سوغات مالزی

ماهاتیر محمد یکبار پس از آنکه مهمان شهر اصفهان بود گفت: «اگر مدیریت جاذبه های توریستی استان اصفهان در اختیار مالزی قرار گیرد، سالانه برابر با ارز آوری نفت برای ایران سودآور خواهد بود.»
ماهاتیر محمد در ایران به دانشگاه ها رفت، در سالن های کنفرانس بسیاری بر صدر نشست، به صدا و سیما رفت و به پای بحثهای فرهنگی و تاریخ مسلمانان و.‎/‎/ نشست با این حال این مرد اقتصاد و سیاستهای توسعه به یکی از جاهایی که نتوانست برود، بخش خصوصی و از جمله اتاق بازرگانی بود.
در حقیقت اگرچه نشان زرین برای معمار اقتصاد مدرن مالزی برای ما نیز افتخار آمیز است اما یادآوری این گلایه بخش خصوصی بد نیست که ای کاش این فرصت هم دست می داد که رمزوراز رشد سریع اقتصادی کشورش را توضیح بدهد و از این سفر و چه بسا امثال آن به عنوان یک تور آموزشی استفاده کنیم.
مالزیایی ها لقب Bapa Pemodenan پدر مدرنیزه (مالزی) را به ماهاتیر محمد داده اند.اگرچه دوران نخست وزیری او یکی از طولانی ترین دوره های تصدی سیاسی بوده است اما هنگامی که او پس از ۲۲ سال دفتر کاری خود را ترک می کرد فقر درمالزی از ۵۰ در صد به ۷ در صد رسیده بود. مالزی به جرگه ببرهای آسیا پیوست. اشتغال در مالزی در حدی بهبود یافت که خود میزبان نیروی کار آسیای شرقی و جنوبی شد.
با این حال اینکه ما چه لقبی به مهمان خود داده باشیم، چه توشه ای از این رهگذر چیده باشیم و تا چه حد به او به دیده غنیمتی برای روشن کردن راهمان نگریسته باشیم، آن چیزی است که سفر معمار توسعه مالزی را برای ما ارزشمند می سازد.
اینک مهمان ما رفته است و جشن ها، تحسین ها، گردهمایی ها و مهمانی ها تمام شده است. به حتم داستان توسعه فراتر از افراد است با این حال آنچه بیش از هر چیز در تمرکز بر شخصیت های پیروز بدان نیازمندیم نگاهی عملگرا و راهبردی به رهاورد آنان برای راهیابی در نسخه بومی توسعه کشورمان است.اینکه او کیست شاید چندان مهم نباشد، اگر بدانیم او چه کرده است.
ماهاتیر محمد یکی از ۹ فرزند یک مهاجردو رگه هندی به مالزی و یک مادر مالایایی بود او بعدها پزشک شد و به مدت ۵ سال در زادگاه خود به مداوای بیماران پرداخت. همسرش همکلاسی دانشگاه پزشکی بود.۳پسر او در تجارت و سیاست در مالزی فعالیت دارند و یکی از دو دخترش مارینا نویسنده و فعال در زمینه بیماری ایدز است.
سیاست اقتصادی ماهاتیر یکی از قابل بحث ترین جنبه های زندگی سیاسی او به شمار می رود.دورانی که حاصل آن تمرکز بر تکنولوژی های برتر، صنایع، تجارت و تکنولوژی ارتباطات بوده است.بنای اصلی این برنامه ها بر همکاری ملی گذاشته شد.
یکی از پروژه های مورد علاقه او «پروژا استیل» بود که در حقیقت تلاش او برای الگو گرفتن از ژاپن و کره شمالی است.حاصل آن کارخانه ماشین سازی پروتون و خدمات تلویزیون ماهواره ای «آسترو» بود.رشد اقتصادی مالزی در بین سالهای ۱۹۸۸ و ۱۹۹۷ بیشتر از ۱۰ در صد بود. آن زمان استانداردهای زندگی تا ۲۰ برابر رشد کرد و درصد فقر، بیسوادی، مرگ و میر نوزادان و دیگر شاخص های اجتماعی در حد کشورهای پیشرفته رشد کرد.
پروژه های ملی که او در این سالها انجام داد «تندراه شمال- جنوب»، «کریدور ابر رسانه ای»، فرودگاه بین المللی کوالالامپور و شمار بسیاری از پروژه های بزرگ صنعتی و عمرانی است. سیستم آموزشی یکی دیگر از نقاط بنیادی در برنامه حرکت مالزی به جلو بود. با این حال ماهاتیر هم چون بسیاری دیگر از مدیران اقتصادی و سیاسی از انتقادات چه اقتصادی و چه سیاسی در جامعه مالزی دور نبوده است. اما آنچه در ورای طیف نقاط مثبت یا ضعف در فعالیت او مهم است جهش اقتصادی مالزی از یک کشور فقیر و درمانده تازه از زیر یوغ استعمار درآمده با درصد بالای بیکاری، است.
در یک بیان ارمغان ماهاتیر به مردم مالزی رفاه و آسایش بود.مالزی هم اینک به یکی از قطبهای مهم گردشگری و همچنین تحصیل دانشجویان خارجی درآمده است.
ماهاتیر محمد در یک سخنرانی گفته است: «ما به جای استراتژی جایگزینی واردات، استراتژی توسعه صادرات را پی گرفتیم و اجازه دادیم خارجی ها با تکنولوژی خود، کشور ما را صنعتی کنند. در حالی که اگر خودمان می خواستیم هر یک از این تکنولوژی ها را بسازیم، ۳۰ تا ۴۰ سال طول می کشید.»
اگرچه نباید از یاد برد کاری که ماهاتیر انجام داد، کار بزرگی بود، اما نه آن قدر بزرگ که از پس معمولی ترین آدم ها برنیاید. تنها کاری که وی انجام داد، این بود که در یک کلام به علم اقتصاد، اعتماد کرد.«ماهاتیر» مسلمانی معتقد و یک ملی گرای تمام عیار است و به صراحت در سیاست خارجی با غرب شهرت دارد.
ماهاتیر در مورد جهانی شدن با نگاهی به گذشته بر این باور است که باید از تجربه هایی که در این مورد وجود دارد استفاده کرد: «درس هایی که باید از تاریخ مردم مسلمان و امپراتوری اسلا می آموخته شوند، بسیارند. در حقیقت اولین درس، اهتمام به امر برادری اسلا می است که مورد سفارش اسلا م بوده و بدون آن موفقیت و بقا امکان پذیر نیست. به راستی ما مسلمانان بیش از هر چیز نیازمند مطالعه و دانش پژوهی هستیم و این اولین کلا می است که به حضرت رسول(ص) ابلا غ شد. همان طور که می دانیم دانش پژوهان مسلمان در آن زمان نوشته های یونانیان و سایر دانش پژوهان عصر قدیم را مطالعه می کردند، ولی از آنجا که از دستورات اسلا م پیروی می نمودند از دانش و مهارت خود در هدایت جنگ و صلح بهره می گرفتند و در انتشار آموزه ها و تعالیم اسلا م و گسترش قلمروی آن موفق بودند.
روشن است که عده ای از مسلمانان به منظور تحصیل دانش مجبور به مهاجرت می شوند، که این امر موجب می شود تا دیگران از استعدادها و توانایی های مردم ما بهره مند شده و پیشرفت کنند. به همین دلیل قادر به توسعه کشورهای خود نیستیم. ما توانایی صنعتی شدن را نداریم. حتی نمی توانیم با کشورهای تازه توسعه یافته رقابت کنیم و حتی در استخراج منابع طبیعی مان وابسته به دیگرانیم.
هر روز ما برای کسب حسنه و ثواب در دو دنیا نیایش می کنیم. ما فقط برای کسب حسنه در جهان آخرت عبادت نمی کنیم. خداوند این دنیا را تنها برای کافران نیافریده است. این دنیا آفریده نشده که مؤمنان دچار پسامدگی شده، خوار گردیده و مورد ظلم و ستم قرار بگیرند. این دنیا متعلق به ما نیز هست، ثواب و حسنه برای ما در این دنیا نباید کمتر از آن دنیا باشد. گرچه جهان آخرت جاودان است، اما ما باید برای این دنیا تلا ش کنیم. ما در آغاز عصر اطلا عات هستیم. ما در ابتدای جهانی شدن هستیم. زمان طولا نی را از این دو پشت سر نگذاشته ایم. اگر بخواهیم می توانیم آن را به دست آوریم اما اگر تعلل کنیم، دوباره بسیار عقب خواهیم افتاد.
همه ما مسلمانان خوبی هستیم ولی این انتظار زیادی است که به یکباره متحد شویم و یا یکدیگر را به عنوان برادر بنگریم، (گرچه تمامی آموزه های دینی ما تأکید زیادی بر امر برادری در اسلام دارند.) اما حداقل همه می توانیم از خطر بزرگی که در یک دنیای بدون مرز با آن مواجه خواهیم شد، بترسیم و شکاف های بین خود و میان کشورهای اسلا می را کم کنیم.»
این درست است که ماهاتیر بیش از هر چیز مرد ایده های کاربردی و سازنده بود.قدرتی که می توان با آن کارهای بزرگ انجام داد. او می گوید: «اگر قدرت اقتصادی داشته باشید، دولت شما قدرت دارد از کشور دفاع کند چرا که ازتجارت و کارآفرینی قدرت حاصل می شود و می تواند جهت دفاع هم بکار گرفته شود. ما نتوانستیم کشور صنعتی شویم چون مستعمره بودیم. بعدها «در کنار هم» در رقابت شرکت کردیم.ما کشوری فقیر با درآمد سرانه ۳۰۰ دلار بودیم که با حفظ«ثبات سیاسی»، تولید ناخالص خود را از ۱۲ میلیارد دلار به ۲۳۰ میلیارد دلار رساندیم. ما می توانیم در مالزی فقط به فکر شکست همسایه ابرقدرتی مثل چین و همواره درحال جنگ باشیم، اما ما به خود می گوییم: بهتر است از یک کیک که درحال ترقی و رشد است، لقمه ای اندازه خود برداریم نه کل کیک را که در خوردنش بمانیم.»
ماهاتیر محمد همچنان در بنیاد صلح خویش به نام perdana بر ضرورت تجهیز مسلمانان به سلاح علم پای می فشارد.
ماهاتیر محمد بارها به ایران آمده است و با بسیاری از اندیشمندان و مردان سیاسی ایران آشنایی دارد. او باز هم به ایران آمد و بسیار از او گفتند و شنیدیم.
هنگامی که در یک میزگرد سه نفره در شبکه چهارحضور داشت در میان تمام بحثهای انتزاعی مهمانان برنامه سکوت کرد یا به لبخندی کفایت کرد اما هنگامی که سخن از کشورش مالزی به میان آمد به سراغ نکات کلیدی توسعه رفت واز آنچه گفت که در آموزش و پرورش ودر مورد اصل زبان ارتباطی جهانی در سر داشته و همان را در سیستم آموزشی مالزی پیاده کرده است.

منبع : سایت تحلیلی خبری عصر ایران