نگاهی به زندگی حرفه ای رابرت ردفورد

رابرت ردفورد، بازیگر، کارگردان و تهیه کننده آمریکایی است که مخاطبان سینما، کما بیش با شیوه بازیگری و کارگردانی اش، آشنایی دارند. ردفورد در بازیگری با به نمایش گذاشتن ویژگی های دوران نوجوانی و جان بخشی به چندین شخصیت سینمایی مختلف، به شهرت رسید. از جمله فیلم های معروف او می توان به «کاسبای بزرگ» ، «نیش»، «بوچ کسیدی و ساندنس کید»، «تعقیب»، «جاسوس بازی» و «همه مردان رئیس جمهور» اشاره کرد. او در طول دوره حرفه ای اش که نزدیک به پنج دهه بوده است، شصت و پنج فیلم سینمایی و مجموعه تلویزیونی در مقام بازیگر، هفت تجربه کارگردانی و بیست و پنج فیلم به عنوان تهیه کننده دارد.
این سینماگر همانند وارن بیتی، کلینت ایستوود، مل گیبسون، ریچارد آتنبورو و کوین کاستنر، از دریافت کنندگان جایزه اسکار است. او علاوه بر دریافت جایزه اسکار، نامزدی دریافت این جایزه و دریافت چندین جوایز بین المللی دیگر از جمله بافتا، امی و گلدن گلوب را درکارنامه حرفه ای خود به ثبت رسانده. رد فورد همچنین مؤسس جشنواره فیلم ساندنس است. جشنواره ای که از فیلم های مستقل حمایت می کند. او هنرمندی است که در عرصه سیاست نیز حضور داشته و در فعالیت های زیست محیطی نیز شرکت می کند.
چارلز رابرت ردفورد جونیر ۱۸ آگوست ۱۹۳۶ در سانتا مونیکای کالیفرنیا در آمریکا دیده به جهان گشود. او پس از سال ها مطالعه هنر در اروپا و آمریکا، در آکادمی آمریکایی هنرهای نمایشی ثبت نام نمود. حاصل مطالعات او، کارگردانی نمایش «داستان بلند» (۱۹۵۹) بود که در برادوی روی صحنه رفت. او پس از ایفای نقش در چندین درام تلویزیونی در دهه ۱۹۶۰ که مطرح ترین آن مجموعه هایی با عنوان« آلفرد هیچکاک معرفی می کند»، «منطقه گرگ و میش» و «جاده ۶۶» بود به شهرت رسید،پس از آن بازی در یکی از معتبرترین نمایش های آن زمان به نام «پا برهنه در پارک» باعث شد ردفورد در اواسط دهه ۱۹۶۰ به بازیگری مطرح تبدیل شود و همین مسأله پیشنهادات زیاد سینمایی رابرای او به ارمغان آورد. فیلم «تعقیب» و نسخه سینمایی «پا برهنه در پارک» از جمله فیلم هایی است که خاطره آنها در اذهان مخاطبان سینما به یادگار مانده است. نقطه عطف دوره بازیگری او زمانی بود که در درام وسترن «بوچ کسیدی و ساندنس کید» (۱۹۶۹) با پل نیومن همبازی شد. همان طور که این اثردر زمره شاهکارهای سینمایی آن سال به شمار می رفت، ردفورد نیز پس از آن یکی از محبوب ترین ستاره های هالیوود لقب گرفت. بدین ترتیب بعد از این فیلم، بازی در فیلم هایی موفق چون «مسابقه دهنده اسکی» (۱۹۶۹) و «کاندیدا» (۱۹۷۲) را تجربه کرد. سپس در سال ۱۹۷۳ در فیلم «شیوه ای که بودیم» در کنار باربرا استریسند و در فیلم «نیش» با نیومن نقش آفرینی نمود. این فیلم ها علاوه بر آنکه با استقبال فراوانی از مخاطبان مواجه شده بودند، نظر منتقدان را نیز جلب نمودند. فیلم «نیش» جایزه اسکار بهترین فیلمبرداری را در آن سال دریافت کرد و ردفورد برای نقش آفرینی در آن، نامزد دریافت این جایزه شد.
سایر فیلم های این بازیگر مستعد سینما در دهه ۱۹۷۰ شامل «گاسبای بزرگ» (۱۹۷۴) ، «والدو پپر بزرگ» (۱۹۷۵» و «سه روز از کوندور»(۱۹۷۵) بودند، اما موفقیت آنها تحت الشعاع اعتبار فیلم «همه مردان رئیس جمهور» (۱۹۷۶) قرار گرفتند. این فیلم گزارشی از انحطاط حکومت رئیس جمهور آمریکا، ریچارد نیکسون بود و رد فورد و داستین هافمن نقش دو گزارشگر واشنگتن پست را در آن ایفا می نمودند. فیلم «همه مردان رئیس جمهور» در چهار رشته جایزه اسکار دریافت کرد و در چهار رشته نیز نامزد دریافت این جایزه سینمایی شد.بدین ترتیب وضعیت بازیگری ردفورد پس از این فیلم بیش از پیش تثبیت شد. او در دهه ۱۹۸۰ نیز در فیلم هایی از جمله «طبیعی» (۱۹۸۴) و «خروج از آفریقا» (۱۹۸۵) درخشید. فیلم اول در چهار گروه نامزد دریافت جایزه اسکار شد و فیلم دوم نیز که ردفورد در آن بامریل استر یپ همبازی بوده هفت جایزه اسکار برای عوامل سازنده آن به ارمغان آورد و در چهار گروه نیز نامزد دریافت این جایزه شد.
رد فورد در حالی این موفقیت ها را در کارنامه شغلی اش به ثبت رساند که پس از آن در فیلم های بعدی اش در دهه ۱۹۹۰ و دهه اول قرن بیست و یکم، نتوانست به آن سطح از موفقیت ها دست یابد؛ به طوری که فیلم های «کفش های کتانی» (۱۹۹۲) ، «نجوای اسب» (۱۹۹۸) ، «جاسوس بازی» (۲۰۰۱) و«پاک کردن» (۲۰۰۴) آن چنان که باید، توجه سینماگران را جلب نکردند و ایفای نقش ردفورد نیز چندان با استقبال تماشاگران روبرو نشد. اگر چه ردفورد بیشتر به بازیگری مشهور است، اما موفقیت حرفه ای اوتنها در بازیگری اش خلاصه نشد، بلکه در سال های اوج بازیگری اش، با فیلم «مردم عادی» (۱۹۸۰) موفقیت هایش را در حیطه کارگردانی نیز آغاز کرد. افتخاراتی که این فیلم برای عوامل آن از جمله ردفورد به ارمغان آورد، چهار جایزه اسکار بود؛ این در حالی است که فیلم «مردمان عادی» در دو گروه نیز نامزد دریافت این جایزه شد.
ردفورد با دریافت جایزه اسکار بهترین کارگردانی، فیلم بعدی اش «جنگ میلا گرو بینفیلد» را در سال ۱۹۸۸ مقابل دوربین برد. این فیلم نیز موفق به دریافت یک جایزه اسکار شد. دیگر ساخته های موفق او شامل «رودخانه ای از میانش می گذرد»(۱۹۹۲) و «نمایش کوییز» (۱۹۹۴) هستند که فیلم«رودخانه ای از میانش می گذرد» در یک گروه جایزه اسکار دریافت کرد و در دو رشته نیز نامزد دریافت این جایزه شد. فیلم « نمایش کوییز» نیز در چهار گروه نامزدی دریافت جایزه اسکار را از جمله بهترین کارگردانی در کارنامه حرفه ای عوامل سازنده اش به ثبت رساند. او در میان آثار موفقش، فیلم هایی چون «نجوای اسب»، «افسانه بگر ونس» (۲۰۰۰) و «شیرها برای بره ها» (۲۰۰۷) دارد که با انتقاداتی روبرو شدند.
سبک کارگردانی ردفورد با برداشت های بلند و تفکر برانگیز و در آمیختن احساس در موضوع اصلی فیلم شناخته می شود؛ به طوری که مخاطب طولانی تر شدن روایت کنایه آمیز داستان را مشاهده می کند. رابرت ردفورد در سال ۱۹۸۰ انستیتو و جشنواره فیلم ساندنس را تأسیس نمود. این جشنواره که سالانه در شهراوتا، آمریکا برگزار می شود، هر تابستان کارگاهی را برای فیلمسازان جوان فراهم می کند. تا سال ۱۹۹۰ جشنواره فیلم ساندنس به عنوان فرصتی برای نمایش استعداد های جوان، در زمره جشنواره های بین المللی فیلم قرار گرفت و نام ردفورد نیز بیش از پیش بر سر زبان ها افتاد.

سحر امینیان

منبع : بازیاب