اوبامای بسیار سیاه، بسیار سفید

● مسائل نژادی و انتخابات آمریکا
موفقیت باراک اوباما در مبارزات انتخاباتی‌اش نشان می‌دهد تا چه حد آمریکا از مساله‌ نژادی عصر جیم کرا- دورانی که قانون، جداسازی و ستم و تعدی به سیاه‌پوستان را اجازه می‌داد- فاصله گرفته است. ‌ نامزد دموکرات‌ها هنوز به ریاست‌جمهوری انتخاب نشده است ولی ۴ دهه پس از اینکه با تصویب قانون مدنی جدید، باقی‌مانده قوانین نژادپرستانه آن عصر دور انداخته شد، یک سیاه‌پوست دورگه خود را در آستانه ورود به بالاترین مقام، نه‌تنها در ایالات متحده که احتمالا در سراسر جهان می‌بیند. جدیدترین نظرسنجی‌های اینترنتی اینترنآنچه این نظرسنجی‌ها آشکار نمی‌کنند این است که چگونه می‌تواند نژاد اوباما، نقشی در کشور‌هایی که نژاد نه در سیاست‌شان مطرح است و نه تعیین‌کننده روند سیاسی آنها است، ایفا کند ولی با این وجود آیا ملت‌هایی که در حال حاضر نامزدی اوباما را مورد ستایش قرار می‌دهند، خود به افرادی نظیر او برای ریاست‌جمهوری رای خواهند داد؟ ‌ در آمریکا تنها در آخرین مراحل مبارزات انتخاباتی موضوع نژادی در گفت‌وگو‌ها وارد شده است. این موضوع در تمام دنیای پیشرفته چندنژادی به مساله پردردسری تبدیل شده است. نیمه ممتاز جامعه می‌خواهند باور کنند که شبح نژادپرستی‌های گذشته به طور معجزه‌آسایی در جهان مدرن به وسیله ارزش‌های ترقی‌خواهانه و مساوات‌طلبانه مغلوب شده‌اند. صحبت درباره گذشته به خاطر همه کس می‌آورد که نژادپرستی با اینکه ظاهرا مدفون شده ولی هنوز آنقدر‌ها به عمق نرفته است. ‌
در جنبش ضدنژادی آفریقای جنوبی در دهه ۱۹۸۰ که مردم از چهار گوشه جهان رهبران نژادپرست آفریقای جنوبی را نکوهش می‌کردند، بلندترین اعتراض‌ها و صدا‌ها از خود بریتانیا به گوش می‌رسید ولی اکنون که آفریقای جنوبی دارای دموکراسی ۱۴ ساله‌ای است و دارای نژاد‌های مختلف و چندین حزب و با اینکه نمی‌توان گفت مسالمت کامل را تجربه می‌کند، آیا بریتانیا می‌تواند ادعا کند با وجود صد‌ها سال اختلاط نژادی، پیشرفت آفریقای جنوبی را در این موضوع داشته است؟ ‌ ‌ امروز در بریتانیا ۱۰ درصد جمعیت را غیربریتانیایی‌ها تشکیل می‌دهند که در واقع باید ۵۰ تا ۶۰ عضو در مجلس نمایندگان این کشور داشته باشند ولی در حال حاضر تنها ۱۵ نفر از آنها عضو مجلس‌اند و هیچ یک در کابینه شرکت ندارند و این ۱۰، ۱۵ نفر را هم رای‌دهندگان سیاه‌پوست و آسیایی‌ها به مجلس فرستاده‌اند؛ با این همه تاثیر اوباما از هم‌اکنون هم قابل لمس است. ‌ یکی از سازمان‌هایی که در بریتانیا به کاستی‌های دموکراتیک سیاهان توجه دارد <عملکرد آرای سیاه‌پوستان> نام دارد. رهبر این سازمان، سیمون ودلی در مورد آنچه <نسل باراک اوباما> می‌نامد هیجان خود را شرح داده است؛ نسلی که از نظر او اکنون از سایه بیرون آمده و به رقابت برای موفقیت اوباما برخاسته است. او می‌گوید در سیاستگذاری بریتانیا هم سیاهان با استعدادی وجود دارند که دارای شخصیت‌های بسیار قوی هستند؛ آنچه ما نیاز داریم امید تهورآمیز اوباما است. ‌ این احتمال در آینده نزدیک اتفاق نخواهد افتاد و بریتانیا هم در این امر تنها نیست.
در فرانسه، کشوری با اقلیتی چندمیلیونی که بیشتر آنها از مستعمرات سابق فرانسه هستند، حتی یک اقلیت یک نفری از یک حوزه انتخاباتی در میان ۵۷۷ عضو مجمع ملی وجود ندارد. ناآرامی و شورش در میان این اقلیت واقعیتی نفاق‌افکنانه است. در سراسر اروپا سیاست‌های مهاجرتی سختگیرانه‌تر می‌شوند. به مهاجران برچسب خارجی می‌زنند و هویت ملی تشویق می‌شود. ‌ جهان را می‌توان بخشید به خاطر شگفت‌زدگی‌اش از اینکه یک سیاه‌پوست در آمریکا در آستانه مقامی بزرگ و خطیر قرار گرفته است. آمریکاییان احتمالا از این امر احساس غرور می‌کنند ولی این هم هست که آنها پیش از این هم دو وزیر خارجه سیاه‌پوست داشته‌اند که یکی از آنها زن بوده است؛ کاندولیزا رایس. آنها طی این سال‌ها برای چنین موضوعی آماده شده‌اند. همچنین ناظر بوده‌اند که اوباما زنی را شکست داده است که می‌توانست اولین رئیس‌جمهور زن آمریکا بشود. ‌ این انتخابات تاکنون یک الگو بوده و بسیار تاثیرگذار است. آیا بریتانیا جرات خواهد کرد یا می‌تواند تا این حد جسور باشد؟ در مورد یک زن بله، ولی یک زن یا یک مرد رنگین‌پوست؟ فعلا نه. آیا این امر به این مفهوم است که تنها آمریکا با افراطی‌گری‌های حساس مشکلی ندارد؟ اوباما این رویای آمریکایی را اثبات کرده است که همه می‌توانند به بالاترین درجه موفقیت برسند. او برای موقعیت مساوی برای سفید و سیاه مبارزه کرده و تا هم‌اکنون نیز موفق بوده است. ولی تاریخ نشان داده که سه‌شنبه آینده بسیاری از مردم آرای خود را نه بر مبنای شایستگی فردی یا برنامه مبارزاتی کاندیدا‌ها بلکه به خاطر احساس درونی خود به صندوق‌ها می‌ریزند. ‌ و احساس درونی رای‌دهندگان آمریکایی هنوز هم ممکن است نشان بدهد که باراک اوباما صرفا بسیار سیاه است برای خیلی از سفیدپوست‌ها و بسیار سفید است برای خیلی از سیاه‌پوستان.

جاناتان ‌هال
ترجمه: پوراندخت مجلسی
منبع: رویاهای مشترک

منبع : روزنامه اعتماد ملی