جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا


ترافیک تهران، کلاف سردرگم


ترافیک تهران، کلاف سردرگم
برخی می گویند شهر تهران در حال انفجار است . ترافیک آزاردهنده ای که در تمام سطح شهر گسترده شده و شیوه رانندگی اعجاب آوری که مشابه آن کمتر دیده می شود، نمادی از شهر تهران به حساب می آید و اولین چیزی است که نظر هر تازه واردی را جلب می کند.
در شلوغترین خیابان پایتخت وقتی همه پشت راه بندان گیر افتاده اند، یک مرتبه راننده ای به طرف دیگر خیابان می پیچد و پیش از آنکه با اتوبوسی که به سرعت از رو به رو می آید برخورد کند، دوباره به مسیر اصلی بر می گردد.
همین راننده وقتی از تقاطعی که قرار بوده از آن بگذرد، رد می شود، دنده عقب بر می گردد، در حالی که ماشین های پشت سر با سرعت زیاد به طرفش می آیند.
تفاوت چراغ قرمز و سبز تنها در رنگ آن است و برای بسیاری از رانندگان مفهومی ندارد و بدون توجه به آن، به دو سمت خیابان نگاهی می اندازند و اگر پلیسی آن نزدیکی نباشد، یک باره پا بر گاز گذاشته و از تقاطع رد می شوند با این توجیه که هیچ ماشینی از رو به رو نمی آید برای چه منتظر بمانم.
بسیاری از رانندگان سعی می کنند طرف مقابل خود را بترسانند و با سرعتی باور نکردنی به سمتش می رانند بلکه طرف مقابل کوتاه بیاید و در گوشه ای از خیابان نگهدارد و آنها به سلامت از کنارش بگذرند.
در این جنگ و گریز همیشه کار به خوشی تمام نمی شود و بی احتیاطی کار دست راننده ها می دهد و در کمتر از چند ثانیه با ماشینی که با سرعت به طرفشان می آید، شاخ به شاخ می شوند.
● بی احتیاطی رانندگان
در شهر تهران نمونه هایی بسیاری از بی احتیاطی رانندگان را هر چند صد متر می توان دید، در خیابانی که برای دو خودرو خط کشی شده گاه پنج خودرو کنار هم قرار می گیرند و چنان سپر به سپر هم حرکت می کنند که به محض متوقف شدن یکی، به شدت به هم برخورد می کنند.
هیچکس حاضر نیست حتی برای لحظه ای صبر کند و اجازه بدهد بقیه از او جلو بزنند حتی اگر از لحاظ قانونی حق با راننده مقابل باشد.
در مواقع کم ترافیک نیز اگر ماموران پلیس در میدان ها، چهار راهها و کنار گذر خیابان ها نباشند باز هم رانندگان تهرانی که حاضر نیستند به همدیگر راه بدهند، به سرعت کلاف سردرگمی به وجود می آورند.
دعواهای خیابانی میان رانندگان خودروها طبیعی است. گاهی اوقات دو راننده بعد از تصادف به جان هم می افتند و هر کس اولین وسیله ای که به دستش می رسد به طرف دیگری پرتاپ می کند.
بارها دیده شده که رانندگان با قفل فرمان یا زنجیری که فرمان را با آن قفل می کنند همدیگر را دنبال می کنند و برای هم شاخ و شانه می کشند.
ترافیک موضوع هر روزه تهرانی ها است و در شهری که پیاده ها هم مثل سواره ها عجله دارند و به سرعت از هم سبقت می گیرند دیدن این صحنه ها امری عادی است به خصوص وقتی که برف و باران بیاید یا تعطیلاتی در پیش باشد.
تهران در ایام تعطیلات نوروز کم ترافیک ترین روزهای سال را می گذراند و برخی از تهرانی ها ترجیح می دهند این مدت را شهر تهران بمانند و چهره واقعی شهر را تماشا کنند.
اما برخی می گویند شهر تهران در حال انفجار است و نمی توان فقط به این زیبایی چند روزه دلخوش بود و تمام سال را با ترافیک اعصاب خرد کن و آلودگی کشنده هوا سپری کرد.
● ضعف حمل و نقل عمومی
حدود نیمی از شش میلیون خودرو کشور در تهران تردد می کنند و با آنکه شبکه بزرگراهی گسترده شهر را پوشش می دهد، اما در بسیاری مواقع در همین بزرگراه ها راه بندان هایی ایجاد می شود که ساعت ها طول می کشد گره آن باز شود.
ایسنا خبرگزاری دانشجویان ایران به نقل از سردار محسن انصاری معاون راهنمایی و رانندگی نیروی انتظامی نوشته است: "روزانه هزار و صد و پنجاه و پنج خودرو وارد تهران شده است که با احتساب ۴۹ متر مربع سطح برای تردد هر خودرو، تهران نیازمند ۱۵۰ میلیون متر مربع سطح سواره رو است در حالی که فعلا تنها ۵۰ میلیون متر مربع سطح سواره رو وجود دارد.
مشکل شهری مثل تهران و اکثر شهرهای بزرگ ایران، ضعف سیستم حمل و نقل عمومی، نظیر مترو، اتوبوس و تاکسی است و برای همین بیشتر مردم ترجیح می دهند از وسیله نقلیه شخصی استفاده کنند.
متروی تهران ۶۵ کیلومتر طول دارد و تنها گنجایش نزدیک به ۸۰۰ هزار نفر را در روز دارد در حالی که بیش از ۱۲ میلیون سفر درون شهری در تهران انجام می شود.
بیش از۵۵۰۰ اتوبوس و ۵۰ هزار تاکسی و حدود ۸۰ هزار مسافر کش شخصی حمل و نقل تهران را بر عهده دارند اما توان پاسخگویی به این حجم از مسافر را ندارند.
این وضعیت متخص شهر تهران نیست. حمل و نقل جاده ای، ریلی و هوایی به شدت از کمبود امکانات رنج می برد و جاده های کشور نیز به شدت ناامن است به طوری که برخی رانندگان به طعنه می گویند باید مواظب باشیم که به کسی نزنیم اما هیچ معلوم نیست که دیگران به ما نزنند.
● خسارات جاده ای
آمار تصادفات به رقم باور نکردنی ۴۰۰ هزار در سال رسیده و تعداد کشته ها نیز از مرز ۲۴ هزار نفر در سال فراتر رفته است.
به کارگیری نیروهای جدید، شناسایی مسیرهای پرخطر، همکاری و هماهنگی با سازمان هایی دیگر نظیر وزارت راه، هلال احمر و اوژانس از جمله برنامه های مقابله با این جنگ جاده ای اعلام شده است.
حجم خسارات تصادفات جاده ای حدود چهار هزار میلیارد تومان برآورد می شود که ۵/۳ درصد تولید ناخالص ملی ایران است.
در عین حال، تولید خودرو در ایران در یازده ماه اول سال به رقم بی سابقه ۸۲۰ هزار دستگاه رسیده و پیش بینی شده این رقم به حدود ۹۰۰ هزار دستگاه برسد.
به نظر می رسد تا به حال برنامه های پلیس، وزارت راه و سازمان ترافیک که زیر نظر شهرداری فعالیت می کند به بن بست خورده و افزایش سختگیری ها و جریمه های رانندگی، ساخت جاده ها و راه های جدید و اصلاح هندسی معابر کمک چندانی به وضع موجود نکرده است.
بنابراین اگر تولید خودرو به همین روال ادامه یابد، برنامه های ویژه برای توسعه شبکه های بزرگراهی و جاده ای در دستور کار قرار نگیرد و توجه کافی به سیستم حمل و نقل عمومی نشود، معلوم نیست ترافیک شهری چه سرنوشتی پیدا می کنند و چندین هزار نفر جان خود را در تصادفات رانندگی از دست خواهند داد؟
کاوه امیدوار


همچنین مشاهده کنید