حذف مرادی چه کسی را آزرده کرد؟

۱) مسعود مرادی از حضور در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی بازماند. داوری که سالها و به شکلی سنتی لقب بهترین داور فوتبال ایران را از آن خود کرده بود، مثل دوره قبلی جام جهانی در آلمان، از این تورنمنت نیز کنار گذاشته شد تا همچنان در حسرت سوت زدن در این مسابقات جهانی باقی بماند.
۲) به عنوان یک ایرانی واکنش ما نسبت به این ناکامی چه باید باشد؟ از نقطه نظر منطقی تداوم محروم ماندن فوتبال کشورمان از داوری در جام جهانی آزار دهنده است، اما از لحاظ غریزی، ماجرای طرف حساب شدن با مسعود مرادی حکایت دیگری دارد.
در این سالها و به ویژه بعد از معرفی نامبرده به عنوان بهترین قاضی فوتبال در آسیا، هواداران فوتبال کشورمان با مرد خودخواهی روبرو شده اند که در مهمترین مقاطع، بدترین اشتباهها را کرده، اما همیشه از موضع طلبکار و حق به جانب با دیگران برخورد کرده است.
۳) چه کسی غیر از مسعود مرادی می توانست در استادیوم ثامن مشهد آن فاجعه تاریخی را به بار بیاورد.
وقتی در فینال جام حذفی بعد از اتمام لیگ چهارم حرفه ای، جناب آقای مرادی دو گل کاملاً صحیح ابومسلم را به فاصله ۵ دقیقه مردود اعلام کرد و البته با صحه گذاشتن بر گل مردود صباباتری، عملاً جام را از میزبان گرفته و در چمدان میهمان تعبیه کرد، هیچکس نمی توانست گمان ببرد که او با لجبازیهایش منکر اشتباههای آشکار خود شود، اما این اتفاق رخ داد.
قضیه وقتی جالبتر می شود که بدانیم در بازی برگشت نیمه نهایی همین جام حذفی نیز در مصاف صباباتری با استقلال اهواز از خطای وحشیانه روبرت مارکوسی صرف نظر کرده بود تا همین بازیکن با باقی ماندن در زمین، دو گل به ثمر برساند و صبا راهی فینال شود!
مسعود مرادی اما، نه تنها طریق اعتراف به خطا و کوشش برای اصلاح و پیشرفت را در پیش نگرفت، بلکه همچنان به مواضع خود استوار ماند تا همچنان به تغییر مسیر حقیقی فوتبال کشورمان مشغول باشد!
۴) اشکال بزرگ درست از جایی پیدا می شد که دفاعیات کمیته داوران از مرادی و باقی ماندن تصویر او به عنوان بهترین داور فوتبال ایران، این قاضی را همچنان بر شاهراه بهترین بازیهای فوتبال این مملکت مستقر می کرد و او مدام به اشتباههایش ادامه می داد.
شاید اگر خطاهای پیشین مرادی با رفتار سزاوارانه تری روبرو می شد، او فرصت تکرار آنها در بازیهای مهمتر بعدی را نمی یافت. با این حال همچنان به مرادی اعتماد شد و او به سبک خودش ورق فینال جام حذفی دیگری را برگرداند تا به جای پرسپولیس، این سپاهان باشد که جام را از آن خود کند. خطای مدافعان طلایی پوش در دقیقه ۱۱۸ روی احسان خرسندی حتی از تهران هم قابل رؤیت بود(!) اما مسعودخان آن را از دو قدمی تشخیص نداد!
۵) اشتباههای مرادی به شماره درنمی آید؛ چه اینکه وی به دلیل این قسم سهل انگاریها جام جهانی قبلی را از دست داد و از جام ملتهای آسیا نیز اخراج شد.
با این همه آنچه آزار دهنده تر از هر چیز دیگری می نمود، رو راست نبودن مرادی با مردم و نیز اصرار او بر تأیید همیشگی عملکردش بوده است. آخرین بار، اتفاقهای بازی پرسپولیس- مس چنین حالتی را پیش آورد. جایی که مرادی به جای پذیرش اشتباه خود، قول گرفتن تأییدیه کتبی از فیفا را داد، اما در نهایت به نقل قول شفاهی از رئیس کمیته داوران نروژ (!) بسنده کرد.
۶) خبر حذف نام مرادی از فهرست داوران جام جهانی، چندان که باید کسی را آزرده نکرد، اما باید به مردم حق داد. مسعودخان که دم از خداحافظی همیشگی با مستطیل سبز می زد، پنهانی در تستهای فیفا شرکت کرد و حالا خبر حذفش می آید.
مردی که با آن همه اشتباه، این اندازه به ضمیر «اول شخص مفرد» علاقه مند است، چه بهتر که در همین ایران خودمان مشغول باشد و آبروی فوتبال این مرز و بوم را در خارج از کشور بیش از این مخدوش نکند!
تنها سؤال ما در حال حاضر این است که مرادی که از دست ما مدام به فیفا پناه می برد، حالا از دست فیفا به کجا عارض خواهد شد؟ !

بهروش

منبع : روزنامه قدس