چرا سرپرست؟

احکامی که وزیر نفت در چند هفته گذشته امضا کرد، حکایت از تغییراتی دارد که غلا‌محسین نوذری اندیشه اجرای آن را در سطح وزارتخانه دارد. تغییراتی که همگی ـ حداقل روی کاغذ ـ مثبت می‌نماید. ارتقای مدیران با سابقه و در عین حال جوان که رزومه درخشانی هم همراه دارند، در کنار گماردن معاونان باتجربه سابق در مقام مشاور، نشانه‌های زیبایی است. چه اگر صدور حکم مشاور برای نعمت زاده و نعمت زاده‌ها، با هدف خروج آنها از دایره تصمیم گیران نباشد، ثمرات خوشی برای کشور خواهد داشت.... شاید که به این شکل، تشکیل اتاق‌های فکر و استفاده از مشاوره مشاوران، رفته رفته نهادینه شود تا تجربه مدیران سابق به جای استفاده در بخش خصوصی در بدنه دولت باقی بماند.
انتصابات وزیر نفت اما در دو مورد تامل برانگیز بود. گماردن عزیزالله رمضانی در سمت سرپرست شرکت ملی گاز و سیدنورالدین شهنازی زاده در مقام سرپرست شرکت ملی پالا‌یش و پخش فرآورده‌های نفتی از این دسته است. گذشته از اینکه رمضانی و شهنازی زاده، نام آشناهای شرکت‌هایی هستند که چند وقتی است سرپرستی شان را عهده دار شده اند، بی تردید سمت موقت <سرپرست> آن هم در حالی که یک ماه هم از نیمه دوم سال که موسم پرکاری این دو معاونت است می‌گذرد، خواهد کاست. ‌
بهترین مصداق در این باره، انتصاب مدیرکل روابط عمومی وزارت نفت است. <محسن آقاجانی> استخوان خرد کرده روابط عمومی نفت، کارنامه خوبی در سمت <سرپرست اداره کل روابط عمومی وزارت نفت> داشت. با این حال اما وزیر نفت، مدیریت اجرایی نمایشگاه چهاردهم را به رغم تجربه موفق فستیوال سیزدهم به او نداد. این در حالی است که به محض سپردن سکان مدیریت روابط عمومی وزارت نفت به سیدضیاءالدین نورالدینی، دبیری نمایشگاه چهاردهم را هم به او سپرد. این اقدام وزیر نفت، داعیه مطرح شده در بند فوق را تقویت می‌کند. چه طبیعی است که این همه اختیارات به <سرپرست> تعلق نمی‌گیرد و تا وقتی که <مدیر> جانشین <سرپرست> نشود، بر اساس قوانین نوشته و نانوشته، تنها گذران امور می‌شود.
در این میان توجه به چند نکته ضروری می‌نماید:
۱) شرکت‌های ملی گاز و پالا‌یش و پخش، روزهای حساس و سرنوشت سازی را پیش رو دارند که اختیارات محدود سرپرست برای گذراندن بدون مشکل آن به این راحتی‌ها ممکن نیست.
۲) سیدنورالدین شهنازی زاده، تجربه مدیریت در عالی ترین رده پالا‌یشگاه‌های اصفهان و بندرعباس را دارد و افزون بر آن، بیش از ۱۸ ماه را هم مدیرعامل شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی بوده است. به بیان دیگر او هم با <پالا‌یش> آشناست و هم <پخش> را مدیریت کرده است. پس او اگر در بدبینانه ترین حالت هم بهترین گزینه برای جانشینی نعمت زاده نباشد، بی تردید از بهترین گزینه‌ها است. با این حساب این که چرا وزیر نفت خاصه در شرایط کنونی که سرما الساعه از راه می‌رسد در انتصاب او به عنوان معاون خود تردید نموده و سمتی بیش از <سرپرست> برای او صادر نکرده، محل تامل است.
۳) شهنازی زاده در آخرین مصاحبه مطبوعاتی خود، از مشارکت خارجی‌ها در ساخت پمپ بنزین‌های پایتخت خبر داده بود. مدیرعاملی پالا‌یش و پخش، جایگاه مناسبی برای دنبال کردن این برنامه‌ها است. ‌
۴) زمستان سال گذشته به رغم سرمای شدید و بی سابقه ای که موجب تعطیلی برخی روزها هم شد، عملکرد مجموعه ای که شهنازی زاده مدیرش بود، چنان درخشان بود که وزیر نفت و اغلب استانداران را به تحسین و تمجید واداشت. ‌
۵) در خصوص رمضانی هم حدیث مشابهی وجود دارد. سابقه درخشان، تجربه همکاری با مدیرانی چون محمدنژاد، ملا‌کی، کسایی زاده و مواردی از این دست آیا برای مدیرعامل شدن کافی نیست؟ خاصه اینکه عزیزالله رمضانی با صدور حکم رئیس روابط عمومی خود و نیز برگزاری نخستین نشست مطبوعاتی خود، نشان داد که انگیزه زیادی برای خوش درخشیدن در سمت مدیرعامل شرکت ملی گاز دارد.
در پایان تاکید می‌کنیم که عزل و نصب‌ها در وزارت نفت در حیطه اختیارات <وزیر> است اما با توجه به اینکه اعتقاد نگارنده درمورد احکام صادر شده، همسو با مهندس نوذری است، این پرسش مطرح می‌شود که با در نظر گرفتن مواردی که برشمرده شد، آیا بازهم نیازی به تردید و تشکیک در تبدیل حکم نامبردگان از <سرپرست> به <مدیرعامل> وجود دارد؟

رضا لیاقت ورز

منبع : روزنامه سیاست روز