امام حسین(ع) از منظر وحی و عصمت

اهمیت قیام آقا اباعبدالله الحسین(ع) و تأثیر آن در احیای ارزش‌های والای دینی و مذهبی آن چنان بالاست که در احادیث قدسی و بیانات معصومین(ع) کاملاً ملموس و ظهور و نمود عینی دارد.
بنابراین در این مجال به گوشه ای از آن مصادیق می پردازیم.
- حدیث قدسی:
.... و جعلت حسینا خازن وحیی و اکرمته بالشهاده و ختمت له بالسعاده، فهو افضل من استشهد و ارفع الشهداء درجه و جعلت کلمتی التامه معه و حجتی البالغه عنده، بعترته اثیت و اعاقب.(۱)
... و حسین را گنجبان وحی خویش قرار داده و او را با شهادت، کرامت بخشیدم و پایانی بس باسعادت برای وی مقرر داشتم، اوست برترین شهیدان و درجه اش از همه بالاتر، کلمه تامه خود را همراه او قرار دادم و حجت رسای خویش را نزدش نهادم و به وسیله خاندان او پاداش و کیفر می دهم
- حضرت رسول اکرم(ص):
«ان القتل الحسین حراره فی قلوب المؤمنین لاتبرد ابدا.»(۲)
براستی که با شهادت حسین(ع) آن چنان شور و حرارتی در دل مؤمنین ایجاد شده که هیچگاه به سردی نخواهد گرایید.
- حضرت امیرالمؤمنین علی(ع):
«نظر الی الحسین(ع) فقال: یا عبره کل مؤمن، فقال: انا یا ابتاه، قال: نعم یا بنی»(۳)
حضرت علی(ع) نگاهی به فرزند خود کرد و فرمود: ای کسی که نام و یاد تو موجب جاری شدن اشک هر مؤمن است، حسین(ع) گفت: پدر منظور شما من هستم؟ در پاسخ فرمود: آری فرزندم.
- حضرت فاطمه زهرا(س):
«فلما صارت السته، کنت لا احتاج فی اللیله الظلماء الی مصباح و جعلت اسمع اذا خلوت فی مصلای التسبیح و التقدیس فی باطنی.»(۴)
آنگاه که امام حسین(ع) (هنگام بارداری) به شش ماهگی رسید، در شب تاریک به چراغ نیاز نداشتم و هنگام عبادت خدا و خلوت با حق، صدای تسبیح و تقدیس وی را می شنیدم.
- امام حسن مجتبی(ع):
«... ان الذی یؤتی الی، سم یدس الی، فاقتل به؛ و لکن لا یوم کیومک یا اباعبدالله...»(۵)
آنچه موجب شهادت من می شود سمی است که به کامم می ریزند، اما ای اباعبدالله هیچ روزی(مصیبتی) مانند روز (مصیبت) تو نخواهدبود....
- حضرت سیدالشهدا حسین بن علی(ع):
«... انا قتیل العبره، لایذکرنی مؤمن الا استعبر.»(۶)
منم کشته گریه، هیچ مؤمنی مرا یاد نمی کند، مگر آنکه سرشک غم از دیدگان وی جاری می شود.
- حضرت سید الساجدین علی بن الحسین(ع):
«انا ابن من بکت علیه ملائکه السماء، انا ابن من ناحت علیه الجن فی الارض و الطیر فی الهواء.»(۷)
من فرزند کسی هستم که فرشتگان آسمان بر او گریستند و جن در زمین و پرندگان در هوا بر او نوحه کردند.
- حضرت امام محمد باقر(ع):
«ما بکت السماء علی احد بعد یحیی بن زکریا، الا علی الحسین بن علی(ع)، فانها بکت علیه اربعین یوما.»(۸)
بعد از یحیی بن زکریا آسمان در مرگ کسی نگریست، مگر در شهادت حسین بن علی(ع) که چهل روز در این مصیبت گریان بود.
- حضرت امام جعفر صادق(ع):
«ان البکاء و الجزع مکروه للعبد فی کل ما جزع، ما خلا البکاء و الجزع علی الحسین بن علی(ع)، فانه فیه ماجور»(۹)
گریستن و بی تابی کردن در تمام ناملایمات و مصایب ناپسند است، مگر در مصیبت حسین بن علی(ع) که آدمی در این گریه و جزع، پاداش نیز خواهد داشت.
- حال حضرت امام موسی بن جعفر(ع) در روز عاشورا از زبان حضرت امام رضا(ع):
«کان ابی - اذا دخل شهر المحرم- لایری ضاحکا و و کانت الکآبه تغلب علیه، حتی یمضی منه عشره ایام، فاذا کان یوم العاشر، کان ذلک الیوم، یوم مصیبته و حزنه و بکائه، و یقول: هو الیوم الذی قتل فیه الحسین(ع).»(۱۰)
آن گاه که ماه محرم آغاز می شد، دیگر پدرم مسرور و خندان دیده نمی شد و حزن و ملال بر او چیره می گشت، تا روز عاشورا که آن روز، روز مصیبت و حزن و گریه اش بود و می فرمود: در چنین روزی بود که حسین(ع) کشته شد.
- حضرت امام علی بن موسی الرضا(ع):
«... ان یوم الحسین اقرح جفوننا و اسبل دموعنا و اذل عزیزنا بارض کرب و بلا و اورثنا الکرب و البلاء الی یوم الانقضاء ...»(۱۱)
همانا روز مصیبت حسین(ع) چشمان ما را خسته و مجروح و اشک های ما را ریزان کرد و عزیزان ما در آن سرزمین غمبار گرفتار خواری(ظاهری) شدند، مصایب آن روز به گونه ای است که برای همیشه ما را غمگین و داغدار کرده است.
- حضرت امام محمد تقی(ع):
«من زار الحسین(ع) لیله ثلاث و عشرین من شهر رمضان، و هی اللیله التی یرجی ان تکون لیله القدر و فیها یفرق کل امر حکیم، صافحه اربعه و عشرون الف ملک و نبی کلهم یستاذن الله فی زیاره الحسین(ع) فی تلک اللیله.»(۱۲)
هر کس در شب بیست و سوم ماه رمضان - که امید است همان شب قدری باشد که هر امری طبق حکمت خداوند تنظیم می شود- امام حسین(ع) را زیارت کند، بیست و چهار هزار فرشته و پیامبر با این زائر مصافحه کنند و اینان همان گروهی هستند که از خداوند برای زیارت حسین(ع) در چنین شبی اذن می طلبند.
- حضرت امام علی بن محمد النقی(ع):
«من خرج من بیته یرید زیاره الحسین بن علی(ع)، فصار الی الفرات، فاغتسل منه، کتبه الله من المفلحین، فاذا سلم علی ابیعبدالله(ع)، کتب من الفائزین فاذا فرغ من صلوته فقال: ان رسول الله(ص) یقرؤک السلام و یقول لک: اما ذنوبک فقد غفر لک فاستانف العمل.»(۱۳)
آن کس از منزل خویش به قصد زیارت حسین(ع) خارج شود و به فرات رود و در آن غسل کند، خداوند نامش را در زمره رستگاران می نگارد، و چون به آن حضرت سلام دهد از فائزان محسوب می شود، و آن گاه که از نمازش فارغ شود، فرشته ای به او می گوید: رسول خدا(ص) بر تو درود می فرستد و به تو می فرماید: گناهانت آمرزیده شد، پس عمل را از نو آغاز کن.»
- حضرت امام حسن عسگری(ع):
«الله انی اسئلک بحق المولود فی هذا الیوم، الموعود بشهادته قبل استهلاله و ولادته، بکته السماء و من فیها، و الارض و من علیها، و لما یطا لابتیها، قتیل العبره و سید الاسره الممدود بالنصر یوم الکره، المعوض من قتله ان الائمه من نسله، و الشفاء فی تربته ...»(۱۴)
بارالها از تو مسألت می کنم به حق نوزادی که در چنین روزی (سوم شعبان) متولد شده، او که پیش از ولادت، وعده شهادتش داده شده، او که آسمان و آسمانیان و زمین و زمینیان در مصیبت وی گریستند، در حالی‌که هنوز بر زمین گام ننهاده بود. او که تشنه گریه است، و بزرگ خاندان، کسی که در رجعت پیروز شود و او که به عنوان پاداشی از پاداش های جانبازی و شهادتش، ادامه امامت در نسلش و شفا در تربتش قرار داده شد...
- حضرت بقیه الله المنتظر حجت بن الحسن المهدی (ارواحنا له الفداه):
«فلئن اخرتنی الدهور، و عاقنی عن نصرک المقدور، و لم اکن لمن حاربک محاربا و لمن نصب لک العداوه مناصبا، فلاندبنک صباحا و مسائا، و لابکین لک بدل الدموع دما...»(۱۵)
اگر زمانه به تاخیرم انداخت و مقدرات از یاریت بازم داشت و نتوانستم در رکاب تو با دشمنانت بجنگم، ولی از صبح تا شام در یاد تو سرشک غم از دیده می بارم و به جای اشک، خون می گریم.

پی نوشت:
(۱) - اصول کافی، ج۲، ص۴۷۲، باب ما جاء فی الاثنی عشر و النص علیهم، ح۳.
(۲) - مستدرک الوسایل، ج۱۰،ص۳۱۸، باب ۴۹ از ابواب المزار، ح۱۳.
(۳) - بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۸۰ و فضل زیاره الحسین(ع)، ص۳۸.
(۴) - بحار الانوار، ج۴۳، ص۲۷۳؛ عوالم، ج۱۷، ص۱۱؛ الدمعه الساکبه، ص۲۵۹ و خصائص الحسینیه، ص۳۱.
(۵) - امالی صدوق، ص۱۱۶؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۱۸؛ مثیرالاحزان، ص۹، عوالم، ج۱۷، ص۱۵۴ و لهوف، ص۲۵.
(۶) - امالی صدوق، ص۱۳۷؛ کامل الزیارات، ص۱۰۸؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۸۴؛ عوالم، ج۱۷، ص۵۳۶ و اثبات الهداه، ج۲، ص۵۸۴.
(۷) - بحار الانوار، ج۴۵، ص۱۷۴ و عوالم، ج۱۷، ص۴۸۵.
(۸) - کامل الزیارات، ص۹۰؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۱۱ و عوالم، ج۱۷، ص۴۶۹.
(۹) - کامل الزیارات، ص۱۰۰؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۹۱ و عوالم، ج۱۷، ص۵۳۳.
(۱۰) - امالی صدوق، ص۱۲۸؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۸۴ و عوالم، ج۱۷، ص۵۳۸.
(۱۱) - امالی صدوق، ص۱۲۸؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۸۴ و عوالم، ج۱۷، ص۵۳۸.
(۱۲) - وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۷۰، باب ۵۳ از ابواب المزار، ح۵.
(۱۳) - وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۸۰، باب ۵۹ از ابواب المزار، ح۱۰ و کامل الزیارات، ص ۱۸۵-۱۸۶.
(۱۴) - مصباح المتهجد، ص۷۵۸؛ بحار الانوار، ج۹۸، ص۳۴۷ و مفاتیح الجنان، اعمال روز سوم.
(۱۵) - بحار الانوار، ج۹۸، ص۳۲.

منبع : شبکه خبر دانشجو