اثرات تجویز توام ویتامین های آنتی اکسیدانی E و C بر عملکرد دیاستولیک بطن چپ و QT dispersion در بیماران با انفارکتوس حاد قدامی میوکارد درمان شده با استرپتوکیناز

● زمینه و هدف:
خونرسانی مجدد (ری پرفیوژن) بعد از ایسکمی ممکن است عملکرد قلب را به طور عمیقی تغییر دهد. واسطه های اصلی این عارضه رادیکال های اکسیژن و نوتروفیلها هستند. ویتامین های C و E یک نقش آنتی اکسیدانی شکننده زنجیر به ترتیب حلال در آب و حلال در چربی دارند. آنها همچنین چربی ها، پروتیین ها و غشاها را از آسیب اکسیداتیو محافظت می کنند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات درمان با ویتامین های C و E بر اختلال عملکرد دیاستولیک بطن چپ و ناهمگونی رپولاریزاسیون میوکارد در بیماران با انفارکتوس حاد میوکارد درمان شده با استرپتوکیناز می باشد.
● روش بررسی:
در این مطالعه بالینی ۵۴ بیمار با تشخیص اولین انفارکتوس حاد قدامی قلبی وارد مطالعه شدند و به دو گروه کنترل - بدون درمان آنتی اکسیدانی - و گروه آزمون - تحت درمان با ویتامین های C و E (۶۰۰ میلیگرم روزانه از هر کدام) که از اولین روز انفارکتوس حاد قلبی شروع و تا دو هفته ادامه می یافت - تقسیم شدند. عملکرد دیاستولیک بطن چپ بوسیله ارزیابی طرح فلوی میترال با اکوکاردیوگرافی بررسی شد که در روزهای سوم و چهاردهم اندازه گیری می شد. و ناهمگونی رپولاریزاسیون میوکارد بوسیله اندازه گیری QT interval dispersion در روزهای اول و چهاردهم بررسی شد.
● یافته ها:
درمان با ویتامین C و E در گروه اختلال عملکرد دیاستولی بطن چپ را بهبود بخشید. مقادیر Peak A و IVRT به ترتیب ۰.۶۴±۰.۱ و ۸۲.۲۶±۱۱.۲۸ در روز چهاردهم بطور معنی داری کوچکتر از مقادیر آنها (۱۰۲.۴۸±۲۲.۲۳ , ۰.۸۴±۰.۱۷) در روز سوم بود (P value<۰.۰۱). مقادیر Peak E و نسبت E/A در روز چهاردهم در مقایسه با روز سوم افزایش معنی داری یافته بود (P value<۰.۰۱). درمان با ویتامین های C و E مقادیر QTd (اختلاف بین لیدی QT) فاصله در روز چهاردهم را نسبت به روز اول کاهش داد (P value<۰.۰۰۱). ولی در گروه کنترل اختلاف معنی داری وجود نداشت.
● نتیجه گیری:
این نتایج پیشنهاد می کنند که درمان ترکیبی با ویتامین C و E در بیماران با انفارکتوس حاد میوکارد ممکن است اثرات حفاظتی در برابر استرس اکسیداتیو داشته باشد.

رقیه یونسلو
سیدشهاب الدین صدر
علیرضا شعبان زاده
یحیی جابری
حمیدرضا پورحسینی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی