آمنوره ثانویه به دنبال شیمی درمانی در سرطان پستان بیمارستان قائم (عج) و امید

● مقدمه:
هدف از این مطالعه بررسی آمنوره ثانویه به دنبال شیمی درمانی در مبتلایان به سرطان پستان و ارتباط آن با نوع و تعداد دوره های شیمی درمانی می باشد.
● روش کار:
این مطالعه توصیفی و مقطعی از سال ۸۴-۱۳۷۶ به مدت ۸ سال در بخش سرطان بیمارستان های قائم و امید دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. ۱۲۰ بیمار مبتلا به سرطان پستان که در سنین قبل از یائسگی بودند و وضعیت عادت ماهیانه آنها در پرونده ها در طول مدت درمان و پیگیری بیمار ثبت شده بود و هیچ کدام تاموکسی فن مصرف نمی کردند انتخاب شدند و به سه گروه تقسیم شدند گروه اول تحت درمان CMF (سیکلوفسفاماید، متوتروکسات، فلوتوراسیل) بودند، گروه دوم رژیم CAF (سیکلوفسفاماید، آدریامایسین، فلوتوراسیل) دریافت کردند و گروه سوم از رژیم AC (آدریامایسین و سیکلوفسفاید) استفاده کردند. متغیرهای مختلف از جمله وضعیت عادت ماهیانه قبل و بعد از شیمی درمانی، شیوع آمنوره و ارتباط آمنوره با نوع ترکیب شیمی درمانی و تعداد دوره های شیمی درمانی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و بررسی آماری با استفاده از تست کای و تی دانشجویی و آنالیز واریانس انجام شد. ضریب اطمینان مطالعه %۹۵ در نظر گرفته شد و P£۵% معنی دار تلقی شد.
● نتایج:
از ۱۲۰ بیمار مورد بررسی %۵۸.۳ زیر ۴۰ سال بودند. شایعترین نوع آسیب شناسی سرطان پستان در این افراد، داکتال کارسینوما (%۸۹.۳) بود. شایعترین نوع رژیم شیمی درمانی CMF و CAF و بعد AC بود. میزان شیوع آمنوره ثانویه در افراد تحت مطالعه %۷۴.۱ که این یافته در افراد بالای ۴۰ سال شایعتر بود. شیوع آمنوره گروه %۷۲.۵ CMF در گروه %۷۱.۴ CAF و در گروه %۸۳.۴ AC بود (P=۰.۶). میانگین تعداد دوره های شیمی درمانی در گروه ۶.۲±۲.۶ CMF و در گروه ۷.۲±۰.۶ CAF و در گروه ۶.۴±۰.۵ AC بود (P=۰.۳). مدت آمنوره از ۲.۳ تا ۴ سال متفاوت بود که در سه گروه شیمی درمانی تفاوت آماری مشخصی نداشت (P=۰.۵).
● نتیجه گیری:
شیمی درمانی در مبتلایان به سرطان پستان قبل از سنین یائسگی علاوه بر اثر سیتوتوکسیک دارو روی سلول های سرطانی با مهار فعالیت تخمدان موجب آمنوره می شود.

زهره یوسفی
فاطمه همایی
مرضیه حسینی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی