ستارگانی که رفتند...

دیر یا زود، سرانجام هر فوتبالیست حرفه ای به لحظه ای خواهد رسید که باید پرونده دوران درخشش و حضورش در عرصه مستطیل سبز را بسته و با دنیای فوتبال وداع کند تا فضای بروز استعداد و خلاقیت را برای نسل بعدی از جوانانی که روزی تبدیل به ستارگانی بزرگ می شوند باز کند. از آنجایی که سال ۲۰۰۸ آخرین روزهای خود را پشت سر می گذارد خواستیم نگاهی دوباره به خداحافظی آن ستارگانی داشته باشیم که در این سال برای همیشه بازی در مستطیل سبز را ترک کردند.
● اولیور کان
اولیور کان، دروازه بان تیم ملی آلمان و باشگاه بایرن مونیخ یکی از برترین و قابل اعتمادترین سنگربانانی بود که نه تنها ژرمن ها بلکه جهان در طول تاریخ دیده بود. کاپیتان باواریایی ها و تیم ملی آلمان که مسلما چهره جدی اش را اکثر فوتبال دوستان به یاد دارند در ماه مه سال ۲۰۰۸ برای آخرین بار به طور رسمی در میادین فوتبال حضور یافت و پس از آن کفش های خود را آویخت. دریافت عنوان برترین دروازه بان سال فیفا برای۳ بار به سال های ،۱۹۹۹ ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲کان را به یکی از موفق ترین بازیکنان و دروازه بانان جهان در عرصه ملی مبدل کرد. در رده باشگاهی نیز کارنامه او درخشان از ثبت ۲۰ عنوان قهرمانی در آلمان به همراه باشگاه های کارلسروهه و بایرن مونیخ و فتح لیگ قهرمانان اروپا به سال ۲۰۰۱ و جام یوفا در سال ۱۹۹۶ است. کان ۸۶ بار از سنگر تیم ملی آلمان حفاظت کرد اگرچه کان هیچ گاه نتوانست طی دوران حضورش در تیم ملی آلمان با فتح جام جهانی مدال و جام زرین آن را لمس کند اما وی مفتخر به دریافت جوایزی همچون توپ طلای آدیداس به دلیل درخشش در جام جهانی ۲۰۰۲ کره - ژاپن که از عوامل اصلی نایب قهرمانی آلمان در آن تورنمنت بود، شد.
● سرجینیو
ماه مه سال ۲۰۰۸ یکی دیگر از ستارگان نام آشنای برزیل، سرجینیو که دوران درخشانی نیز در باشگاه میلان داشت جهان فوتبال را ترک کرد. اینکه آیا این بال پرسرعت پا در جای پای هموطنش برای کسب تجربه در فوتبال ساحلی خواهد گذاشت یا خیر مشخص نیست اما او در حالی با میلان و فوتبال وداع کرد که به همراه روسونری در سال ۲۰۰۳ لیگ قهرمانان اروپا و در ترکیب تیم ملی برزیل در سال ۱۹۹۹ کوپا امریکا را فتح کرده بود.
●وهان میکو
یوهان میکو، یکی دیگر از ستارگان فوتبالی فرانسه بود که پس از اتمام قراردادش با بوردو تصمیم گرفت همچون هموطنش تورام در تابستان ۲۰۰۸ با فوتبال وداع کند.
میکو علی رغم شناخته شدن به عنوان یکی از با استعدادترین بازیکنان نسل خود از جایی ثابت در ترکیب تیم ملی کشورش برخوردار نبود که دلیل اصلی آن بدشانس بودن او به دلیل هم دوره بودن با زین الدین زیدان، ستاره افسانه ای آبی ها به شمار می رود. کان، پارما و وردربرمن تیم هایی بودند که میکو حضور در آنها را تجربه کرد. میکو ۳۵ ساله در دوران پرفروغ ۴ ساله اش در وردربرمن به این تیم کمک کرد در سال ۲۰۰۴ به ۲ گانه بوندس لیگا و جام حذفی دست یابد.
● روی کاستا
شاید از لحاظ افتخارات باشگاهی روی کاستا در سطحی پایین تر از هم تیمی سابقش سرجینیو باشد اما او در عرصه ملی نیز کارنامه پرفروغی نداشت. وی که در کنار لوییز فیگو و ویتور بایا بخشی از نسل طلایی پرتغالی محسوب می شدند که جام جهانی جوانان در سال ۱۹۸۹ را فتح کردند پس از آن دیگر نتوانست از پتانسیل خود برای به اوج رساندن تیم ملی کشورش استفاده کند. از افتخاراتی که این هافبک پرتغالی در رده باشگاهی به دست آورد می توان به قهرمانی سری A، جام حذفی و سوپر جام ایتالیا، لیگ قهرمانان اروپا، جام یوفا و سوپر جام اروپا هر کدام یک بار اشاره کرد که همه آنها برای او به همراه میلان به دست آمد.
● روماریو
روماریو آقای گل معتبرترین تورنمنت باشگاهی در اروپا به سال های ۱۹۹۰ و ۱۹۹۳ که خاطرات خوشی از دوران حضورش در عرصه رقابت های اروپایی دارد، از جمله بزرگترین و مشهورترین ستارگانی است که سال ۲۰۰۸ را به عنوان سال اختتامیه درخشش خود در فوتبال انتخاب کرد.
ستاره فراموش نشدنی تیم ملی برزیل بعد از دوران بازیگری قریب به ۲۰ سال در ماه آوریل و در ۴۲ سالگی کفش های خود را آویزان کرد. مسلما هم همه فوتبال دوستان و هم خود روماریو سال ۱۹۹۴ را به عنوان سال طلایی این مهاجم معرفی می کنند چرا که او در عرض ۱۲ ماه موجبات قهرمانی برزیل در جام جهانی ۱۹۹۴ امریکا را فراهم آورد و متعاقب آن به عنوان بهترین بازیکن این تورنمنت انتخاب شد. او که در همان سال نیز به بارسلونا در راه رسیدن به قهرمانی لالیگا کمک کرد جایزه بهترین بازیکن سال فیفا را نیز به خود اختصاص داد. این مهاجم ریزنقش که به همراه تیم ملی امید برزیل در رقابت های المپیک ۱۹۸۸ سئول مدال نقره برگردن آویخت در مجموع برای ۸ باشگاه متفاوت در مدت طولانی بازی اش در میادین فوتبال توپ زد که شامل ۴ دوره حضور در باشگاه واسکودو گامای کشورش بود. در سال های اخیر، روماریو توانایی های خود در فوتبال ساحلی را نیز به نمایش گذاشت و حتی به کشورش برای رسیدن به رده سوم جام جهانی فوتبال ساحلی در سال ۱۹۹۵ کمک کرد.
● سانتیاگو کانیزارس
سانتیاگو کانیزارس، دروازه بان اسپانیایی والنسیا و همتای سرسخت کان در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۱ یکی دیگر از ستارگانی بود که در تابستان سال ۲۰۰۸ و در سن ۳۹ سالگی با فوتبال خداحافظی کرد. این دروازه بان که زمانی سنگربان شماره یک مستایا محسوب می شد فصل گذشته با ورود رونالدو کومان به کادر مربیگری والنسیا با بی مهری شدید وی مواجه شد و پس از آن دیگر هیچ گاه نتوانست جای ثابتی برای خود در دروازه تیمش داشته باشد. کانیزارس، یکی از برترین شوت گیرهای اسپانیا و جهان مسلما هیچ گاه خاطره مغلوب شدن تیمش در ضربات پنالتی فینال لیگ قهرمانان اروپا به بایرن مونیخ را فراموش نخواهد کرد زیرا برتری همتایش، کان باعث شد والنسیا برای دومین سال پیاپی در فینال این رقابت ها ناکام بماند. او اگرچه در عرصه باشگاهی به همراه تیم های رئال مادرید و والنسیا تقریبا به هر عنوانی که می شد دست یافت اما در رده ملی تنها افتخاری که به دست آورد قهرمانی در رقابت های المپیک ۱۹۹۲ بود.
● پدرو پائولتا
سال ۲۰۰۸ شاهد وداع یک ستاره پرتغالی دیگر به نام پدرو پائولتا بود. این مهاجم کهنه کار که با ثبت ۸۸ بازی ملی در کارنامه اش موفق شد رکورد اوزه بیو اسطوره پرتغال را پشت سربگذارد، در حال حاضر عنوان برترین گلزن تاریخ این کشور را نیز یدک می کشد.
شاید باور این موضوع کمی سخت باشد اما پائولتا تنها بازیکن تیم ملی پرتغال بود که هیچ گاه در لیگ این کشور موسوم به سوپر لیگ بازی نکرد و تمام دوران حضورش در عرصه رقابت های باشگاهی را در خارج از آن و در تیم هایی همچون دپورتیوولاکرونیا، بوردو و پاری سن ژرمن سپری کرد. در زمان حضورش در دپورتیوو لاکرونیا، پائولتا به این تیم کمک کرد به نخستین قهرمانی اش در لالیگا در سال ۲۰۰۰ دست یابد. ۲ بار قهرمانی در جام حذفی فرانسه به همراه بوردو و عنوان آقای گلی لوشامپیونا در ۳ فصل از سایر افتخارات این ستاره پرتغالی است.
● لیلیان تورام
مدافع مستحکم فرانسه در جام جهانی ۱۹۹۸ و قلب تپنده خط دفاعی یوونتوس، لیلیان تورام، نیز در سال ۲۰۰۸ تصمیم گرفت دوران سراسر افتخارش در عرصه فوتبال را به پایان برساند. این مدافع میانی که در سال ۱۹۹۸ به تیم کشورش یاری رساند فاتح جام جهانی و ۲ سال بعد به آن برای قهرمانی رقابت های جام ملت های اروپا کمک کرد، دوران درخشانی را نیز در پرافتخارترین باشگاه ایتالیا یوونتوس و همچنین بارسلونا داشت.
● کلودیو رینا
کلودیو رینا، کاپیتان تیم ملی امریکا و هافبک باشگاه های رنجرز، ساندرلند و منچسترسیتی نخستین بازیکن امریکایی که در تیم ستارگان منتخب جام جهانی فیفا قرار گرفت دیگر ستاره ای بود که در تابستان ۲۰۰۸ و در ۳۵ سالگی تصمیم به خداحافظی با فوتبال گرفت. این بازیکن که هم در بریتانیا و هم امریکا مهره ای شناخته شده است در جام جهانی ۲۰۰۲ به کشورش کمک کرد به مرحله یک چهارم نهایی راه یابد اما ناکام ماندن او و هم تیمی هایش برای عبور از سدی به نام آلمان آنها را از رسیدن به نیمه نهایی محروم کرد.
● مارچلو سالاس
کاپیتان نام آشنای تیم ملی شیلی و ستاره سابق باشگاه های لاتزیو و یوونتوس که دوران حضورش در میادین را از باشگاه یونیورسیداد کشورش در سال ۱۹۹۴ آغاز کرد نیز در زمره ستارگانی قرار گرفت که در سال ۲۰۰۸ به دنیای فوتبال بدرود گفتند. وی که پس از یونیورسیداد به ریورپلاته آرژانتین رفت و در آن باشگاه به برترین بازیکن امریکای لاتین در سال ۱۹۹۷ تبدیل شد طی دوران حضورش در ایتالیا نیز سه فتح اسکودتو را تجربه کرد تا پس از گذراندن دوره ای درخشان در شبه جزیره دوباره به قاره خودش باز گردد. سالاس ملقب به «ال ماتادور» با به ثمر رساندن ۳۷ گل در ۷۰ حضورش برای تیم ملی شیلی عنوان برترین گلزن این کشور را در اختیار خود دارد.
● دیگر ستارگان
از دیگر ستارگان نام آشنایی که در سال ۲۰۰۸ با دنیای فوتبال خداحافظی کردند می توان به فردریک دهو (فرانسه)، آنتی نیمی (فنلاند)، تونی ویدمار (استرالیا) تدی شرینگهام و اندی کول (انگلیس)، هازم امام ونادرالسید (مصر) و خوسه لوییز سیرا (شیلی) نام برد.

یاسر احمدی
منبع: Fifa

منبع : روزنامه ایران ورزشی