رژیم صهیونیستی در بحران

پس از شکست نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای تشکیل کابینه جدید؛ رئیس این رژیم دستور برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی را برای خروج اسراییل از بن بست سیاسی کنونی صادر کرد اما به نظر نمی رسد حتی این تدبیر نیز راه موثری برای خروج صهیونیست ها از منجلاب بحران های داخلی و خارجی باشد. چرا که برگزاری انتخابات زودهنگام برای جوامعی که با مشکلات و بحران هایی نه مانند اسراییل رو به رو باشند؛ ممکن است کارآیی داشته باشد؛ اما برای رژیمی که با بحران های عظیم داخلی و خارجی روبه رو بوده و همین بحران ها باعث شکست تلاش ها برای تشکیل کابینه جدید شده است؛ کارآیی نخواهد داشت.
یکی از عواملی که باعث خواهد شد تا انتخابات زودهنگام در سرزمین های اشغالی نیز صهیونیست ها را از بن بست سیاسی بی سابقه کنونی خارج نکند؛ اختلافات شدید داخلی است، هم اکنون در مجلس رژیم صهیونیستی موسوم به کنست که ۱۲۰ نماینده دارد؛ احزاب و گروه های مختلف نمایندگانی دارند که مهمترین آنها در دولت قبلی اسراییل به نخست وزیری ایهود اولمرت مشارکت داشتند، اما این گروه ها با کنار رفتن اولمرت تصمیم گرفتند به ائتلاف شکننده خود با حزبی که بیشترین تعداد نمایندگان را در مجلس کنونی دارد؛ یعنی حزب کادیما به ریاست تزیبی لیونی پایان دهند و همین امر باعث شد تا لیونی در تلاش برای تشکیل کابینه ائتلافی شکست بخورد، این اختلاف ها مسایلی سیاسی در رژیم صهیونیستی است که به نظر نمی رسد حتی با برگزاری انتخابات زودهنگام رفع شود.
مهمترین اختلافاتی که سران صهیونیستی در داخل با آن رو به رو هستند؛ موضوع مذاکره با فلسطینی ها است، احزاب تندرو مانند شاس و حزب قدرتمند لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو اساسا با مذاکره در مورد تقسیم شهر قدس به شرقی و غربی و تحویل بخش شرقی آن به فلسطینی ها مخالفند اما مسئولان حزب حاکم کادیما که لیونی در حال حاضر ریاست آن را برعهده دارد؛ معتقدند اسراییل برای خروج از بن بست مذاکرات تاریخی با فلسطینی ها باید به این تقسیم تن داده و امتیازهایی برای فلسطینی ها قایل شود، بنابراین حتی اگر انتخابات زودهنگام نیز برگزار شود؛ این بحران اساسی را حل نخواهد کرد زیرا احزاب تندرو مانند شاس و لیکود شانس آن را ندارند که اکثریت قاطع (لااقل ۶۱ نمایندگان در مجلس) را از آن خود کرده تا به روش مورد نظرشان عمل کنند و اگر باز هم حزب دست راستی دیگری مانند کادیما بتواند اکثریت عددی را به دست آورد چون اکثریت کارآمد (۶۱ نماینده) را نخواهد داشت؛ بار دیگر ناچار خواهد بود برای تصمیم گیری درخصوص مسایل مهم به ائتلاف با احزاب دیگر روی آورد که نتیجه آن تکرار همین وضع موجود خواهد بود و دور و تسلسل باطلی روی خواهد داد.
این اختلاف در مواردی بسیار شدیدتر وجود دارد از جمله اینکه حتی اگر تشکیل دولت مستقل فلسطینی در سرزمین های اشغالی سال ۱۹۶۷ به عنوان راه حل مناسبی برای مذاکره با فلسطینی ها مطرح شود؛ احزاب مهمی چون حزب لیکود با آن به مخالفت برخواهند خاست چون نتانیاهو گفته است که حاضر نیست هیچ بخشی از کرانه باختری و قدس را به فلسطینی ها دهد بنابراین؛ وجود اختلاف های ریشه ای در درون حاکمیت صهیونیستی اجازه نخواهد داد حتی نیروهای میانه رویی مانند لیونی و یا اولمرت و امثال آنها بتوانند راه حلی برای این معضل بیابند و در چنین وجهی وضعیت کنونی همواره قابل تکرار خواهد بود. این موضوع از این جهت مهم است که فلسطینی ها و جهان عرب نیز به کمتر از طرح صلح عرب برای پایان دادن به اختلافات خود با صهیونیست ها راضی نخواهند شد، براساس این طرح که به زمین در برابر صلح معروف شده اگر اسراییل از سرزمین های اشغالی سال ۱۹۶۷ خارج شود و پناهندگان فلسطینی به سرزمین های خود بازگردند و قدس شرقی پایتخت دولت مستقل فلسطین باشد؛ آنها نیز اسراییل را به رسمیت خواهند شناخت. هرچند صهیونیست ها به ویژه شیمون پرز رئیس رژیم صهیونیستی به دلیل قرارگرفتن در بن بست تاریخی و سیاسی ناچار شده تن به پذیرش این طرح دهد؛ اما از آنجا که قدرت در این رژیم در دست یک شخص نیست و رئیس و یا نخست وزیر این رژیم نمی تواند به طور مستقل در این زمینه تصمیم بگیرد؛ لذا بحران کنارآمدن با فلسطینی ها و جهان عرب نیز از معضلات دایم صهیونیست ها خواهد بود. در همین رابطه نتایج نظرسنجی هایی که در اسراییل انجام شده نشان می دهد اگر همین امروز انتخابات پارلمانی برگزار شود؛ احزاب کنونی تقریبا به همین نسبت رأی خواهند آورد و این نشانگر این واقعیت است که توازن قدرت بین احزاب اسراییلی تغییری نخواهد کرد و احتمال اینکه معضل کنونی این رژیم به همین شکل ادامه یابد؛ قوی است.

منبع : روزنامه کیهان