انتخابات و رسالت دانشگاه

با نزدیک شدن به حال و هوای انتخابات ریاست جمهوری دهم بار دیگر زمزمه‌های آلوده‌ای به گوش ‏می رسد که سعی در ایجاد فضای هرج و مرج و آشفتگی در جو سیاسی کشور را دارد و از هم اکنون می توان حرکت طلایه داران و سرسپردگان آگاه و ناآگاه این حرکت نامیمون را در ‏فضای سیاسی دانشگاه رصد کرد. ‏
در این بین می توان نخستین گزینه در دفع توطئه را، آگاهی کامل تشکل‌های دانشجویی از ترفند ‏جدید این دست‌های ناپاک و آلوده دانست. ‏
اما متاسفانه تعداد محدودی از گروه های افراطی که در گذشته نیز کانون انتشار شبهه علیه اصل نظام ‏اسلامی و ارکان مهم آن مانند شورای نگهبان و مجلس خبرگان رهبری بوده اند، دگر باره نیز همگام ‏و همصدا با شبکه های جاسوسی و رادیوهای بیگانه فعالیت‌های مرموز خود را آغاز کرده و فضای ‏سیاسی دانشگاه‌ها را مسموم می کنند. ‏
اما در این بین چند نکته مهم قابل تامل است:‏
ـ ابتدا اینکه برخلاف روال سال‌های گذشته، این گروه‌ها اقدام به تغییر تاکتیک کرده تا کانون دسیسه و ‏اغتشاش را در بیرون پایتخت و در چندین نقطه برنامه ریزی شده بنا نهاده و با مکانیزم از پیش تعیین ‏شده و خاصی، با نزدیک شدن به زمان انتخابات این کانون التهاب را به فضای سیاسی پایتخت نزدیک ‏کرده و در یک زمان و مکان متمرکز کنند. ‏
این تغییر رویه برپایه کاهش میزان حساسیت‌های مستقیم به این نوع تحرکات و ایجاد نوعی آرامش ‏قبل از توفان در حال اجرا است.‏
نکته مهم و در خور توجه دوم اینکه این بار رویکرد این نوع تشکل‌ها و گروه های ‏سیاسی افراطی در مواجه با مسائل سیاسی نظام کمی تغییر یافته، به طوری که به جای دست گذاشتن ‏روی نقاط حساس و مهم نظام، به جهت مخفی ماندن نقطه آغاز این نوع تحرکات، با طرح ‏مسائلی از قبیل مسائل صنفی دانشجویان همچون کمبود فضای خوابگاهی، محدودیت امکانات ‏رفاهی، آینده شغلی و عدم تجدید قرارداد بعضی از اساتید حق التدریس که امری عادی در مجموعه ‏آموزش عالی کشور قلمداد می شود را بهانه تحصنات، اغتشاشات و پخش انواع شب نامه‌های محرک ‏صنفی دانشجویان قرار داده اند که البته به نظر می رسد این پروژه در سطحی وسیع تر و با مکانیزمی ‏پیچیده در ماه‌های پیش رو تا انتخابات آتی در مورد سایر اقشار نیز در حال برنامه ریزی و زمینه ‏سازی است. ‏
علت روی آوردن این اقلیت منزوی در دانشگاه ها به مسائل صنفی، ظاهر غیرسیاسی این دست از ‏مسائل و اجماع اکثریت دانشجویان در مورد اصل و محتوای این مسائل است، البته با گذشت زمان به این نوع تحرکات رنگ و بوی سیاسی خواهند بخشید تا از بستر بوجود آمده ‏بهره برداری سیاسی لازم را در نیل به اهداف نامشروع خود بکنند. ‏
چنین فضایی، بیداری و بصیرت دانشجویان آگاه و روشن فکر را می طلبد، تا با هوشیاری و تیزبینی ‏این توطئه را در فضای دانشگاه خنثی، و چشم امید بدخواهان به فضل الهی نا امید و کور شود.‏
و اما آرمان این گروه های تندروی افراطی را می توان رسیدن به مدینه فاضله‌ای منطبق با ‏استانداردهای فرهنگی لیبرال دموکراسی غرب دانست که گاهی آن را به طور اجمال و بدون توجه به ‏محتوای واقعی آن در کلماتی همچون آزادی، دموکراسی و حقوق زن خلاصه می کنند. ‏
ـ آیا آزادی در دایرة المعارف این جریانات تبدیل شدن دانشگاه اسلامی به محیطی لائیک و سکولار ‏و در اختیار بیگانه است؟
ـ آیا آزادی مبدل شدن محیط مقدس دانشگاه به کلوپ احزاب و تبدیل تشکل‌های پویا، آزاد و عدالت ‏خواه دانشجویی به شاخه احزاب است؟ ‏
فرآیندی که به وضوح در سال‌های ۷۶ تا ۸۰ به وقوع پیوست، نقطه تاریکی در کارنامه برخی از ‏تشکل‌های فعال دانشجویی به شمار می رود. ‏
تحولی که سرانجام آن سوق دادن فضای دانشگاه‌ها و آموزش عالی کشور به کام امواج سهمگین ‏سیاسی ناهنجار بود. ‏
در دولت اول اصلاحات این مسئله به امری عادی مبدل شد، دانشگاه ها عرصه یک تازی چند تشکل و ‏گروه مدافع نظرات دولت گردید و به اسم آزادی قلب تپنده آزادی و عدالت خواهی محصور در ‏اندیشه های حزبی و جناحی شد. ‏
و اما گلایه‌ای به این نوع از جریانات فکری و تشکل‌های دانشجویی همسو:
ـ عزت و سربلندی ما را ‏عده‌ای سست، عنصر به حراج می گذاشتند و برخی آقایان اصلاح طلب آشکارا و پنهان عزت ما را ‏معامله می کردند، آن زمان که «مرگ بر آمریکا» را شعاری متحجرانه تلقی می کردند و دم از عادی ‏سازی و روابط دوستانه با شیطان بزرگ می زدند. ‏
حال چگونه است که به تاراج برندگان بیت المال و آنان که آشکارا در خانه ملت از دریافت رشوه ‏های چند صد میلیونی ابایی نداشتند، دلسوز حساب ذخیره ارزی و جیب خالی مردم شده اند!!!‏
سفرهای استانی دولت را طراحی بچه گانه وانمود کرده و هر از گاهی به باد مسخره و انتقاد شدید ‏می گیرند. ‏
آیا دولت مردان سازندگی و اصلاحات پایشان به این مناطق محروم و نیازمند عمران و آبادانی ‏رسیده بود؟!‏
آنان که در پاسخ به پرسش خبرنگاران در مورد قیمت خودرو دولتی در اختیارشان، هلی کوپتر را در ‏شان ایاب و ذهاب خود می دانستند، حال خود را داعیه دار خزانه داری بیت المال می دانند!!
و آنان که مروج سیاست سرمایه داری و عبور از قشر آسیب پذیر برای پیشرفت سریع سیاست‌های ‏اقتصادی بودند، حال از بالا و پایین شدن چند درصدی نرخ تورم گریبان چاک داده و بر طبل عدالت ‏اقتصادی می کوبند. ‏
آیا جز این است که طرح تحول اقتصادی و هدفمند کردن یارانه‌ها و اجرای صحیح این دست از لوایح ‏به ترمیم زیرساخت‌های اقتصادی کشور خواهد انجامید و دست‌های آلوده و ناپاک برخی را از منابع ‏ملی و بیت المال کوتاه خواهد ساخت. ‏
در عین حال به تایید اکثر مفسران سیاسی اجرای این دست از برنامه ها آیا فقط دولت اسلامگرای ‏متعهد و پایبند به اصول انقلاب و آرمان های امام باید مورد هجمه های سنگین و گسترده، آن هم به ‏دلایل واهی و موهوم قرار گیرد. ‏
ـ آیا برخی از وزرای کابینه در دولت اول و دوم اصلاحات آشکارا به مواجه با مصالح و سیاست‌های ‏کلی نظام نپرداختند؟ و عده ای از آنها طرح عبور از خطوط قرمز نظام را در سر نمی پروراندند؟
ـ آیا بارها اخبار مذاکرات پشت پرده اصحاب دولت و مجلس اصلاحات با بیگانگان و دشمنان قسم ‏خورده نظام انتشار نیافت؟
ـ آیا در آخرین روزهای فعالیت مجلس ششم طرح سه فوریتی جهت تعلیق ‏غنی سازی اورانیوم در صحن مجلس مطرح نشد؟
ـ آیا طرح پیوستن به کنوانسیون زنان ملل متحد که مجلس اصلاحات مسرانه بر تصویب آن پای می ‏فشرد، مغایر با موازین شرع مقدس اسلام و عرف جامعه ایرانی نبود؟‏
هنوز تلخی بلند شدن پلاکاردهای لاتین در خانه ملت، به دست نمایندگان اصلاح طلب در کام ملت ‏آزاده و عزت مدارمان احساس می شود.
ـ آیا پرونده عظیم سهمیه بندی سوخت روی میز چهار دوره ‏ریاست جمهوری خاک نخورد و سرمایه ملی به هدر نرفت؟
با این تفاسیر کجا بودند فریادهای آزادی خواه و عدالت طلب که در این برهه دولت نهم را به باد ‏شدیدترین انتقادات بی مبنا گرفته و دائماً قلم به دست مشغول نقد غیرمنصفانه دولت هستند. ‏
آن زمان که ننگ ذلت را در خانه ملت برخی نمایندگان مهر می کردند و بر پشتیبانی ملت می ‏کوبیدند، توسط دولت در بین برخی اقشار و صنوف به ایجاد نارضایتی مقطعی و حتی به ریزش ‏ارای انتخابات دولت در انتخابات آتی خواهد انجامید. ‏
با این اوصاف و باتوجه به خط مشی دولت در عدم ورود به بازی‌های سیاسی و فضای تشنج آفرین و ‏در پیش گرفتن سیاست خویشتن داری و مدارا توصیه می شود دست از شرارت و شایعه پراکنی و ‏دروغ پراکنی و مواجه با نظام بردارید؛ زیرا توده ملت و به خصوص قشر فرهیخته دانشگاهی کشور ‏زیرک تر از آن است که تن به این دسیسه شوم دهد و به فضل الهی با سربلندی و آبرومندانه از این ‏برهه حساس زمانی نیز خواهد گذاشت و روسیاهی بر چهره منافقین دورو و ساده لوحان بی منطق و ‏نقادان به انصاف خواهد ماند.

محمد صالح رفیعی؛ دانشجوی مهندسی عمران دانشگاه مشهد

منبع : شبکه خبر دانشجو