چشم انداز سرمایه داری متکی بر کار زندانیان

صنعت زندان در آمریکا، با موفقیت توسعه می یابد. در حدود دو میلیون نفر زندانی، عمدتا، سیاهپوست و اسپانیولی زبان، در بخشهای مختلف صنایع، در ازای مزد ناچیزی کار می کنند. این امر، یک فرصت طلائی برای سرمایه داران است. صاحبان این صنایع، نگران اعتصاب نیستند، به فکر پرداخت بیمه بیکاری، مزد ایام مرخصی و یا بیماری نیستند. همه کارگران آنها، تمام وقت مشغولند، هیچوقت تأخیر و یا غیبت نمی کنند، اگر از مزد ناچیز ٢۵ سنت برای هر ساعت کار خود، اظهار نارضایتی کرده و از ادامه کار امتناع نمایند، فورا به سلولهای خود منتقل خواهند شد.
در حال حاضر دو میلیون نفر در زندانهای دولتی و خصوصی آمریکا بسر می برند. در این زمینه ایالات متحده آمریکا رکوردار جهان است. بنوشته روزنامه نگاران خود آمریکا، تاریخ بشری هیچ دولتی را سراغ ندارد که این همه تبعه خود را زندانی کرده باشد. تعداد بزهکاران این کشور، از تعداد بزهکاران کشور چین که، جمعیت آن پنج برابر جمعیت آمریکاست، نیم میلیون نفر بیشتر است. چرا و از کجا این همه مردم، به پشت میله های زندان می افتند؟
در همه حال، صنعت زندان توسعه می یابد. در تحقیقات و بررسی های اداره کاریابی که، سیستم زندانها را تقلیدی از کار اجباری بردگان و اردوگاههای آلمان نازی، ارزیابی می کـند، گفته می شود: «صاحبان زندانهای خصوصی مجدانه برای پر کردن زندانها، به تحریکات دست می زنند. سهامداران زندانها، از کار و زحمت زندانیان سود می برند و بدین جهت، بخاطر تأمین نیروی کار ارزان، برای صدور احکام محکومیتهای بلند مدت توطئه می کنند. خود این سیستم، خود را تغذیه می کند».
مجتمع صنایع متکی بر کار زندانیان در وال- استریت واقع است و شرکتهای مشهور آمریکائی همچون، موتورولا، مایکراسوفت، آی. بی. ام.، سامراگ و دیگران، سرمایه گذاران آن هستند. آنها با خرسندی به رنگین کمانی که، کار مجانی زندانیان در برابر دیدگانش ظاهر ساخته است، نگاه می کنند. این صنعت چند میلیونی، نمایشگاه های تجاری، کنگره ها، سایتها و کاتالوگهای اینترنتی خاص خود را دارد. مستقلا، آگهی های تجاری می دهد و صاحب شرکتهای طراحی و ساختمانی، صندوقهای سرمایه گذاری، شرکتهای بهره برداری از اماکن مسکونی، تأمین خواروبار و همچنین، نیروهای مسلح حفاظتی و سلولهای مجازات متمردین می باشد. بنا بنوشته «لفت بیزنس اوبزرور»، صنعت زندان آمریکا، صد درصد کلاه خود، فانوسقه و سرنیزه، جلیقه های ضد گلوله، کارتهای شناسائی، پیراهن، شلوار، چادر، کوله پشتی و قمقه مورد نیاز ارتش را تولید می کند. صنایع زندان، توأم با تولید تجهیزات و اونیفورم نظامی، ٩۸ درصد از ابزار و آلات مونتاژکاری، ٤٦ درصد پوششهای های ضد گلوله، ٣٦ درصد لوازم خانگی، ٣۰ درصد گوشی ها، میکروفونها، ضبط صوتها و ٢١درصد میز و صندلی اداری، همچنین، تجهیزات هوانوردی، طبی و غیره را تولید می کنند.
در سایه کار زندانیان، آمریکا بار دیگر به محل سرمایه گذاریها تبدیل شده است که تا چندی پیش سرنوشت محتوم کشورهای جهان سوم بود. مجتمع تولیدی مکزیک واقع در نوار مرزی به تعطیلی کشانده شد و به زندان «سنت کونتین» در کالیفرنیا منتقل گردید. در تکزاس ١۵۰ نفر کارگر را از کار اخراج نمودند و بجای آنها، با زندان «لوکهارد» که هم اکنون کنتور برق تولید می کند، قرارداد بستند. یک عضو مجلس نمایندگان از ایالت اورگان از کمپانی «نایک»(Nike) خواست تا هرچه زودتر مرکز تولیدی خود را از اندونزی به این ایالت منتقل کند، با این توجیه که، در اینجا حمل و پخش کالاهای تولید شده، با استفاده از نیروی کار زندانیان، آسان تر و ارزانتر است.
این است جاده عریض توسعه سرمایه داری و دموکراسی بورژوازی! استفاده از نیروی کار زندانیان، پرسودترین کار است و قدرتمند ترین کشور جهان امپریالیسم، بخاطر استثمار بی مانع، اتباع خود را زندانی می کند. و دولت بورژوازی که خدمتگزار سوداگران است، بخاطر کمترین جرم، مجرمین را به بالاترین مدت محرومیت از آزادی محکوم می کند و از کار آنان تقریبا بطور رایگان استفاده می کند. سرمایه داری با روی آوری به سوی اشکال نوین برده داری و شکل نوین سیستم برده داری تاریخی، به پایان طبیعی خود نزدیک می شود.
سرمایه داری روسیه نیز در این زمینه چشم انداز درخشانی دارد؛ زیرا، روسیه سرمایه داری، از لحاظ تعداد زندانیان، مقام دوم را بعد از آمریکا احراز می کند.

برگردان: ا. م. شیزلی
برگرفته از: سایت حزب کمونیست کارگری روسیه

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه