سیر

گیاهی است علفی و پیازدار به ارتفاع ۱۰۰-۲۵ (گاهی تا ۲۰۰) سانتی متر كه به عنوان گونه ای زراعی در اكثر نقاط جهان كشت می شود. تعداد برگ ها در این گیاه ۱۲-۶ عدد و به طول ۶۰ سانتی متر، خطی، پهن، ناوی و دارای غلافی است كه حدود نصف ساقه را می پوشاند. گلپوش فنجان مانند، قطعات گلپوش به طول ۵-۳ میلی متر به رنگ سفید _ سبزفام، صورتی، به ندرت سفید یا ارغوانی، صاف، قطعات بیرونی سرنیزه ای، نوك تیز، قطعات داخلی سرنیزه ای _ تخم مرغی، پرچم ها درون گلپوش جای گرفته اند. پیازهای این گونه به قطر ۶-۳ سانتی متر و تخم مرغی فشرده هستند. هر مجموعه پیاز سیر متشكل از ۱۵-۵ پیازچه است، پوشش بیرونی پیازها غشایی است. پیاز یا ساقه زیرزمینی گیاه بخش دارویی آن را تشكیل می دهد. سیرچه ها توپر و گوشتی اند كه توسط پوست نازك خشكی پوشیده شده اند. این پوست بعداً از بین رفته و سیرچه ها آزاد می شوند. سیرچه ها در سال اول كشت تشكیل می شوند. زمان جمع آوری سیر از اواخر بهار تا اواسط تابستان برحسب تاریخ كاشت متفاوت است. زرد شدن برگ های سیر نشانه رسیدن محصول است. در ایران در قسمت های شمالی و در حوزه دریای خزر به مقدار زیاد كاشته می شود. سیر حاوی تركیبات آلی گوگردی و فروكتوزان ها است. تركیبات گوگردی موجود در سیر از اسیدآمینه ای به نام آلئین حاصل می شود. مصرف سیر سبب كاهش فشار و چربی خون می شود، از این رو در بیماری های قلبی _ عروقی نیز مفید است. سیر دارای اثرات ضدعفونی، متوقف كننده رشد باكتری ها، ضدویروس، هضم كننده غذا، اشتهاآور، صفراآور، خلط آور، پایین آورنده قند خون و افزایش دهنده تعداد گلبول های سفید خون است. در طب گذشته از سیر به عنوان مدر، قاعده آور، ضدنفخ و ضدالتهاب استفاده كرده و مصرف آن را در درمان تنگی نفس و سرفه مزمن مفید می دانسته اند.

منبع : روزنامه شرق