اثر هورمون های گیاهی بر جوانه زایی مستقیم از جدا کشت های گیاه چغندرقند

در این تحقیق، جهت روشی مناسب برای جوانه زایی مستقیم در چغندر قند (Beta vulgaris L.)، جداکشت های مختلف مورد آزمون آماری قرار گرفتند. بافت های به کار رفته شامل جوانه راسی، محور زیر لپه، دمبرگ لپه ای، دمبرگ برگ، برگ کامل گیاهچه بذری و برگ کامل گیاهچه حاصل از کشت بافت بود. بافت جوانه راسی گیاهچه ۱۰ روزه در ترکیب هورمونی ۲ میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین (BA)، ۰.۵ میلی گرم در لیتر نفتالن استیک اسید (NAA) به همراه ۰.۵ میلی گرم در لیتر تری یدو بنزوئیک اسید (TIBA) منجر به %۶۶ جوانه زایی گردید.
بافت دمبرگ برگ گیاهچه ۲۵ روزه در ترکیب هورمونی ۱ میلی گرم در لیتر BA و ۱ میلی گرم در لیتر NAA ، %۵۵ جوانه زایی داشت. برگ کامل گیاهچه حاصل از کشت جوانه راسی نیز در ترکیب ۱ میلی گرم در لیتر BA و ۱ میلی گرم در لیتر NAA بالاترین میزان جوانه را تولید نمود. در بین جداکشت ها، محور زیر لپه، دمبرگ لپه ای و برگ کامل گیاهچه بذری در ترکیبات هورمونی مورد آزمایش جوانه زایی نداشتند. ازاین آزمون ها نتیجه گرفته شد که جوانه راسی، دمبرگ برگ و سپس برگ گیاهچه حاصل از کشت بافت در محیط کشت دارای غلظت مناسب NAA, BA و TIBA می تواند منجر به تولید بالایی از جوانه های رویشی شود. بنابراین به نظر می رسد جداکشت های فوق برای جوانه زایی مستقیم مفید بوده و بتوان از آنها برای پایه گذاری روش های انتقال ژن به گیاه چغندر قند استفاده نمود.

پیمان نوروزی
محمدعلی ملبوبی
بهمن یزدی صمدی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی