت بحثهای ناامیدکننده و ناموزن سوق می‏دهند.
این خرابکاران در همه جا هستند. در گروه‏های خبری Yahoo، Google، قسمت نظرسنجی اینترنتلاگها و در تالارهای گفتگویی که یک شخص سئوالی تخصصی را مطرح کرده است.
یکی از راه‏های آسان و البته مفید مقابله با چنین اقداماتی این است که مدیران این گروه‏ها در جذب اعضایشان حساسیت بیشتری بخرج دهند. دیدگاه دیگر این است که کاربران از طریق حذف موارد نامرتبط و آزاردهنده خود پلیس برقراری نظم در فارومها باشند.
۶) گرانی خرید بلیت
▪ درصد موافقت: ۵۴
سایتهایی نظیر Ticketmaster که به منظور مدیریت یکی از بزرگترین ارمغانهای اینترنت (یعنی خرید بلیت و چاپ آن تنها با چند کلیک) بوجود آمده‏اند، اکنون هزینه‏ای مضاعف دریافت می‏کنند. آژانسهای سنتی فروش بلیت، سربارهای مالی زیادی بابت هزینه‏های پرسنل، اجاره، تجهیزات و محیط فیزیکی خود دارند. اما Ticketmaster.com، بزرگترین آژانس فروش آنلاین بلیت جهان، ۹ دلار اضافه‏تر بابت هزینه راحتی (Convenience Charge) برای مثلاً هر بلیت کنسرت ۳۲.۵ دلاری در سانفرانسیسکو بعلاوه ۴.۹ دلار هرینه پردازش (Processing Fee) برای هر سفارش دریافت می‏کند. بنابراین برای هر بلیتی که می‏خرید باید ۴۲ درصد مبلغ واقعی بلیت بابت هزینه‏های اضافی‏ای که Ticketmaster از شما دریافت می‏کند بپردازید! اگر فرض کنید تمام بلیتهای کنسرت بفروش نرفته است شما می‏توانید همان بلیت را از باجه فروش بلیت محل برگزاری آن کنسرت با قیمت ۳۲.۵ دلار بخرید و نزدیک به ۱۴ دلار صرفه‏جویی کنید.
یکی از دلایلی که Ticketmaster توانسته است این هزینه‏ها را بدون اعتراض از مردم دریافت کند رقابت کم در بازار تجاری فروش بلیت بوده است. این شرکت قراردادهای انحصاری با بسیاری از شرکتهای ایالات متحده دارد. در سال ۱۹۹۴، یک طرفدار موسیقی راک با نام Pearl Jam، در خصوص بالا بودن هزینه‏های دریافت شده از سوی Ticketmaster و تلاش برای انحصاری کردن این صنعت به وزارت دادگستری ایالات متحده شکایت کرد. اما در نهایت این وزارتخانه اعلام کرد که Ticketmaster از هیچ قانونی تخلف نکرده است.
۷) راهنمای Web ۲.۰، کمکی نمی‏کند.
▪ درصد موافقت: ۴۹
تکنولوژی Web ۲.۰ از برنامه‏های مفیدی که با واسطهای کاربری زیبایی آراسته شده‏اند پشتیبانی می‏کند. اما اگر شما در هنگام کار با این برنامه‏ها بخواهید از راهنمای آنها استفاده کنید و برای این منظور بر روی لینک راهنمای سایت کلیک کنید خواهید دید که در نهایت به بن‏بست خواهید رسید.
دلیل آن این است که بسیاری از پاسخهای قرار داده شده در صفحات راهنما و سئوالات رایج (FAQ) بسیار کلی‏تر و بدیهی‏تر از آن است که مشکلی را حل کنند. برای نمونه یک برنامه ممکن است در یک مرورگر بدرستی کار نکند چرا که یک plug-in مرورگر از کار افتاده است و یا برنامه دیگری که بر روی آن سیستم قرار گرفته با این برنامه جدید ناسازگاری دارد اما در صفحه راهنما و یا سئوالات رایج این سایتها این مشکلات بصورت جزئی پاسخ داده نشده‏اند.
بجای قرار دادن راهنماهای کلی در این سایتها می‏توان از تالارهای گفتگو اتاقهای چت، ویکی‏ها و سایر مواردی که کاربران بتوانند خودشان از روی تجربیات و یا تخصصشان در خصوص این مشکلات در محیطی ارتباطی به یکدیگر کمک کنند استفاده گردد.
۸) گرانی کتابهای الکترونیک
▪ درصد موافقت: ۴۱
هزینه انتشار و توزیع کتابها بصورت الکترونیک باید بسیار کمتر از چاپ و کپی آن به شیوه دشوار سنتی باشد. پس چرا کاربران باید هزینه‏ای برابر و در برخی موارد بیشتر بابت خرید یک کتاب الکترونیک بپردازند؟ برای نمونه نسخه الکترونیکی کتاب The Secret اثر Rhonda Byrne در eBooks.com به قیمت ۱۵.۲۹ دلار بفروش می‏رسد؛ در حالی Amazon.com نسخه چاپی همین کتاب را با جلد رحلی بهمراه ارسال به درب منزلتان ۱۳.۱۷ دلار می‏فروشد که واقعاً عجیب است!
بطور میانگین ناشران قیمت کتابهای الکترونیک خود را بین ۸ تا ۱۶ دلار قرار می‏دهند و این همان محدوده قیمتی است که برای نسخ چاپی لحاظ می‏شود. شاید دلیل آنها این است که بخش زیادی از این قیمتها مربوط به هزینه‏ای است که نویسندگان اثر بابت فروش هر کتاب بی‏توجه به نوع چاپ و فروش دریافت می‏کنند. ناشران می‏گویند آنها مشغول طراحی مدلی برای قیمت گذاری فروش کتابهای الکترونیک هستند که نتیجه آن مشخص خواهد کرد مردم چقدر پول بابت خرید یک رمان الکترونیک، باید بپردازند. همچنین آنها مشغول بررسی این موضوع هستند که فروش کتابهای الکترونیک چه اثری بر روی فروش کتابهای چاپی خواهد گذاشت.
۹) ویدیوهای ناامیدکننده
▪ درصد موافقت: ۳۸
کیفیت تصاویر فیلمهای ویدیویی تحت اینترنت هر روز بهتر می‏شوند اما کمبود محتویات با کیفیت باعث شده است که کاربران کمتر بتوانند از فیلمهای ویدیویی موردنظرشان بصورت آنلاین استفاده کنند.
برخی شبکه‏ها بخصوص ABC و CBS قرار دادن نمایشهای تلویزیونی خود بر روی اینترنت را آغاز کرده‏اند اما مصرف‏کنندگان هنوز در پیدا کردن برنامه‏های موردعلاقه‏شان با قیمت مناسب دچار مشکل هستند.
در بخش نمایشهای تلویزیونی Apple&#۰۳۹;s iTunes Music Store هر اپیزود یک موسیقی پاپ با قیمت ۱.۹۹ دلار بفروش می‏رسد. اما Rafat Ali کسی که بحث رسانه‏های دیجیتال را از طریق PaidContent.org دنبال می‏کند می‏گوید که همه نمایشها در حال حاضر قابل دسترس نیستند چرا که صاحبان آثار بزرگ (نظیر HBO) نگرانند که ارائه نسخه‏های آنلاین از نمایش‏هایشان، فروش برنامه‏هایشان از طریق تلویزیونهای کابلی را تحت تاثیر قرار دهد.
"من نمی‏توانم بصورت آنلاین آخرین نسخه The Sopranos را خریداری کنم چرا که HBO آنرا بصورت آنلاین ارائه نکرده است. این یک ناامیدی بزرگ برای علاقمندان است." Ali ادامه می‏دهد: "هنوز بسیاری شرکتهای مردد، علاقه‏ای به قرار دادن برنامه‏هایشان بر روی اینترنت ندارند."
۱۰) خستگی از دنیاهای مجازی
▪ درصد موافقت: ۹
با وجود وعده و وعیدهایی که در خصوص دنیاهای مجازی نظیر Second Life است ما بسیار متعجب شدیم که تعداد کمی از خوانندگان ما به این موضوع علاقه نشان می‏دهند. بیش از نیمی از نظردهندگان ما گفته بودند از کیفیت این محیطها بسیار ناراضی هستند و تنها ۲۵ درصد آنها از کیفیت این محیطها ابراز رضایت کرده بودند.
تحلیلگر Yankee Group، Christopher Collins در این خصوص می‏گوید در زمانی که شبکه‏های اجتماعی نظیر MySpace و Facebook رشد سریعی را شاهد هستند بزرگترین دنیای مجازی، یعنی Second Life از سال ۲۰۰۶ تا کنون نرخ رشد کمتری داشته است.
تازه‏واردان دنیاهای مجازی (که اکثراً از طریق وعده‏های رسانه‏ها به این محیطها پیوسته‏اند) اغلب بعد از مدتی این محیطها را ترک می‏کنند. این محیطها دارای واسطهای کاربری قدیمی و خطاهای نرم‏افزاری زیادی هستند. بر اساس آماری که Second Life در ۷ اکتبر ۲۰۰۷ اعلام کرده است این سایت در مجموع ۱۰ میلیون عضو دارد. اما تنها ۱.۳ میلیون (۱۳ درصد) آنها در طول یک ماه قبلش به سایت وارد شده بودند. و از این تعداد، ۳۳۸۰۰۰ نفر در طول هفته پیش از آن به سایت وارد شده بودند.
برای جذب کاربران بیشتر، دنیاهای مجازی ناچار هستند که از واسطهای کاربری جدیدتری استفاده کنند که بسیاری از چیزهای دنیای واقعی را در آن نمایش دهد. آنها شاید بتوانند به این هدف برسند در صورتی که نرم‏افزارهایشان را توسعه و تکنولوژی‏های جدید را بکار گیرند و البته از کاربرانشان نیز درس بگیرند.
اینترنت بهبودیافته؛ اینترنت امروز، شایستگی این عنوان را نخواهد داشت مگر زمانی که صاحبان سایتها و کاربران همه با هم تلاش کنند تا این مشکلات را برطرف سازند تا همه بتوانند از آنچه می‏خواهند بدرستی بهره گیرند.

منبع : میکرو رایانه